Μελίνα,
Φεστόνι του Έρωτα*
Γράφει η Ευτυχία Καρύδη ΦαράκουΚανένα δώρο ωραιότερο από τη νοσταλγία, νόστιμον ήμαρ. Εξοπλίζει την προχωρημένη ηλικία με διπλό αντίκρυσμα. Πρώτον σε εξαναγκάζει να διαπιστώσεις ποιο ήταν το χθες σου. Δεύτερο σού δείχνει αν μπορείς ακόμα να αντέξεις.
Και,βέβαια, αντέχω. Και θα ήταν αγνωμοσύνη, αν δεν άντεχα. Θα ήταν σαν να τους είχα ξεχάσει. Να είχα ξεχάσει και μια πλήρη ημέρα σαν αυτήν, 18 Οκτωβρίου. Ημέρα γέννησης της Μελίνας.
Ο Γρηγόρης Φαράκος ερωτευμένος έφηβος, με το σχόλασμα των Γυμνασίων του Κολωνακίου στήνεται με άλλους συνομηλίκους να την δει να περνάει.Δεν ξέρω αν εκείνη τον είχε προσέξει από τότε. Πάντως, όταν μετά από χρόνια εξορίας, φυλακίσεων και κατατρεγμών ξανασυναντήθηκαν, ζώντας τους αντίκρυ τον έναν απέναντι στον άλλον. Ήταν ένα ποίημα να αποσφραγίζεις τα μυστικά που αντάλλασσαν με τις ματιές τους.
Μελίνα σε ευχαριστώ. Σάς ευχαριστώ.
~~~~
*Μνήμες από το βιβλίο της Ευτυχίας Καρύδη- Φαράκου, ”Όπως τα έζησα”
