Ναι ο Δημήτρης Ημελλος ήταν μόνο 57 ετών .Διάλεξε μέρες γιορτινές να φύγει. Δεν δημοσιοποίησε ποτέ το πρόβλημα της υγείας του .Και δεν υποπτεύθηκε ,κανείς , ότι τον παγίδεψε ο καρκίνος, όταν τον άκουσαν σε μια του συνέντευξη πριν δυο χρόνια να λέει :«όταν αρχίζει κανείς να νιώθει φόβους και κινδύνους στη ζωή του, αρχίζει και πεθαίνει…». Αλλά μου καρφώθηκε στη σκέψη μου αυτή η φράση που είπε …
Στο μεγάλο κοινό έγινε γνωστός από τον ρόλο του αστυνομικού στη σειρά ”Σασμός” ,μάλιστα ο ίδιος είχε εντυπωσιαστεί ,απο τις εκδηλώσεις που συναντούσε και είχε πει σε συνέντευξή του ”«Η τηλεόραση είναι επικίνδυνο μέσο για μένα, με αιχμαλωτίζει» Και το είχε πει ένας ηθοποιός που ήταν αφοσιωμένος στο Θέατρο .Θα αναφερθώ ετσι πληροφοριακά στα έργα που είχε σημειώσει επιτυχίες με την υποκριτική του τέχνη.. Απλά τα θυμίζω γιατί κανείς απο εμας τους θεατές δεν μπορεί να σκεφθεί και πολύ περισσότερο να συλλάβει, την αγωνία, την επιμονή και το ξόδεμα του ευατού του., ενός ηθοποιού που δίνει τα πάντα για μια σωστή ερμηνεία… .Συμμετείχε σε παραστάσεις όπως «Οιδίπους επί Κολωνώ», «Μήδεια», «Πέρσες», «Ερωτόκριτος», και «Ταρτούφος», ‘‘Ενας υπέροχος κερατάς” ”Αγάπης Αγώνας Αγονος” ,Ο Ηλίθιος, Στο Βυθό, Το Ύστατο Σήμερα, Ερωτόκριτος.
Θα μπορούσα να σημειώσω επίσης άλλες τόσες παραστάσεις και τις σημαντικές σπουδές του ,τη συνάντηση του στο θέατρο με τον Στάθη Λιβαθινό, που όπως έχει πει ο ίδιος ο Ημελος, ” Ο Λιβαθινός ,είχε φέρει τους καθηγητές του από τη Ρωσία, και εκεί είδα ότι αυτός είναι ένας δρόμος ζωής και πείστηκα ότι πρέπει να πάω εκεί να το γνωρίσω. Τότε αποφάσισα να γίνω ηθοποιός».
Εδώ θα σ΄ αποχαιρετήσω με μια δανεική φράση του Μάριου Πλωρίτη που έγραφε για έναν άλλον σπουδαίο ηθοποιό…Αλλά μου θυμίζει τόσο πολύ εσένα.
΄΄Και έχει την ευλογία να συνδυάζει την άγρυπνη νόηση ,τη σχεδόν ”ανατομική” κατανόηση του κάθε έργου και ρόλου, με τη διαισθητική κατάδυση ως τα μύχια κάθε προσώπου”
Ας είναι …οι ηθοποιοί δεν πεθαίνουν ποτέ.. Μας συντροφεύουν μ΄ ένα πλάνο .με μια παράσταση που μπορεί να δούμε, στιγμές, απο κάποιο… κινητό.
