Τα Ξένα Χέρια” είναι μαχαίρια ,είναι άδειες αγκαλιές για πολλές γενιές που το τραγούδησαν και το τραγουδάνε ακόμη. Τρεις τέσσερες, δεκαετίες, πριν, αν το τραγούδαγες, μπορεί να σε λέγανε και λαϊκή .και οτι δεν ακολουθείς τους αμερικάνικους ρυθμούς που δεσπόζανε στα ραδιόφωνα και στα Πικ Απ εκείνους τους καιρούς. Η Καίτη Γκρέυ με τα δικά της μυθιστορηματικά βιώματα άγγιζε πολλές ψυχές που μεγάλα παιδιά σήμερα την αποχαιρετούν έστω νοερά με τούτο το τραγούδι.
Και όπως γράφει ο Κώστας Σταματίου παρουσιάζοντας το 1983 το βιβλίο ”Αυτή είναι η ζωή μου” που επιμελήθηκε ο ποιητής Γιώργος Χρονάς ‘‘ Η ζωή της Καίτη Γκρέϋ είναι όλα τα σενάρια του παλιού δραματικού ελληνικού κινηματογράφου .”
Σήμερα σε αποχαιρετούν και εκείνα τα δακρυσμένα μάτια των παιδιών που σαν και σένα μεγάλωσαν στα ”Ξένα Χέρια”