Ανοιχτή επιστολή προς τον κ. Στάθη Καλύβα,
καθηγητή Οξφόρδης, πριν χρόνια καθηγητή στο Γέιλ
Της Ευτυχίας Καρύδη Φαράκου “Να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους” επιγράφετε το κείμενο σας κ. Καλύβα, το οποίο έχει ως θέμα τις διαδηλώσεις για τα θύματα των Τεμπών. Σε αυτό, αφού αναφέρετε πολλά και διάφορα, που ο χρόνος και ο χώρος δεν επιτρέπει να αντιγράψω. Με τα μέσα όμως, που διαθέτει η εποχή μας καθένας – καθεμιά μπορεί να βρει και να διαβάσει. Έτσι, το βρήκα και προσεκτικά το διάβασα κι εγώ, και απ΄αυτό αποσπώ την υπενθύμισή σας: “Θυμίζουμε πως υπάρχει εκεί έξω ένας κόσμος που βλέπει και ακούει, που στηρίζει δημοκρατικούς θεσμούς και που δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να δεχθεί την ανοχή στην ανωμαλία και την εκτροπή”.
Ανατρίχιασα κ. καθηγητά. Νόμιζα, πως είχα επιστρέψει στα νιάτα μου (καλό αυτό). Στην εποχή που μάς κυνηγούσαν με γκλομπς (κακό αυτό). Από τις αναμνήσεις κυνηγητών (δίπλα μου σχεδόν δολοφονήθηκε ο Σωτήρης Πέτρουλας, έχω ζήσει τα Ιουλιανά, την εισβολή ακροδεξιών στη Βουλή το 1964 κλπ.κλπ.) επιλέγω τη Συναυλία στο γήπεδο της Λεωφόρου, Δευτέρα 17 Απριλίου. Ο Μικ Τζάκερ μοιράζει στον κόσμο κόκκινα γαρίφαλα και ακούγεται των Rolling Stones: ” I can’t get no – Satisfaction”.Τότε, ο αστυνομικός διευθυντής Τασιγιώργος, σε συνδυασμό με τα κόκκινα (άρα κομμουνιστικά) γαρίφαλα το εκλαμβάνει σαν:”Θα μάς σφάξουν”και δίνει την εντολή: “Επιτεθείτε τους”. Σε τέσσερις ημέρες, από εκείνη την συναυλία, ξημερώσαμε με την επανάσταση (sic) των χουνταίων συνταγματαρχών.
Δεν θέλω να πιστέψω ότι προς τα εκεί πάει ο νους σας, κ. καθηγητά. Γι αυτό θα σάς παρακαλούσα, με το δικαίωμα που μού δίνει η δημοκρατικότατη συνείδησή μου και στάση ζωής, να διευκρινίσετε τί ακριβώς εννοείτε.Μία τελεία είναι ο τόπος μας στον πολιτικό – γεωγραφικό χάρτη και όλοι ξέρουμε ποιος είναι ποιος, ποια είναι ποια. Το ξέρετε κι εσείς κ. καθηγητά και, μάλιστα, πολύ καλά. Ή όχι;
Για να γίνω,- να γίνουμε κατανοητοί, σε φίλες και φίλους, απαραίτητη μια μικρή αναδρομή. Με πρωτοβουλία του επί κεφαλής μιας δημοτικής παρατάξεως, του κ. Μπάμπη Αντωνιάδη, άνθρωπο με τον οποίο δεν είχαμε ανταλλάξει ούτε καλημέρα, το Δημοτικό Συμβούλιο,- πλην ενός,- του Δήμου Ναυπλιέων πήρε την απόφαση να τιμήσει τον Γρηγόρη Φαράκο. Μεταξύ άλλων και με ημερίδα, που με προσωπική μου ενεργή συμμετοχή και συμβολή έγινε τριήμερο Συνέδριο στο οποίο συμμετείχαν και επιστήμονες από την Ευρώπη και Αμερική. Ενώ ο διακεκριμένος των διακεκριμένων ιστορικός του 20ου αιώνα, Έρικ Χομπσμπάουν, μη μπορώντας να παραβρεθεί για λόγους υγείας (λίγο αργότερα κοιμήθηκε για πάντα), έστειλε επιστολή: “For this distinct intellectual man Grigoris Farakos- Toν ξεχωριστό διανοούμενο άνδρα Γρηγόρη Φαράκο”.
Κάποιοι, όταν άκουσαν ότι θα συμμετάσχετε κι εσείς κ. Στάθη Καλύβα, μού κούνησαν απειλητικά το δάκτυλο προειδοποιώντας με:”Το Συνέδριο θα έχει παταγώδη αποτυχία”. Αντέτεινα: “Μόνο ανθρωπάρια δεν διαλέγονται, διψώντας για αλληλοσκοτωμό” και δεν υποχώρησα στον εκβιασμό για μ η συμμετοχή σας. Συμμμετείχατε, λοιπόν, γιατί πεποίθηση μου ήταν, και εξακολουθεί να είναι, πως οι μονόλογοι ένθεν κακείθεν μόνο διχόνοιες γεννάνε, βουλιμίες και κάθε λογής αγριότητες και αρπαχτικές διαθέσεις.
Μέσα σ΄ένα τέτοιο κλίμα προσπάθειας αλληλοκατανόησης με επιστημονικά κριτήρια, με ανθρώπους που άλλος κλαίει από συγκίνηση, άλλη κάνει ερωτήσεις, το Συνέδριο είχε τεράστια επιτυχία. Το Βουλευτικό του Ναυπλίου κατάμεστο. Από την πρώτη ώρα μέχρι και την τελευταία.
Μού είναι αδύνατον να προσπεράσω, χωρίς ένα ευχαριστώ, προς όλες και όλους που στάθηκαν δίπλα μου εκείνη τη στιγμή. Τους προσωποποιώ με τους φίλους Γιώργο Γραμματικάκη, Μιχάλη Σταθόπουλο, Βασιλική Γεωργιάδου, Ηλία Κατσούλη, Κατερίνα Παπαδημητρίου- Τσάβαλου, το γιο μου Κωνσταντίνο Καρβουναρίδη- Καρύδη. Επίσης είναι αδύνατο να μη σάς ρωτήσω κ. Καλύβα, “Αμφισβητείτε έστω και στο ελάχιστο όλα τα παραπάνω;”. Και παραπέρα,ίσα – ίσα γι αυτό, να σάς ρωτήσω: “Επειδή ως μάνα – πολίτις είμαι δίπλα στις κ.κ. Φύσσα, Καρυστιανού, Αποστολάκη. Δεν στηρίζω δημοκρατικούς θεσμούς; Και είμαι πρόξενος ανωμαλίας και εκτροπής;”
Το ερώτημα μου ορθώνεται επιτακτικό. Σεις, όμως κ. Καλύβα, ως καθηγητής Οξφόρδης και Γέιλ, δεν θα αποφύγετε την απάντηση. Έτσι δεν είναι;
