“ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ” Ευγενία Λουπάκη
Εκδόσεις Θεμέλιο
Της Δέσποινας Μακρινού
Το βιβλίο της δημοσιογράφου Ευγενίας Λουπάκη απο τις εκδόσεις Θεμέλιο έφερε στο φως της δημοσιότητας, πολλά παρασκηνιακά δρώμενα για την ειλικρίνεια και την δημοσιογραφική ευαισθησία μιάς άλλης εποχής.
Μιάς εποχής, που το επάγγελμα για αρκετούς ήταν λειτούργημα και το υπηρέτησαν με αγάπη και πάθος πάντα απο την πλευρά της σωστής ενημέρωσης , της σωστής πληροφόρησης.
Αφορμή για την συγγραφή του βιβλίου, υπήρξε η συγκινητική προσέγγιση στην συγγραφίεα, ενός νέου κοριτσιού της δημοσιογραφίας, έξω απο μία θεατρική παράσταση.
Η “νέα” αυτή δημοσιογράφος, ως ακροάτριά της στο ραδιόφωνο που τελευταίως εργαζόταν, την πλησίασε για να της εκφράσει την εκτίμησή της και πόσο με αυτήν ως πυξίδα, παλεύει για την επιβίωση της, σε έναν χώρο ιδιαίτερα δύσκολο σήμερα.
Η προσέγγιση αυτή υπήρξε συγκινητική, αλλά και βασικό κίνητρο για μιά ειλικρινή εξομολόγηση συμβάντων κατά τη διάρκεια των 40 και πλέον χρόνων πιστής υπεράσπισης των κανόνων της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, που ακολούθησε η συγγραφέας.
“Συγκινήθηκα τόσο που δεν συγκράτησα ούτε το όνομα του κοριτσιού. Θυμάμαι ότι με καμάρι μου μίλησε για τους φίλους της, νέα παιδιά σε διάφορα ΜΜΕ που παλεύουν για ψίχουλα προσπαθώντας να αποκτήσουν την αξιοπρέπειά τους” γράφει στον πρόλογο του βιβλίου.
Το βιβλίο, εύληπτο στην ανάγνωση, λόγω των πληροφοριών ενός άκρως ενδιαφέροντος παρασκηνίου, χωρίζεται σε μικρά κεφάλαια εμπειρίας και συναισθημάτων μιάς όχι και τόσο εύκολης επιβίωσης στο χώρο, λόγω ιδεολογίας και φυσικά φύλλου.
Κι αυτό γιατί η δημοσιογράφος, δεν έκρυψε ποτέ τις αριστερές της πεποιθήσεις και δεν ανέχθηκε στο βαθμό που μπορούσε, τον ορισμό του “αδύνατου φύλλου” πολλά χρόνια πρίν το me too κάνει την εμφάνισή του.
Η Ευγενία Λουπάκη αφηγείται με τρόπο γλαφυρό, αλλά και με περισσή ακρίβεια, στιγμές απο την δημοσιογραφική ζωή της, που ωστόσο άφησαν αποτυπώματα και καλές ή κακές μνήμες.
Υπήρξε μία απο τις πρώτες γυναίκες δημοσιογράφους, που … παραβίασαν το άβατο των μεγάλων και γνωστών ανδρών δημοσιογράφων της περιόδου εκείνης και κατέκτησε τον σεβασμό και την εκτίμηση σε ένα περιχαρακωμένο αρνητικό περιβάλλον πατριαρχικής επικράτειας.
Το βιβλίο της Ευγενίας Λουπάκη “ Γράμματα σε μία νέα δημοσιογράφο” προσωπικά με συγκίνησε ιδιαιτέρως και μέσα απο τις σελίδες του βίωσα δικές μου παρόμοιες καταστάσεις την ίδια εποχή, ως νέα γυναίκα δημοσιογράφος τότε, αντιμέτωπη με την ίδια απορριπτική νοοτροπία ενός ανδρικού κατεστημένου.
Αγαπητή- ε, λοιπόν, νέε δημοσιογράφε, τα “Γράμματα” αυτά προσπάθησε τουλάχιστον να τα αναγνώσεις, για να καταλάβεις ότι όλες οι εποχές έχουν τις
δυσκολίες τους και όλες έχουν τις δικές τους δικλείδες ασφαλείας, τις οποίες μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να κάνεις τη δουλειά σου με αξιοπρέπεια και να μην ντρέπεσαι εκ των υστέρων.
