Στις 13 Δεκεμβρίου 1943, γράφτηκε μία από τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων που αποτελεί κορυφαίο επιχείρημα στη συζήτηση για τις γερμανικές αποζημιώσεις πολέμου.
Η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» – Οι ρίζες της φρίκης
Η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» ξεκίνησε την 4η Δεκεμβρίου, ως μαζικά αντίποινα[1] στην εκτέλεση, από τους αντάρτες, 77 Γερμανών στρατιωτών αιχμαλώτων, οι οποίοι είχαν συλληφθεί μετά τη νίκη των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στη Μάχη της Κερπινής, την 20η Οκτωβρίου του 1943. Η επιχείρηση στόχευε στην τρομοκράτηση των ντόπιων με εκτελέσεις αμάχων και λεηλασίες, πυρπόληση οικιών καθώς και στην ολική εκκαθάριση του ορεινού όγκου του Χελμού από αντιστασιακές ομάδες και αντάρτες. Οι σφαγές και οι λεηλασίες ξεκίνησαν από την παράκτια περιοχή της Αχαΐας στη βόρεια Πελοπόννησο. Τα στρατεύματα της Βέρμαχτ, στην πορεία τους, έκαψαν δεκάδες χωριά και δολοφόνησαν αμάχους, με τελικό προορισμό τα Καλάβρυτα, όπου και εισήλθαν την 9η Δεκεμβρίου. Συνολικά, σύμφωνα με τους νεότερους ιστορικούς, εκτελέστηκαν 677 άμαχοι, από τους οποίους οι 499 στα Καλάβρυτα, και πυρπολήθηκαν περίπου 1.000 σπίτια σε πάνω από 50 χωριά. Μάλιστα, τα ναζιστικά στρατεύματα άρπαξαν και υλικά αγαθά, τρόφιμα αλλά και ζώα ώστε, σύμφωνα με την ηγεσία της Μεραρχίας, να στερήσουν από τους κατοίκους των χωριών τις προϋποθέσεις διαβίωσης.
Τα ναζιστικά στρατεύματα της Βέρμαχτ υιοθέτησαν τακτικές ανηλεούς βίας, οι οποίες περιλάμβαναν μαζικές εκτελέσεις αμάχων, πυρπολήσεις οικιών και λεηλασίες περιουσιών. Η επιχείρηση ξεκίνησε από την παράκτια περιοχή της Αχαΐας στη βόρεια Πελοπόννησο και επεκτάθηκε σταδιακά στα ορεινά χωριά. Στο πέρασμά τους, οι δυνάμεις κατοχής κατέστρεψαν συστηματικά δεκάδες χωριά, σκότωσαν αμάχους και λεηλάτησαν υλικά αγαθά, τρόφιμα και ζώα. Η καταστροφική πορεία κορυφώθηκε στα Καλάβρυτα, όπου τα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν την 9η Δεκεμβρίου. Ο διοικητής Καρλ φον Λε Σουίρ εξέδωσε μέσω ασυρμάτου την εντολή «να εκτελεστεί ο ανδρικός πληθυσμός και να πυρποληθούν τα χωριά». Η ευθύνη για την υλοποίηση της εντολής ανατέθηκε στον ταγματάρχη Εμπερσμπέργκερ, ο οποίος ανέλαβε την καθοδήγηση της επιχείρησης.
Στο δρόμο για τα Καλάβρυτα, οι Γερμανοί εκτέλεσαν 143 άνδρες και παιδιά στα χωριά Ρωγοί, Κερπινή, Άνω και Κάτω Ζαχλωρού, καθώς και στη Μονή Μεγάλου Σπηλαίου. Επιπλέον, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν περισσότερα από 50 χωριά, αφήνοντας πίσω τους πάνω από 1.000 καμένα σπίτια, κλεμμένα ζώα και κατασχεμένες σοδειές.
Η Σφαγή στα Καλάβρυτα
Στις 11 Δεκεμβρίου απαγορεύτηκε η έξοδος από τα Καλάβρυτα, όποιος δεν υπάκουε θα εκτελούνταν, όπως και έγινε. Η διαταγή ήταν σαφής, σε αντίποινα της αντιστασιακής δράσης του ΕΛΑΣ, θα φονεύονταν όλοι οι άντρες από 12 έως 65 ετών.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο NEWPOST
