Έχουμε στερέψει απο ανθρωπιά και όνειρα. Καλά θα μου πείτε εσένα περιμέναμε να μας το πεις. Οχι όχι δεν κάνω την έξυπνη, απλά υπενθυμίζω.. Τούτο το καλοκαίρι που ακόμα και ο καιρός μας κοροϊδεύει , παρακολουθούμε τα γεγονότα ,τις ειδήσεις, και τα ανθρωπάκια γύρω μας που προσπαθούν να κατευθύνουν τη ζωή μας. Κι όταν δεν τα καταφέρνουν βγάζουν άναρθρες κραυγές καταπατώντας κάθε τίμια διαδρομή που προσπαθείς να πάρεις. Ευτυχώς δεν τα καταφέρνουν γιατί υπάρχουν και οι άλλοι που σκέφτονται αναλύουν και αντιλαμβάνονται οτι η επιθυμία και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας είναι να αποκτήσουν έστω και για λίγο εξουσία. Ετσι όπως την νοούν εκείνοι. Γιατί ευτυχώς όπως όλα τα όμορφα κρατούν λίγο έτσι και τα άσχημα κρατούν λιγότερο. Και οι απατεώνες εμφανίζονται πάνω στη σκηνή με τα άσφαιρα πιστόλια τους και χωρίς την μάσκα προστασίας. Πιθηκίζουνε προσπαθώντας να βρουν ένα μονοπάτι για να αντιληφθούνε την ύπαρξή τους ,οι άλλοι, και καταφέρνουν όπως θα έλεγε και ο Σταματίου, ΄΄Τις αρχές τους γιατί ,δεν έχουν αρχές ., να τις κάνουν πασαρέλα σαν τις κολεξιόν τις καλοκαιρινές του Υβ Σαιν Λοράν και της Κοκό Σανέλ.
Τα ανθρωπάκια ,λοιπόν κάνουν τα πάντα για να μην βγάλεις το κεφάλι σου απο τον βούρκο της συκοφαντίας και της δολοφονίας χαρακτήρων που τρέφονται χρόνια απ΄ αυτήν…Αλλά εσυ κρατάς μέσα σου Ευαγγέλιο τις κουβέντες του Μάνου Χατζιδάκι που έλεγε ”οταν συναντάς σκουπίδια στο διάβα σου πήγαινε κάτω απο την Ακρόπολη και δες … ”- τον συμπαθή Μουφλουζέλη να κάνει περίπατο με τον στρατηγό Μακρυγιάννη σε ώρες απογευματινές. Ο πατήρ ημών Βαμβακάρης μελοποιεί σε ήχο πλάγιο τη Γυναίκα της Ζάκυθος του Διονυσίου Σολωμού. Και η Μαντώ Μαυρογένους χορεύει βαρύ ζεϊμπέκικο με τη Ρόζα Λουξεμπουργκ την Πασιονάρια ή την Πηνελόπη Δέλτα ,ενισχύοντας το κίνημα για την απελευθέρωση των γυναικών…”
Μόνο με τη σκέψη σου καθάρισε η ψυχή μου. Και όπως συχνά μου έλεγες λατρεμένε μου Μάνο Χατζιδάκι να τους λυπάσαι τους αρουραίους τι να κάνουμε έχουν καταδικασθεί να ζουν πάντα μέσα στους υπονόμους…
