Απο την Αθηνά Ραπίτου Όσοι αντιλαμβάνονται με ;aνεση , εντός και εκτός κοινοβουλίου, οτι στην τραγωδία των Τεμπών σημασία δεν έχει η αφετηρία, ούτε ο προορισμός αλλά να βρείς ….parking εκει που πας, να το προσέξουν.
Οι πλατείες δεν γεμισαν απο φανατικούς οπαδούς που στοιχήθηκαν πίσω απο τις βαρωνίες και τα δουκάτα των κομμάτων. Ούτε απο κάτι περίεργους αργόσχολους σαλταδόρους που βρηκαν ευκαιρία να “τρουπώσουν ” για να απολαυσουν την εξουσία προσεχώς. Το κοινωνικό ηφαίστειο που βρυχάται απαιτει δικαιοσύνη και αλήθεια ,μαζί και πλαι στους γονείς των νεκρών παιδιών.
Τα Τεμπη εξελισσονται σε μεγαλη δοκιμασια θεσμών και η πηγη των λύσεων βρίσκεται υπο ολική αμφισβητηση. Πριν μας παρει και μας σηκώσει το τσουνάμι που έρχεται ,καιρός να συμφωνησουμε οτι όσο και να το παιζουμε άνετοι , χρωστάμε. Χρωσταμε για την σιωπή, την ανοχή και την ιστορική ενοχή να ανεβάζουμε καθε τέσσερα χρόνια αθλιες παραστασεις με fake πρωταγωνιστές και πλαστα εισιτήρια. Το έργο ειναι τόσο κακό, που ηθοποιοί και θεατές φευγουν πριν από το τέλος.
Και κάτι τελευταιο επι προσωπικού, για να συννενοηθούμε με “φιλους” που με κατηγορουν οτι κατεβαίνω στους δρόμους γιατι διαπραγματεύομαι ….ακριβο παρκιγκ στην πλατεία Συντάγματος. Τους ενημερώνω να μην ανησυχούν , δεν χρειάζομαι παρκιγκ ούτε παρκαδόρους. Χρόνια τωρα κατεβάζω απο τον τοιχο μου μια μαυρη Φορντ, μοντελο του ‘ 23 (που λεει και το αθάνατο ασμα) και κυκλοφορώ με σταθερή αξία. …
φωτο ; “Το πορτρετο της F1 “,εργο του Δημου Σκουλάκη , 1986
