Δεν είναι μόνο ο Φάμελλος
Της Δέσποινας Μακρινού
Δυστυχώς δεν είναι μόνο η οριακή αποπομπή του επαρκούς βουλευτή, εκπροσώπου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Αν ήταν ίσως και να μην ήταν τόσο “θορυβώδες”. Ήταν το ποτήρι που ξεχείλισε και εξαφάνισε κάθε εναπομείνασα ελπίδα “σωτηρίας”.
Πάμε για άλλα τώρα! Στην Κρήτη γίνεται χορός ! Και είμαστε όλοι καλεσμένοι.
Παρά τα όσα υποστηρίζει ο ευτυχής Πρόεδρος ότι είναι προσωπική του υπόθεση, δεν λέει όχι στην επέκταση του καλέσματος στις κάμερες και τα μικρόφωνα.
Ένας άλλος πιο ευτυχής και ίσως ακόμη πιο ευτυχής Πρόεδρος, τρίβει τα χέρια του και απολαμβάνει τις σπάνιες ευκαιρίες της απόλυτης κυριαρχίας του. Και εμείς φωνάζαμε ζήτω και γειά!
Και τα τιμολόγια του ρεύματος να φτάνουν τα ⅔ του μισθού και των συντάξεων.
Οι αυξήσεις να ισοπεδώνουν κάθε επιθυμία για καλύτερη ζωή.
Οι ιδιωτικοποιήσεις να φτάνουν την Ακρόπολη.
Και φυσικά το ταλαιπωρημένο ΕΣΥ εξαθλιωμένο, να αδυνατεί να παράσχει βοήθεια στους πολίτες.
Το κοινωνικό κράτος της αδικίας και της υπερεκμετάλλευσης χαμογελά και μας γνέφει χλευαστικά.
Και η Αριστέρα?
Αυτή η βασανισμένη κυρία της Δημοκρατίας αναζητά διέξοδο και υποστηρίζει ακόμη ότι στην “Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”.
Σίγουρα στο αξιακό σύστημα της Αριστεράς δεν υπάρχει αδιέξοδο. Υπάρχει ελπίδα και προσμονή. Και δεν εγκλωβίζεται σε πρόσωπα και τυχαίες παρουσίες.
Αποστασιοποιείται και ακούει την μελωδική φυσαρμόνικα του Λεωνίδα!
