Μάνος Ελευθερίου
“Θάρθει καιρός που θα φανούν οι κήρυκες και όχι μονάχα κλέφτες και ρουφιάνοι”
Κείμενο και σκίτσο Γιάννης Κουτσοκώστας
“Έντυσε” με τους στίχους του εκατοντάδες τραγούδια- αριστουργήματα,
σχεδόν όλων των Ελλήνων συνθετών, που τραγουδιούνται αλλά και …διαβάζονται πάντα. Αυτός ήταν ο Μάνος Ελευθερίου, ο οποίος στις 22 Ιουλίου, το 2018, «…πήρε του καιρού το αλφαβητάρι», «…έσβησε με ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής» και έφυγε «…ψηλά να πάει, να κτίσει κιβωτό», γιατί «…με τους αθάνατους είχε λογαριασμό». Έζησε χρόνια «…κάτω από τη μαρκίζα» και όπως «οι ελεύθεροι και ωραίοι», «…πενθούσε με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος». Μαζί του, «…στης ανάγκης τα θρανία μάθαμε την κοινωνία…» ακούγοντας και τραγουδώντας τα «παραπονεμένα λόγια» για τους «…από το κακό και τ’ άδικο διωγμένους», αυτούς που δεν γνωρίζουν «…ποιος τη ζωή τους, ποιος την κυνηγά». Τώρα, στων «…αγγέλων τα μπουζούκια» μακριά από αυτή τη …δίκοπη ζωή, βγάζει τη γλώσσα σε «… συμμορίες και βασανιστές, που ψάχνουν μέρα -νύχτα να τον βρούνε γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές, το χώμα που πατά να προσκυνούνε…». Και περιμένει, όπως όλοι μας, πως, – που θα πάει; «… θα’ ρθει καιρός που θα φανούν οι κήρυκες κι όχι μονάχα ψεύτες και ρουφιάνοι”.
