Της Αθηνάς Ραπίτου« Ο κόσμος αγαπη μου είναι μια μπίζνες και συ επιμένεις να λειτουργείς σαν αναλογικό ρολόι σε ψηφιακή εποχή» μου ειπε κάποτε μια φιλη κυνικά και άδικο δεν είχε .Κάθε φορά που παρασύρομαι από βαρυγδουπες ειρηνευτικές συμφωνίες κρατών και κυβερνήσεων ( καλη ώρα τρεχουν πολλες ναχουμε ) ο σκληρός δίσκος με προσγειώνει στην ανατριχιαστικά επικαιρη ταινία “Το δικτυο” του Σιντνεϊ Λιουμετ(1976). Πενηντα χρόνια μετα, δεν πετας λέξη από αυτό το αριστούργημα!
Γιατί αγαπες μου(όπως έλεγε και η Μαλβίνα) η αληθινη Τέχνη δεν μετραει το χρόνο ,ειναι πέρα απο αυτόν. Η σκηνη που ο ιδιοκτητης τηλεοπτικου καναλιου ( Νεντ Μπιτι ) αποκαλυπτει στον κεντρικό ανκορμαν του σταθμου (Πητερ Φιντς) τη νεα γραμμη της πολυεθνικής που τους κατάπιε αλλά και το φινάλε της κατάρρευσης του δημοσιογράφου μπροστα στο φακό(πρωτο σχόλιο),προβάλλει προφητικά το σημερα .Παρτε το χρόνο σας ψηφιακό ή αναλογικό, θα μείνετε έκθαμβοι !
