Γράφει ο Τάκης Ψαρίδης Ειλικρινά είναι ακατανόητη η συνάντηση Χαρίτση-Ζωής για τα Τέμπη. Αντί η Νέα Αριστερά να επιδιώξει την συσπείρωση και τον επαναπατρισμό των «άστεγων» αριστερών που πλέον αποτελούν και την συντριπτική πλειοψηφία, κάνει συναντήσεις που θυμίζουν αυτό που δικαίως κάποτε είχε καταδικάσει. Την αποιδεολογικοποιημένη «διεύρυνση» του ΣΥΡΙΖΑ προς το λεγόμενο πολιτικό «κέντρο»..
Τί νόημα έχει μια τέτοια συνεργασία έστω και μονοθεματικά για τα Τέμπη όταν διακυβεύεται η σοβαρότητα αυτού που συμμετέχει; Αν «λαϊκό μέτωπο» σημαίνει και την συνεργασία με έναν αντισυστημισμό του τύπου Ζωής, επειδή βρίσκεται σε δημοσκοπική άνοδο για γνωστούς λόγους, τότε αυτό του είδους το «μέτωπο» είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα απομακρύνει ακόμα περισσότερο, όχι μόνο κάθε άστεγο αριστερό αλλά και κάθε σοβαρό και προοδευτικό πολίτη που νιώθει μία ακόμα απογοήτευση..
Είναι κατανοητή η αναγκαιότητα ενός «λαϊκού μετώπου», αλλά είναι ακατανόητα τα «απονενοημένα» πολιτικά διαβήματα, που διακυβεύουν κάθε σοβαρότητα και μόνο κακό κάνουν τόσο σε εκείνον που τα αποπειράται, όσο και στο «μέτωπο» για το οποίο αγωνίζεται..
