“Το χρώμα του ροδιού”
Της Δέσποινας Μακρινού
“Το χρώμα του ροδιού”. Μιά ποιητική ελεγεία αφιερωμένη στον Ρώσο ποιητή του Μεσαίωνα Αρούθιν Σαγιαντίν ή αλλιώς Σαγιάτ Νόβα, που σημαίνει “Ο βασιλιάς του άσματος”.
Πρόκειται για την 4η κατα σειρά κόπια και ίσως την πιο αντιπροσωπευτική που κυκλοφορεί σήμερα και φιλοξενείται σε κάποιους σινεφίλ κινηματογράφους.
Η ταινία του εξαιρετικού Αρμένη σκηνοθέτη Παρατζάνοφ “φέρνει νέα ζωή σε έναν απο τους πιο αινιγματικούς διαλογισμούς του κινηματογράφου για την τέχνη και την ομορφιά”.
“Το χρώμα του ροδιού”, το κόκκινο, είναι το αίμα του πολύπαθου λαού της Αρμενίας που χρωματίζει την “άδικη” και χωρίς έλεος, γραφή της ιστορίας. Είναι το αίμα απο τις διώξεις και τον ξεριζωμό ενός ολόκληρου λαού.
Αν και “ Η πίστη του είναι δυνατή σαν τον γρανίτη” όπως λέει και ο ποιητής.
Στην ταινία ο ποιητής Σεργκέι Παρατζάνοφ (1924 -1990) σκηνοθετεί , εικονογραφεί και προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τον εσωτερικό κόσμο του Σαγιάτ Νόβα, που όπως “όλοι οι μεγάλοι ποιητές ήταν ένας βασιλιάς χωρίς βασίλειο, κι όπως όλοι οι Αρμένιοι ένας άνθρωπος ξεχασμένος πάνω στο Αραράτ απο την εποχή του Νώε” (Βασίλης Ραφαηλίδης).
Ο Παρατζάνοφ για λόγους “υπερβάλλοντος αισθηματισμού” διώχθηκε απο το καθεστώς, φυλακίστηκε, αυτοεξορίστηκε ενώ τα έργα του αδικήθηκαν, κακοποιήθηκαν και πολλά χρόνια αργότερα βρήκαν το δρόμο της δικαίωσης.
Σήμερα “Το χρώμα του ροδιού” είναι “η ποιητική βιογραφία ενός ποιητή φτιαγμένη απο έναν άλλον ποιητή. Είναι οι δύο υπερφορτισμένοι με ποιητικό ρεύμα πολύ υψηλής τάσης πόλοι, ανάμεσα στους οποίους θα τιναχθεί ένα μαγικό τόξο. Η ταινία.
Εκεί όπου η γραπτή ποίηση του Σαγιάτ Νόβα γίνεται οπτική ποίηση. Η ταινία είναι μιά μαγική επίκληση στο πνεύμα του ποιητή μια μαγική τελετή σύλληψης αυτού του πνεύματος με το φακό και μιά αιχμαλωσία του πάνω στη σελιλόιντ”. (Για να επαναφέρουμε στη μνήμη μας και πάλι την γραφή του αξέχαστου συναδέλφου Βασίλη Ραφαηλίδη)
“Το χρώμα του ροδιού”.
Ο μονοφυσιτισμός στη θρησκεία των Αρμενίων, τα χρώματα της φύσης, τα αρώματα της παράδοσης, τα συναισθήματα, οι ανθρώπινες σχέσεις και η εξέλιξή τους, μέσα από τις ηλικιακές περιόδους, αποδίδονται αλληγορικά και αποκρυπτογραφούν την κινηματογραφική ευαίσθητη ματιά του σκηνοθέτη, συνθέτοντας ταυτόχρονα ένα αριστούργημα, μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη στον παγκόσμιο κινηματογράφο.
Ο Σαγιάτ Νόβα έζησε, εκφράστηκε, πίστεψε και πλήρωσε με αποκεφαλισμό τις ιδέες του και την “απο γρανίτη πίστη του”.
Έζησε στον Μεσαίωνα γεννημένος το 1712 στην Γεωργία και απεβίωσε το 1795. Θεωρείται ένας απο τους μεγαλύτερους Ρώσους ποιητές αρμενικής καταγωγής, του οποίου η δυνατή κραυγή αντίστασης και ελπίδας φτάνει έως σήμερα.
Υ.Σ Και μετά την “ενδοφλέβια” ισχυρή ποιητική δόση της ταινίας, Σάββατο βράδυ, ο τελικός της Eurovision. Πολιτιστικό σόκ. Υποκουλτούρα και παρακμή!
Θέε μου τι σου κάναμε!!!
