Απο την Κοιλάδα του θανάτου στο Καλλιμάρμαρο
“Αντε κει μακριά μακριά στην Ανδρομέδα”
Της Δέσποινας Μακρινού
Τραγουδήστε δυνατά να ακουστεί σε όλο τον πλανήτη ο άδικος και αλύτρωτος χαμός των 57 ψυχών που χάθηκαν στα Τέμπη.
Θανάση, Φοίβο, Σωκράτη, Τάνια και όλοι εμείς, ας ενώσουμε τις φωνές μας για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στη χώρα μας, που αναζητά δικαίωση και τιμωρία.
Τώρα που ο δρόμος άνοιξε και τυπικά από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων πάμε όλοι μαζί για μιά μεγάλη έφοδο στον ουρανό. Για να κάνουμε συντροφιά όχι μόνο σε αυτούς που βρίσκονται μακριά, αλλά και στους συγγενείς των θυμάτων, στις μάνες και τους μπαμπάδες, που ακόμα παλεύουν να συνειδητοποιήσουν την απώλεια.
Παρασκευή 11 Οκτωβρίου στο Καλλιμάρμαρο στην Αθήνα.
Μαζί με τον Σύλλογο Θυμάτων Τεμπών, τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον Φοίβο Δεληβοριά, τον Σωκράτη Μάλαμα, την Τάνια Τσανακλίδου και τους Κοινούς Θνητούς.
“Βάλτε όσο πιο πολύ δύναμη μπορείτε στην φωνή σας να ακουστεί ως τον ουρανό! Κάπου εκεί όταν τραγουδήσεις Θανάση την ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ τρία παιδιά θα εμφανιστούν. Είναι τα παιδιά μας και θα χορεύουν. Καλή επιτυχία μέσα από την καρδιά μου» δήλωσε ο Νίκος Πλακιάς, πατέρας των διδύμων και μίας ανηψιάς.
Αν και στην αρχή είχε αντιδράσει, όχι γι αυτήν καθαυτήν την εκδήλωση, αλλά για το μικρό εισιτήριο εισόδου που έχει οριστεί, προκειμένου να καλυφθούν τα δικαστικά έξοδα των ευρωπαϊκών δικαστηρίων, μετά την απόφαση του Κ.Σ.Ν.Μ. έστειλε αυτό το τόσο συγκινητικό μήνυμα.
Παρασκευή 11 Οκτωβρίου στοΚαλλιμάρμαρο για να τραγουδήσουμε όλοι, μαζί με τον Θανάση και όλους τους εκλεκτούς καλεσμένους την Ανδρομέδα
Άιντε μες της γης το πυρωμένο κέντρο
άιντε δυο πουλιά φιλιούνται σ’ ένα δέντρο
άιντε πέφτει λάβα, λάβα απ’ τα φιλιά τους
άιντε και φτερά απολιθωμένα απ’ τα κορμιά τους.
Άιντε εκεί μακριά, μακριά στην Ανδρομέδα
άιντε πίνουν τσίπουρο και τρων λακέρδα
άιντε κάτι όντα περίεργα κι ωραία
άιντε που είναι μόνα και ψάχνουν για παρέα.
Άιντε εκεί ψηλά στην άκαρπη Μελούνα
άιντε φύτρωσε, φύτρωσε μια παπαρούνα
άιντε που `χει στόμα, στόμα και δαγκάνει
άιντε κι όλο λέει πως δεν το ξανακάνει.
Άιντε εκεί βαθιά, βαθιά στα σωθικά μου
άιντε κάτι γίνεται κυρά μου
άιντε χίλια άλογα τυφλά γυρίζουν
άιντε έξοδο ζητάν και μ’ αλωνίζουν.
Άιντε εδώ σιμά κοντά δυο μέτρα βάθος
άιντε λεν πως φυλακίζουνε το πάθος
άιντε ρίχνουν χώμα με λουλούδια ραίνουν
άιντε και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν.
Άιντε μες της γης το πυρωμένο κέντρο
άιντε δυο πουλιά φιλιούνται σ’ ένα δέντρο
άιντε πέφτει λάβα, λάβα απ’ τα φιλιά τους
άιντε και φτερά απολιθωμένα απ’ τα κορμιά τους.
Άιντε εκεί μακριά, μακριά στην Ανδρομέδα
άιντε πίνουν τσίπουρο και τρων λακέρδα
άιντε κάτι όντα περίεργα κι ωραία
άιντε που είναι μόνα και ψάχνουν για παρέα.
Άιντε εκεί ψηλά στην άκαρπη Μελούνα
άιντε φύτρωσε, φύτρωσε μια παπαρούνα
άιντε που `χει στόμα, στόμα και δαγκάνει
άιντε κι όλο λέει πως δεν το ξανακάνει.
Άιντε εκεί βαθιά, βαθιά στα σωθικά μου
άιντε κάτι γίνεται κυρά μου
άιντε χίλια άλογα τυφλά γυρίζουν
άιντε έξοδο ζητάν και μ’ αλωνίζουν.
Άιντε εδώ σιμά κοντά δυο μέτρα βάθος
άιντε λεν πως φυλακίζουνε το πάθος
άιντε ρίχνουν χώμα με λουλούδια ραίνουν
άιντε και θαρρούν, θαρρούν πως ξεμπερδεύουν.
