Γράφει η Δέσποινα Μακρινού
“Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει” πόσο βαθειά μας αφορά όλους το νόημα αυτού του εξαιρετικού διαλόγου της Ανδρομάχης με τον Έκτορα, που μας κατέθεσε η ποιητική γραφή του Ιάκωβου Καμπανέλλη και μελοποίησε ο Μάνος Χατζιδάκις.
Οι Ανοηματικοί άνθρωποι ! Ο πρώτος επιστήμονας, που μίλησε και ερεύνησε αυτή την ψυχική διάσταση, ήταν ο Αυστριακός ψυχίατρος, νευρολόγος Βίκτορ Φράνκλ, στον οποίο και ανήκει ο τίτλος “ Η αναζήτηση του νοήματος της ζωής”.
Ο Βίκτορ Φράνκλ με την προσάρτηση της Αυστρίας από τους ναζιστές το 1942, λίγους μήνες αφότου είχε παντρευτεί, συνελήφθη μαζί με όλη την οικογένεια του και μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Τερεζιενστάιντ στην Τσεχοσλοβακία.
Ο πατέρας του άφησε εκεί την τελευταία του πνοή απο πείνα και πνευμονία και ο Βίκτορ δύο χρόνια μετά μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο του Αουσβιτς. Όλη η υπόλοιπη οικογένεια του και η γυναίκα του, χάθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ο Βίκτορ Φράνκλ στα τέσσερα χρόνια της αιχμαλωσίας του, δεν έμεινε άπραγος, κατέγραφε καθημερινώς τις αντιδράσεις των συγκρατούμενων του, υποβάλλοντας την πιο ουσιαστική ερώτηση “Έχεις κάποιον να σε περιμένει. Έχεις γυναίκα, παιδιά, οικογένεια”. Όλες οι απαντήσεις που λάμβανε, καταγράφοντο στη μνήμη του, αποδίδοντας σημαντικά επιστημονικά δεδομένα, τα οποία και παρουσίασε μετά την απελευθέρωση σε μία πολυσέλιδη μελέτη.
Απο τη μελέτη αυτή προέκυψε, ότι οι άνθρωποι που είχαν κάποιον να τους περιμένει, έδιναν νόημα στη ζωή τους με σοβαρό κίνητρο ζωής. Αντιθέτως άνθρωποι που δεν είχαν κάποιον ή κάτι να τους περιμένει, οι Ανοηματικοί, παρέδιναν τα “όπλα” πολύ σύντομα.
Στις δύσκολες συνθήκες των στρατοπέδων, επέζησαν όσοι τελικώς είχαν ένα σκοπό, ένα σοβαρό λόγο επιβίωσης.
Το νόημα του ιδίου του επιστήμονα, στα τέσσερα δύσκολα χρόνια των στρατοπέδων, υπήρξε η ολοκλήρωση της έρευνας, η διάσωση και η καταγραφή των στοιχείων στη μνήμη του και τέλος η παρουσίαση των αποτελεσμάτων μετά την απελευθέρωση.
Οι μελέτες αυτές παραμένουν και σήμερα σημαντικά υποστηρικτικές για τα πολλαπλά αδιέξοδα των δικών μας ημερών.
Μιά ζωή χωρίς νόημα, είναι ανούσια. Είναι άχρωμη, χωρίς ενδιαφέρον και προσδοκίες.
«Στρατιώτη αν θες τη μάχη να κερδίσεις, μια κοπελίτσα κοίτα ν’ αγαπήσεις”.
Ο ζωοφόρος έρωτας απο την αρχαιότητα έως σήμερα, έδινε και δίνει πάντα βιωματική ώθηση για συνέχεια.
Η αναζήτηση του νοήματος της ζωής με όποιον τρόπο και σε όποια κατεύθυνση, είναι απαραίτητο στοιχείο επιβίωσης.
Και επειδή σε λίγες μέρες έρχεται μιά καινούργια χρονιά, ας μπεί ως επιτακτική ανάγκη σε όλους, η αναζήτηση ενός υπαρξιακού νοήματος ζωής.
