Ολόκληρες γενιές μεγάλωσαν μαζί του, κάποιοι στην πορεία τον ξέχασαν, έμεινε όμως για όλους και θα μείνει για πάντα η μουσική του, για να μας θυμίζει ότι ο Γιάννης Μαρκόπουλος, που έφυγε από τη ζωή στις 10 Ιουνίου, πριν από ένα χρόνο, δεν ήταν απλά ένας επιτυχημένος μουσικοσυνθέτης. Ήταν ένας από τους τελευταίους μεγάλους της σύγχρονής ελληνικής μουσικής. Και αυτό που τον έκανε ξεχωριστό ήταν ότι συνδύαζε την παράδοση με τα σύγχρονα μουσικά ρεύματα. Ότι έβαλε την κρητική λύρα και το σαντούρι στις συμφωνικές ορχήστρες ανοίγοντας νέους, πρωτοποριακούς δρόμους στη μουσική δημιουργία η οποία ήταν βαθιά ελληνική και απέραντα παγκόσμια.
Η μουσική του είχε τα χαρακτηριστικά ενός κινήματος στην τέχνη. Τα τραγούδια του από τα “Λόγια και τα χρόνια”, τα “Χίλια μύρια κύματα”, το “Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί”, το “Καφενείον η Ελλάς”, η “Λένγκω”, μέχρι τα “Παραπονεμένα λόγια” έγιναν σύμβολο αγώνα ιδιαίτερα την περίοδο της δικτατορίας και όχι μόνο. Όπως και τα μουσικά του έργα “Ελεύθεροι πολιορκημένοι”, «Χρονικό», «Θητεία», «Ιθαγένεια», «Θεσσαλικός Κύκλος», «Ο Ήλιος ο Πρώτος», «Η Λειτουργία του Ορφέα» και πολλά άλλα ταξιδεύουν σε ολόκληρο τον κόσμο τη μουσική του και τους στίχους των κορυφαίων ποιητών Σολωμού, Σεφέρη, Ελύτη, Κ.Χ. Μύρη, Μιχ. Κατσαρού, Ελευθερίου, Σκούρτη, Αναγνωστάκη κ.α.
Έδωσε συναυλίες με έργα του στις ΗΠΑ, την Αγγλία, τον Καναδά, τη Σουηδία, την Ολλανδία, την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, τη Ρωσία και την Αυστραλία. Στο Λονδίνο μάλιστα συνθέτει τη μουσική για την τηλεοπτική σειρά του ΒΒC, Who Pays the Ferryman? και το μουσικό θέμα φτάνει στη κορυφή των αγγλικών charts ενώ ο ίδιος τραγούδησε επί σκηνής το Ζαβαρακατρανέμια παρέα με τον Τζων Λένον.
Έγραψε μουσική για το θέατρο σε έργα του Ευριπίδη, του Αριστοφάνη, του Μενάνδρου, του Σαίξπηρ, του Τσέχωφ, του Μπέκετ και σύγχρονων Ελλήνων, με το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου και με τους σκηνοθέτες Αλέξη Σολωμό, Πέλλο Κατσέλη, Μίνωα Βολονάκη, κ.ά. Και μουσική για τις ταινίες Vortex και Byron του Κούνδουρου, Κραυγή γυναικών και Πρόβα του Ζιλ Ντασέν, Φόβος του Κώστα Μανουσάκη, Επιχείρηση Απόλλων του Γ. Σκαλενάκη, Η Μοίρα ενός αθώου του Γρηγόρη Γρηγορίου (βραβείο μουσικής Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης).
Ο Μαρκόπουλος γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 18 Μαρτίου του 1939, έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα στο Ωδείο της Ιεράπετρας στη θεωρία και στο βιολί. Εκεί, σε ηλικία 11 ετών, όπως είπε ο ίδιος, συνέλαβε τη μελωδία, που δεκαετίες αργότερα έντυσε το τραγούδι “Μαλαματένια λόγια”. Συνέχισε τις μουσικές σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών, και τις ολοκλήρωσε στο Λονδίνο, όπου βρέθηκε μετά την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα.
Αυτή την περίοδο γνωρίζει τους συνθέτες Ιάννη Ξενάκη και Γιάννη Χρήστου, συνθέτει τα πρώτα έργα όπως ο Ήλιος ο πρώτος, γράφει μουσική για τη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν, την Τρικυμία του Σαίξπηρ, που ανεβαίνει από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας και άλλα. Κυρίως όμως έρχεται σε επαφή με τα πλέον πρωτοποριακά μουσικά ρεύματα της εποχής, επαφή που θα επηρεάσει το έργο του, που απογειώθηκε κατά την επιστροφή του στην Αθήνα εν μέσω της δικτατορίας. Οι συναυλίες του παρά τα εμπόδια από τη χούντα, πλημμυρίζουν από φοιτητές και διανοούμενους και τα τραγούδια του γίνονται κτήμα της νεολαίας και όχι μόνο και συμβάλουν αποφασιστικά στην ανάπτυξη του κινήματος για την πτώση της δικτατορίας.
Το τελευταίο διάστημα ο Γ. Μαρκόπουλος νοσηλευόταν χτυπημένος από τον καρκίνο στη ΜΕΘ του Νοσοκομείου Αλεξάνδρα. Έσβησε
