Ο Λένιν, η πλύστρα και το σώβρακο
Της Δέσποινας Μακρινού
Θα πείτε, και δικαίως, ποιά σχέση έχει ο Λένιν, η πλύστρα και το σώβρακο.
Κι όμως τελευταίως και τα τρία ενοιολογικά, μας απασχόλησαν και μας απασχολούν.
Ο Λένιν, γιατί χρεώθηκε το απόφθεγμα “το γιο της πλύστρας να φοβάσαι”, η πλύστρα γιατί φιλοδοξεί να “πετάξει” ο γιός της, με αθέμιτα μέσα, την “σκάφη”, να ανέβει κοινωνικά σε μία άλλη τάξη και το σώβρακο γιατί αν είναι “τρύπιο” κρύβει εκδίκηση και απληστία.
Εντρύφησα λοιπόν, στα σκονισμένα βιβλία του Λένιν στη βιβλιοθήκη, μήπως και ανακαλύψω το απόφθεγμα. Όχι μόνο για δική μου επιβεβαίωση στο όνομα του Μεγαλύτερου Επαναστάση του 20ου αιώνα, αλλά και για την καταχρηστική χρήση των εννοιών του.
“Χαμένοι στη μετάφραση” οι συλλέκτες αποφθεγμάτων, για μιά φράση που δεν ειπώθηκε ποτέ.
Αγαπητέ Βλαδίμηρε αδίκως σε ταλαιπωρήσαμε.
Ας έλθουμε όμως και στην πλύστρα με τα “κόκκινα γάντια” και πολύ περισσότερο στο γιό της “με το σχισμένο σώβρακο”.
Ένας τέτοιος γιός γίνεται ξαφνικά φοβητρό για την αστική τάξη και εν δυνάμει εγκληματίας. Φιλοδοξεί να “φάει” και με αυτό “αγιάζει τα μέσα”. Γίνεται άπληστος και τρομερά επικίνδυνος για την ανατροπή της κοινωνικής ανισορροπίας. Μπορεί να διαταράξει το συστημικό τέρας ανορθόδοξα.
Αντιθέτως, ο χορτάτος με το σινιέ εσώρουχο και το φουά γκρά στην διατροφή του, τυγχάνει ακίνδυνος και ευπρόσδεκτος στην διαιώνιση του κοινωνικού status.
Δεν απειλεί γιατί είναι χορτάτος!
Στην αντιπαράθεση, αυτή θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε πολλά ονόματα “χορτάτων” της αστικής τάξης ή αλλιώς της “upper class” που με απληστία χρόνια τώρα, καταπατούν θεσμούς, νόμους και δικαιώματα και γίνονται επικίνδυνοι για το σύνολο των πολιτών.
Το κάτι παραπάνω, η αμετροέπεια, η ακόρεστη επιθυμία του επιπλέον, δυστυχώς οδηγεί τις φιλοδοξίες σε αλλαζονεία και αστείρευτη διεκδίκηση υπεροχής.
Ας αφήσουμε λοιπόν τον Λένιν, την πλύστρα και τον επικίνδυνο γιό και ας ασχοληθούμε καλύτερα με αυτούς που διασκεδάζουν με την ματαιοδοξία μας και την αριστεροσύνη μας. Η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα, είχε αγκαλιάσει τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες και τα κόκκινα γάντια είχαν γίνει σύμβολο του αγώνα για δικαιοσύνη.
Θα μου πείτε τώρα ζούμε άλλους καιρούς! Σήμερα δεν υπάρχει έλεος για την πλύστρα και τον γιό της.
