Η ζωή σου να το ξέρεις είναι επικηρυγμένη
Καλημέρα και καλή τύχη, όπου κι αν πας
Της Δέσποινας Μακρινού
Καλή τύχη, όπου κι αν πας και με όποιο Μέσον και αν κυκλοφορήσεις! Ζούμε σε μιά χώρα επικινδύνως βλαπτική για την υγεία και την σωματική μας ακεραιότητα. Ζούμε κατά τύχη, όπως ψιθυρίζεται τον τελευταίο καιρό. Ούτε το σπασμένο Κέρας της Αμάλθειας δεν μπορεί να μας σώσει απο την κακιά στιγμή. Είτε με τραίνο, είτε με Μετρό, είτε με λεωφορείο, είτε πεζός, είτε καθιστός, είτε ιπτάμενος, ο κίνδυνος παραμονεύει. Τελευταίως μάθαμε ότι και ο εναέριος χώρος πάνω απο τον μεγάλο εθνικό μας αερολιμένα δεν είναι απολύτως ασφαλής.
Ζούμε σε μιά χώρα, που η πικρή και μοναδική αλήθεια υπερβαίνει την αξία της ζωής και είναι το γρήγορο και εύκολο κέρδος , χωρίς λογοδοσία χωρίς έλεος. Ένας ευκολος πλουτισμός, που υιοθετεί αθέμιτα και εξοντωτικά μέσα, για τους πολίτες που ζούν στο ίδιο περιβάλλον.
Ένα ταξίδι εσωτερικής καταλάνωσης , για έναν προορισμό μερικών χιλιομέτρων μπορεί να μας στερήσει το οξυγόνο, μπορεί να μας “μπαζώσει”, μία βόλτα στο δρόμο μπορεί να μας στοιχίσει ένα σπασμένο πόδι ή κάτι πιο σοβαρό – εξαρτάται απο το βάθος της λακκούβας – μία σχολική αίθουσα μπορεί ξαφνικά να καταρεύσει ( έχει γίνει κι αυτό) ένα ταξίδι με πλοίο μπορεί να κλείσει την μπουκαπόρτα και να μας πετάξει στη θάλασσα, μία μικρή φλεγμονή μπορεί να μετατραπεί σε ολική λοίμωξη κάτω απο τις άθλιες συνθήκες των δημόσιων νοσοκομείων…
Κάθε μέρα και μία “δυσάρεστη” έκπληξη για τη ζωή μας!
Το “Ζην Επικινδύνως” με την ευχή του μικρότερου κακού. Γιατί τίποτα δεν είναι σταθερό. Τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Ωστόσο υπάρχουν και ορισμένες “σταθερές αξίες” σε αυτή την όμορφη χώρα.
Όπως η Eurovision, ο Σάκης Ρουβάς, οι ασφαλιστικές εταιρείες, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, η ιδιωτική εμπορική επιχείρηση υγείας, η ακρίβεια, η ενέργεια και τέλος σε αναμονή βρίσκεται ακόμη και αυτή η παροχή νερού.
Με αυτές τις “σταθερές” ζούμε καθημερινά και σιγά σιγά υποκύπτουμε στην ανάγκη τους αδιαμαρτύρητα. Με σκυμμένο το κεφάλι, ναι μεν αλλά και με μιά βαθειά ανησυχία για το μέλλον.
Μακάρι αυτή η ανησυχία να γίνει το ποτάμι αγανάκτησης και των διεκδικήσεων. Γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το σύστημα :
υποχθόνια δουλεύει
με μοναδικό σκοπό
να σε μπάσει στο παιχνίδι
τη ζωή σου πως θα φτιάξει
να σου τάξει, να σου τάξει
την ψυχή σου να ρημάξει
Κι όταν φτάσει να ελέγχει
της ελπίδας σου τον πόνο
δεν του φτάνει ετούτο μόνο
με γλυκόλογα σε παίρνει απ’ το χέρι
σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη
Κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα
και σηκώνεις το ποτήρι
αρπάζει, κλέβει τ’ όνειρό σου
και του κάνει χαρακίρι
Το κοινωνικό κίνημα οφείλει να ξεφύγει απο την πόλωση,να αφυπνιστεί, να πρωτοστατήσει και να επαναφέρει στο προσκήνιο τις αξίες μιάς αξιοπρεπούς ανθρώπινης ζωής.
Το έγκλημα στα Τέμπη να γίνει η αιτία για μία σοβαρή αντίδραση, στη δράση του οργανωμένου παρακράτους. Γιατί να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο και άλλο αυτή να σε πεθαίνει!!!
( Στίχοι Μπάμπης Τσικλιρόπουλος, Μουσική Θάνος Μικρούτσικος)
