Δεν ξέρω ποιο μήνα γεννήθηκε και δεν έχω καμιά περιέργεια να μάθω, Και τέλος τέλος θα τον εκνεύριζα, αν αναφερόμουν σ’ εκείνον, ως επετειακή ανάμνηση και όχι τον πραγματικό λόγο που τον έψαχνα στη βιβλιοθήκη μου. Είχε δηλώσει κάποτε
“Δεν υπάρχει φίλος τόσο πιστός όσο ένα βιβλίο” .Σκέψου πόσο φίλος γίνεται εκείνος που το γράφει. Τι επικοινωνία έχεις και πολλές φορές τι ταύτιση…
Στα χρόνια του παραλογισμού που ζούμε φάρμακο στην ανασφάλειά μας και συμπαραστάτης μας ο Ερνεστ Χεμινγουέϊ. Οχι μόνο γιατί είχε ζήσει ως δημοσιογράφος αλλά και ως τραυματιοφορέας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο την απάνθρωπη ζωή κι τον θάνατο εκατομμυρίων ΄΄βλασταριών” της εποχής. Αλλά γιατί μέσα απο τις γραμμές του μας δίνει το μεγαλείο και την σημασία που έχει να ζεις εν ειρήνη. Γιατί όπως έλεγε και ο Ερνεστ :
“Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να γράψεις μια αληθινή πρόταση. Γράψε την πιο αληθινή πρόταση που ξέρεις. ”
Με την είσοδο των ΗΠΑ στον Α ΄Παγκόσμιο Πόλεμο ο 19χρονος ρεπόρτερ της εφημερίδας ”΄Κάνσας Σίτι Στάρ ” τάσσεται εθελοντής ,πολεμάει και τραυματίζεται -οδυνηρή εμπειρία στις Αλπεις αλλά απο αυτή την εμπειρία θα βγεί ο ‘‘Αποχαιρετισμός στα Οπλα” Με το τέλος του πολέμου πάει στο Παρίσι και συναντάει τις μεγάλες προσωπικότητες της εποχής ,Γερτρούδη Στάιν , Εζρα Πάουντ , Μάντοξ Φόρντ ,Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ.
Ως πολεμικός ανταποκριτής κάλυψε δημοσιογραφικά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο με σημαντικές ανταποκρίσεις για την καταστροφή της Σμύρνης και την ανταλλαγή πληθυσμών στη Θράκη.
Στην προσωπική του ζωή έκαμε τέσσερις γάμους. Μετά τον τρίτο του γάμο, ο Χέμινγουεϊ εγκαταστάθηκε στην Κούβα, στη βίλα Φίνκα Βίχια (Finca Vigia), κοντά στην Αβάνα .Το συγκεκριμένο σπίτι, αποτέλεσε το πρώτο που αγόρασε ο ίδιος ο Χέμινγουεϊ. Είχε παλαιότερα ξαναταξιδέψει στην Κούβα, το 1928 και το νησί έγινε η μόνιμη βάση του σχεδόν μέχρι τον θάνατό του. Αλλά ,την εποχή που ξέσπασε ο Ισπανικός εμφύλιος πόλεμος αρθρογραφεί υπέρ της Δημοκρατίας και ενεργοποιείται γύρω από ομάδες συμπαθούντων που στέλνουν βοήθεια στα δημοκρατικά κυβερνητικά στρατεύματα. Ο ίδιος αποφασίζει να πάρει μέρος στις πολεμικές ανταποκρίσεις στο μέτωπο της Αραγωνίας όπως και γύρω από την πολιορκημένη από τα στρατεύματα του Φράνκο Μαδρίτη. Το ξενοδοχείο Φλόριντα στη Μαδρίτη στο οποίο έμενε, συγκέντρωνε τους πιο γνωστούς Αμερικανούς εθελοντές στον πόλεμο, τους οποίους γνώριζε προσωπικά και ήταν φίλος τους, όπως ο Ρόμπερτ Μέριμαν , αρχηγός των αμερικανικών εθελοντικών ταξιαρχιών και ο άσος πιλότος Φράνκ Γκλάνσκοου Τίνκερ υποσμηναγός της Δημοκρατικής Αεροπορίας. Στις ανταποκρίσεις του από την Ισπανία υπάρχουν προσωπικοί διάλογοι με αυτούς, ακόμα και ποιήματα αφιερωμένα στους νεκρούς του φίλους. ‘‘Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα’‘ βιβλίο που ολοκλήρωσε στην Κούβα τον Ιούλιο του 1940. Πρόσωπα έμπνευσης για τους πρωταγωνιστές του έργου αυτού ήταν, και με τα ίδια ακριβώς ονόματα, το ζευγάρι Ρόμπερτ και Μάριον Μέριμαν. Ο Ρόμπερτ του έργου, όπως και ο αληθινός Ρόμπερτ Μέριμαν, και η Μάριον, θα πέσουν μαχόμενοι στην Ισπανία για το καθήκον, όπως αυτοί είχαν ορίσει στον εαυτό τους.
Διηγήματα. ποιήματα και το αριστούργημα -αυτοβιογραφία ” Ο ήλιος ανατέλλει ξανά” Αφηγήσεις και περιπέτειες των μποέμ της Αριστερής πλευράς του Παρισιού τη δεκαετία του ΄20…και του Ισπανικού Εμφυλίου ολα τα γεγοότα για τον Χέμινγουεϊ αποτέλεσαν το υλικό πολλών έργων του, όπως είναι ο «Θάνατος το απομεσήμερο»
Τιμήθηκε με το Νομπέλ Λογοτεχνίας το 1954 και με το Βραβείο Πούλιτζερ το 1953.«Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο», «Για ποιον χτυπά η καμπάνα», «Η πέμπτη φάλαγξ», «Πέρα από το ποτάμι και ανάμεσα στα δέντρα», «Ο γέρος και η θάλασσα» .
! Λίγο πριν πάρει το Νόμπελ είχε ξεπέσει οικονομικώς. Είχε αγοράσει το σπίτι στο Κέτσαμ (εκεί που πέθανε) με δόσεις και δεν είχε να το ξεπληρώσει. Οι 35.000 δολλάρια του Νόμπελ τού φάνηκαν σαν «μάννα εξ ουρανού»
Ολες αυτές οι εμπειρίες που εισέπραξε στα χρόνια των πολέμων .απογοητεύσεων και η αντιμετώπιση της ιστορικής αλήθειας δεν τον άφησαν αλώβητο …
Αποπειράθηκε για πρώτη φορά να αυτοκτονήσει την άνοιξη του 1961, και τελικά στις 2 Ιουλίου 1961 αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι με κυνηγετικό όπλο, λίγες ημέρες πριν τα εξηκοστά δεύτερα γενέθλιά του. Ο τάφος του βρίσκεται σήμερα στο ρωμαιοκαθολικό νεκροταφείο του Κέτσαμ.
Πάντως έτσι για την ιστορία ο φοβερός ”φίλος” μου ο Ερνεστ Χέμινγουέι γεννήθηκε Ιούλιο. πέθανε Ιούλιο και το σπουδαίο του βιβλίο . ”Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα” το τελείωσε Ιούλιο στην Αβάνα…
