Γράφει η Ευτυχία Καρύδη ΦαράκουΗ σιωπή δεν είναι επιλογή ελευθέρων
1937 η Δημοκρατική Ισπανική κυβέρνηση παραγγέλλει στον Πάμπλο Πικάσο ένα έργο, που θα παρουσιαστεί στην Διεθνή Έκθεση Παρισιού το ίδιο έτος. Ο καλλιτέχνης παραδίδει στην ανθρωπότητα ένα από τα πιο συγκλονιστικά έργα της παγκόσμιας Τέχνης. Την Ισοπέδωση της Δημοκρατικής Ισπανικής Πόλης Γκουέρνικα από γερμανικά και ιταλικά φασιστοναζιστικά βομβαρδιστικά, που στηρίζουν τον δικτάτορα Φράνκο κατά της Δημοκρατικής Ισπανίας.
Ο Πικάσο αποφεύγει να ζωγραφίσει αεροπλάνα, βόμβες και ερείπια. Κυρίαρχες μορφές του πίνακα είναι ένας ταύρος, ένα πληγωμένο άλογο, διαμελισμένα κορμιά και τέσσερις γυναίκες που ουρλιάζουν κρατώντας νεκρά μωρά. Το άσπρο- μαύρο και οι αποχρώσεις του γκρι που ο ζωγράφος χρησιμοποιεί δίνουν όλη την ένταση της βαρβαρότητας του πολέμου που διακόπτει τη σχέση του ανθρώπου με τον άνθρωπο, με τον κόσμο, με τη φύση με τη ζωή.
Μάιο του 2025 η Κρατική Ισπανική Τηλεόραση στο μαύρο που ρίχνει στο Ισραηλινό τραγούδι που ακούγεται στην ΕUROVISION, έχει την επισήμανση:
“Η σιωπή δεν είναι επιλογή. Όταν διακινδυνεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ειρήνη και Δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη”
Στις επικρίσεις που δέχεται. Η Ισπανική Κυβέρνηση απαντά:
“Είμαστε κράτος ανεξάρτητο!”
Εμείς, 204 χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821, τί κράτος είμαστε;
