Γιορτινός αναβρασμός ψυχής και συναισθημάτων
Της Δέσποινας Μακρινου
Γιορτινός αναβρασμός με υψηλές προσδοκίες. Αυτό είναι τα Χριστούγεννα. Μια εκπεφρασμένη ανάγκη διαφυγής απο την ζοφερή πραγματικότητα. Μια ανάγκη στην “επιμέλεια” ενός καταπιεστικού συστήματος που ξέρει να διαχειρίζεται τα συναισθήματα. Που ξέρει να επιτρέπει μικρές εφήμερες απολαύσεις. Που ξέρει να καθοδηγεί τη χαρά, τη λύπη, την στέρηση, την ελπίδα.
Οι ημέρες των Χριστουγέννων προσφέρονται με εξαιρετικό λαμπερό περιτύλιγμα, με μουσικές και πολύχρωμα φωτάκια, με δώρα και αγκαλιές, όλα καθ΄υπερβολή για λίγη πρόσκαιρη λήθη.
Ο μικρός τυμπανιστής μπορεί να καλύψει τη σειρήνα του πολέμου και να κηρύξει ανακωχή για λίγες μέρες προσφέροντας μουσικές νότες ελπίδας και ανάτασης.
Αυτές τις μέρες κανείς δεν σκέφτεται την επόμενη. Κανείς δεν θέλει να πιστέψει στο ενδεχόμενο μιάς δύσκολης επόμενης μέρας. Διεκδικεί δικαιωματικα την χαρά, την προσδοκία, την αλλαγή. Έστω και αν ξέρει ότι αυτή έχει ημερομηνία λήξης. Έστω και αν ξέρει ότι η ευθύνη για το αύριο θα προκύψει πολύ πιο πιεστική.
Ο γιορτινός αναβρασμός συναισθημάτων, εκφράζεται και προς μία άλλη διάσταση. Εξίσου σημαντική. Την φιλανθρωπία. Την έγνοια για τον συνάνθρωπο που υποφέρει. Η προσφορά αυξάνεται και η αλληλεγγύη ικανοποιεί όχι μόνο την ψυχή και την διάθεση, αλλά και την συνείδηση, ακόμη και αν αυτή προκύπτει από θρησκευτικό καθήκον. Δεν έχει άλλωστε τόσο σημασία.
Άλλη επίσης διάσταση ολοκληρωμένη σε όλο της το μεγαλείο, είναι η επανένωση της οικογένειας, το οικογενειακό τραπέζι. Οι παιδικές θύμησες. Η ανταλλαγή δώρων, η αναγκαιότητα της συνύπαρξης.
Η ουτοπία της αναμονής του πιο αγαπημένου Αγίου στο χριστιανικό εορτολόγιο του Αγιου Βασίλη.
Ο γιορτινός αναβρασμός ωστόσο, δεν αγγίζει με τα ίδια συναισθήματα όλους. Η θλίψη και η μελαγχολία δυστυχώς είναι και αυτά εδώ. Είναι βαρίδια στις μοναχικές ψυχές. Στις ψυχές εκείνων που το αναντικατάστατο μιάς αγαπημένης απώλειας είναι πληγή. Μια πληγή που αυτές τις μέρες γίνεται ακόμη πιο βαθειά.
Αναβρασμός λοιπόν συναισθημάτων με την “ψευδαίσθηση” ότι κάτι καινούργιο θα προκύψει. Κάτι αισιόδοξο θα προβάλλει από την φτωχική φάτνη της δημιουργίας. Με πίστη ή και χωρίς, η ελπίδα αποτελεί πάντα βασικό συστατικό της ζωής.
