Ο Σοφοκλής στην «Αντιγόνη», πρώτος έγραψε που οδηγεί το μένος: «Το κακό φαίνεται για καλό σε αυτόν, του οποίου το μυαλό ο Θεός οδηγεί προς την άτη (καταστροφή)».
Είναι αυτό που αργότερα έμεινε με την φράση Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.
Μόνο έτσι μπορεί κανείς να ερμηνεύσει την αντίδραση της εναπομείνασας ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις συνέπειες της συρρίκνωσης, της απαξίας, της αναξιοπιστίας, των αποχωρήσεων αλλά και των προσφυγών μελών και στελεχών του στην Δικαιοσύνη για όσα μη σύννομα έγιναν κατά την διάρκεια του λεγόμενου συνεδρίου. Αλήθεια, δεν κατανοούν ότι όταν σπέρνεις ανέμους θα θερίσεις θύελλες;
Όταν μια μικρή ομάδα στελεχών αγνοεί τη βούληση της πλειοψηφίας, όταν ένα κόμμα της δημοκρατικής παράδοσης αποκλείει την υποψηφιότητα του μέχρι πρόσφατα και νόμιμα εκλεγμένου με πλατιά πλειοψηφία Προέδρου του, όταν οι λίγοι αποφασίζουν για τους πολλούς, όταν οι πολλοί και εκλεγμένοι μένουν κλειδωμένοι έξω για να παραμείνουν οι εκλεκτοί και οι δοτοί μέσα, όταν η είσοδος σε ένα δημοκρατικό, υποτίθεται, συνέδριο γίνεται από την πίσω πόρτα με κωδικούς ασφαλείας εισόδου μη εκλεγμένων μελών, τότε η ρευστοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκινήσει με αποκλειστικά δική τους ευθύνη και σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση.
Βουλευτές, Μέλη Κεντρικής Επιτροπής, ολόκληρες Νομαρχιακές, σύσσωμες Οργανώσεις Μελών, Στελέχη, Εκλεγμένοι Σύνεδροι αλλά και πρόσωπα που συμβολίζουν την ιστορία και τους αγώνες της Αριστεράς όπως η Μέλπω Λεκατσά, διαμαρτυρήθηκαν, αντέδρασαν, προσπάθησαν μέχρι τελευταία στιγμή να συνετίσουν όσους από το τυφλό πάθος τους έσπρωχναν το κόμμα τους στην κατάρρευση. Δεν τα κατάφεραν. Με σκυμμένα κεφάλια ζήτησαν συγγνώμη και βλέποντας το κόμμα τους να αυτοχειριάζεται επέλεξαν να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο, το δρόμο της αξιοπρέπειας. Δεν υπάρχει αποστασία όταν σε περιθωριοποιούν, σε απαξιώνουν ή σου καταστρατηγούν αναφαίρετα δημοκρατικά δικαιώματα όπως του «εκλέγειν και εκλέγεσθε». Μάλλον, ο ΣΥΡΙΖΑ αποστάτησε από αυτούς, την ιστορία τους, τους αγώνες τους, τις αρχές και τις αξίες τους. Οι οδυνηρές συνέπειες παραμένουν για όλους. Θύτες και θύματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ de facto, διασπάστηκε και περνάει από την θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που οι εκλογείς του έδωσαν στην θέση του τρίτου ή του τέταρτου ή του πέμπτου ή όποιας άλλης θέσης οι δημοσκοπήσεις του δίνουν.
De jure, ενδεχομένως, από Αξιωματική Αντιπολίτευση θα περάσει στη τρίτη θέση όσο αφορά την κοινοβουλευτική του δύναμη με τις ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών, χάνοντας θεσμική θέση και αντίστοιχα προνόμια.
Ποιος ευθύνεται για αυτό; Κανείς πέρα από την ηγετική ομάδα που αποφάσισε αποκλεισμούς και ένα ελεγχόμενο κόμμα στην θέση ενός ελεύθερου και ανοιχτού που δεν θα αποκλείει υποψηφιότητες και που η μειοψηφία θα αποδέχεται τη βούληση της πλειοψηφίας ακόμα και αν η τελευταία αποφάσιζε να ανανεώσει την εμπιστοσύνη της στο Στέφανο Κασσελάκη.
Σε ένα ανοιχτό και δημοκρατικό κόμμα τον Στέφανο Κασσελάκη τον κερδίζεις στην κάλπη. Στη Δημοκρατία της εκλογής. Όχι με τα τερτίπια των διαδικασιών. Γιατί αυτά έχουν συνέπειες. Όταν αυτές τις συνειδητοποιείς τότε είναι αργά για δάκρυα πάνω στον «χυμένο τραχανά».
Μπροστά σε όλα αυτά αντί να διορθώσουν το λάθος που προκάλεσαν, το κάνουν ακόμη χειρότερο:
Προσφεύγουν δήθεν στην δικαιοσύνη για το Πόθεν Έσχες του Στέφανου Κασσελάκη.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη γνώση αγγλικής για να καταλάβεις με μια απλή ανάγνωση ότι όλες οι συμμετοχές του σε εταιρείες αφορούσαν χρόνο προ της ανάληψης των καθηκόντων του ως Προέδρου και της συνακόλουθης νομικής υποχρέωσης κατάθεσης Πόθεν Έσχες.
Χρειάζεται όμως λογική για να καταλάβεις ότι το Πόθεν Έσχες αφορά συγκριτική βάση αναφοράς, από τη στιγμή και κατά την διάρκεια άσκησης δημοσίων καθηκόντων ώστε να μην υπάρχει ένδειξη πλουτισμού προερχόμενου από αυτά. Ποιόν αφορά οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του οποιουδήποτε πριν την ανάληψη δημόσιας θέσης;
Ακόμη περισσότερο υποτιμά την νοημοσύνη μας ότι το θυμήθηκαν τώρα που έφτασε η στιγμή να θερίσουν τις θύελλες που οι ίδιοι έσπειραν. Ίσως και οι προσφυγές των δημοκρατικά εκλεγμένων συνέδρων στην δικαιοσύνη για τον αποκλεισμό τους να είναι η αφορμή του ατυχούς αντιπερισπασμού.
Σίγουρα όμως, οι πολλοί αντιλαμβάνονται ότι Μωραίνειν Κύριος… και ότι ο Σ. Κασσελάκης είναι πολύ τυχερός γιατί έχουν αναλάβει οι αντίπαλοι του την εργολαβία να του ενισχύσουν την δημοφιλία και την αποδοχή του.
Τώρα η πληροφορία ότι θα τους αποστείλει ανθοδέσμες με ευχαριστήριες κάρτες για το δώρο που του κάνουν ελέγχονται ως υπερβολικές.
