Για τα παιδιά μας στα Τέμπη – Για τα παιδιά όλου του κόσμου, στη Μ. Ανατολή και ο θρήνος του Ναμπούκο

“Αν ο άνθρωπος δεν φτάσει στο χείλος του γκρεμού δεν φυτρώνουν φτερά στους ώμους του” μας έχει πει εδώ και χρόνια ο Νίκος Καζαντζάκης. Και Ναι φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού με 57 παιδιά να έχουν φύγει και με άλλους τόσους τραυματισμένους πολίτες και εργαζόμενους εδώ και δύο χρόνια, να υποφέρουν, απο την επιλογή τους να ταξιδέψουν  ανεβαίνοντας στο τρένο του τρόμου…Για να αντέξεις ολη αυτή την δυσοσμία της εποχής που ζούμε.  προσπαθούμε να βρούμε λύσεις ,πιάνοντας ο ένας το χέρι του άλλου  και να ζητήσει οξυγόνο….

Σε μια ίδια ατμόσφαιρα ,.σε μια άλλη εποχή, το 1901 στο κατευόδιο του Βέρντι οι 300 χιλιάδες του κόσμου  που τον συνόδευε, του τραγουδούσε  από το “Ναμπούκο”:

Στὴν πατρίδα ὦ σκέψη μας πέτα ν᾿ ἀσπαστεῖς τὰ χώματα τὰ ἱερά! Ἅρπα ψάλε ξανὰ γιὰ τὴ γῆ μας· γιατί μένεις βουβὴ ξεχασμένη; Παρηγόρα τη δόλια ψυχή μας, διηγήσου μία δόξα παλιά! Ἂς ἠχήσει ὁ θρῆνος σου πέρα, γιὰ ἕνα ἔθνος ποὺ ζεῖ στὴ σκλαβιά· ἂς ἐμπνεύσει ὁ Κύριος μία μέρα τοῦ λαοῦ σου νὰ ψάλεις τὴ λευτεριά!

Ο Θάνατος των 57 παιδιών έχει αφυπνίσει τη συνείδηση ενός ολόκληρου Λαού. Τέτοιος ξεσηκωμός ,κατά την ταπεινή μου γνώμη κανένα γεγονός  με τέτοιο πλήθος  με τόσο πάθος…

Δύο μέρες αργότερα, απο το θάνατό του Βέρντι σιγοτραγουδούσε ο Λαός  το Va Pensiero, μία μελωδία που έγινε ο ύμνος της ιταλικής ενότητας.

Ενότητα η μαγική λέξη, η διέξοδος των Λαών στο αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί απο τις μεγάλες και ισχυρές δυνάμεις του πλανήτη. Είμαι σίγουρη ότι ο κ. Τράμπ αγνοεί και τον Βέρντι και τον ”Ναμπούκο” οταν διοχετεύει αυτό  το τραγικό βίντεο με την υπόσχεση ότι η Γάζα θα γίνει η Ριβιέρα της Μ. Ανατολής πετώντας πάνω από τα κεφάλια νεκρών παιδιών τα δολάριά του.

Πιστεύω ότι αυτό το βίντεο είναι προβοκάτσια. για να  μην βρουν οι δυο Λαοί τον δρόμο για την ειρήνη. Ο Ναμπούκο γράφτηκε για τα δεινά των Εβραίων .Μακάρι να παραμερίσουν την οργή τους οι Ισραηλινοί   Νεκρά παιδιά υπάρχουν και απο τις δύο πλευρές. Βλέποντας τα διαμελισμένα παιδιά τους, οι Εβραίοι, απο ένα  Φεστιβάλ ειρήνης  και ακόμη, δυστυχώς μέχρι χθές 2025 την διαπόμπευση των νεκρών ομήρων…

Μακάρι να σταματήσει η αιματοχυσία και να βρεθεί χώρος σ΄ αυτή τη Γη για όλους Γιατί ο πόνος της μάνας είναι ίδιος και για τους δυο Λαούς. Για όλους τους Λαούς του Πλανήτη.

Μ΄ αυτές τι σκέψεις θα κατέβω αύριο στη σύναξη των ανθρώπων που ζητούν Ελευθερία και Δικαιοσύνη για τα 57 αστεράκια μας που δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ. Εγώ ενας κόκκος της άμμου  μαζί με τους γονείς τους ,για να δω να μου χαμογελούν τα προσωπάκια τους γιατί έστω και μετά απο δύο χρόνια καταλαβαίνουν ότι δεν είναι μόνα τους. Εμεις θα συνεχίσουμε να τους δίνουμε οξυγόνο .Εμείς οι απλοί άνθρωποι που μπροστά στο φόβο της συμμετοχής μας κάποιοι μας λένε ο Οχλος…Ας είναι…