Παρά τις φθορές που καταγράφει στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η Νέα Δημοκρατία διατηρεί την πρωτοκαθεδρία της στο πολιτικό σκηνικό, με σαφές προβάδισμα από τον δεύτερο. Η εικόνα αυτή αναδεικνύει δύο βασικές διαπιστώσεις: αφενός την ανθεκτικότητα του κυβερνώντος κόμματος, αφετέρου την αδυναμία της αντιπολίτευσης —κυρίως στον χώρο της Κεντροαριστεράς— να παρουσιάσει ένα νέο, πειστικό πολιτικό αφήγημα ή έναν χαρισματικό ηγέτη που θα συσπειρώσει ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις.
Οι δημοσκοπήσεις υπογραμμίζουν την απουσία ενός νέου πολιτικού προϊόντος. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη τραυματισμένος από τις διαδοχικές εκλογικές ήττες και τις εσωκομματικές ανακατατάξεις, δεν έχει καταφέρει να ανακτήσει την αξιοπιστία του. Το ΠΑΣΟΚ, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Νίκου Ανδρουλάκη να δώσει νέο προσανατολισμό στο κόμμα, εμφανίζεται στάσιμο, χωρίς σαφές ιδεολογικό στίγμα και χωρίς ισχυρό κοινωνικό αποτύπωμα. Οι μικρότεροι παίκτες του πολιτικού φάσματος (όπως η Πλεύση Ελευθερίας ή το ΜέΡΑ25) παραμένουν περιορισμένοι σε ρόλο παρατηρητή.
Αυτό δημιουργεί ένα πολιτικό κενό στο κέντρο και την Κεντροαριστερά, ένα κενό που δύσκολα μπορεί να παραμείνει άδειο επ’ αόριστον. Η κοινωνική κόπωση από τις κρίσεις —οικονομική, ενεργειακή, υγειονομική, θεσμική— είναι υπαρκτή και διαρκώς αυξάνεται. Αν δεν υπάρξει ένας νέος φορέας ή μια πολιτική σύνθεση που να εκφράσει τις ανάγκες της εποχής με ρεαλισμό, αξίες και αποτελεσματικότητα, το υπάρχον πολιτικό σκηνικό θα παραμείνει στάσιμο αλλά ευάλωτο σε απρόβλεπτες εξελίξεις.
