Της Λαμπριάνας Κυριακου΄
Πέθανε τα χαράματα της Δευτέρας η Βάσω Αλαγιάννη, η συνθέτης και στιχουργός μεγάλων επιτυχιών του Μανώλη Ρασούλη αλλά και του Νίκου Παπάζογλου. Την είδηση του θανάτου της έκανε γνωστή η Χάρις Αλεξίου, μέσα από ανάρτηση στο instagram.
Συγκεκριμένα η Χάρις Αλεξίου έγραψε:
«Έφυγε ήσυχα στον ύπνο της
Αυτή η γυναίκα που ήταν τόσα πολλά πράγματα.
Η «Svarno» .
Που έγραφε τραγούδια
Που θεράπευε με Reiki
Που συμβούλευε με αυτογνωσία
Που αγαπούσε με πάθος
Που κάπνιζε πολύ
Που έραβε
Που έπλεκε
Που μας μάλωνε να ξυπνήσουμε
Που γελούσε σαν μωρό
Που τραγουδούσε
Που ταξίδευε πολύ
Που μας γέμιζε δώρα
Η Βάσω Αλλαγιάννη που την τραγούδησα κι εγώ με τους στίχους του Ρασούλη και τους δικούς της στον Ζαμπέτα όπως την τραγούδησαν και τόσοι άλλοι.
Η “Svarno” η φίλη μου και master μου στο Reiki
Έφυγε ήσυχα στον ύπνο της για να αναπαυτεί για πάντα.»
Η οποία έχει υπογράψει, μουσικά και στιχουργικά, μια σειρά από ξεχωριστά τραγούδια, με τη δική τους πλέον θέση στο εγχώριο ρεπερτόριο των νεότερων χρόνων. Ανάμεσά τους ο «Υδροχόος» αλλά και το «Αχ Ελλάδα».
Η πρώτη δισκογραφική της δουλειά είχε τρομερή απήχηση στο κοινό. Ήταν το «Χαράτσι» (1982), όπου σε στίχους του Μανωλη Ρασούλη έγραψε τον «Υδροχόο» και το «Λεμόνι στην Πορτοκαλιά».
Τραγούδια σαν το «Απόψε Σιωπηλοί» με τη φωνή του Νικόλα του Παπάζογλου, σε έναν δυνατό (προσωρινό ή οριστικό) χωρισμό. Τραγούδια σαν το «Αχ Ελλάδα Σ’ Αγαπώ», πάλι με τη φωνή του Παπάζογλου (τυχαίο;), που ξορκίζουν τη συγκυρία και επισημαίνουν εμφατικά τον διχασμό σου: μπορείς ταυτόχρονα να αγαπάς και να μισείς κάποιον ή κάτι που σου κάνει καλό και το ξέρεις, αλλά και κακό –και επίσης το ξέρεις. Τραγούδια λυτρωτικά, σαν τον «Υδροχόο», να σου θυμίζουν ότι, ευτυχώς ή δυστυχώς, «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν», σπρώχνοντάς σε να το γιορτάσεις. Τραγούδια σαν τον «Γλάρο», να σε υποστηρίζουν να μη φοβηθείς τη μπόρα. Τραγούδια ατόφια. Τραγούδια ξεχωριστά. Τραγούδια σπάνια.
