της Λαμπριάνας Κυριακού
Προσπαθώντας να «δεις» τον κόσμο τούτο από ψηλά, διαπιστώνεις μετά λύπης ότι, έχει καταντήσει αγρίμι ανήμερο. Ενα πιόνι του κυρίαρχου Παγκόσμιου συστήματος που παραμορφώθηκε σε ένα αμείλικτο και ανταγωνιστικό ανθρωπάκο που δεν μπορεί να συνυπάρξει ομαλά μέσα σε ένα οποιονδήποτε τομέα της κοινωνικής ζωής του.
«ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες, καθένας κι ένα αξίωμα σαν το πουλί μες στο κλουβί του. Το βροχερό φθινόπωρο σ’ αυτή τη γούβα, κακοφορμίζει* την πληγή του καθενός μας, ή αυτό που θα ‘λεγες αλλιώς, νέμεση μοίρα, ή μοναχά κακές συνήθειες, δόλο και απάτη, ή ακόμη ιδιοτέλεια να καρπωθείς το αίμα των άλλων» Σεφέρης
Την ελληνική κοινωνία την κατακλύζει ένας ανυπέρβλητος θυμός που διόλου δεν είναι ανεξήγητος. Αν παρατηρήσουμε μέσα από τον ελληνικό τύπο ποιο είναι το περιβάλλον που ζει ένας πολίτης μέσα στην ελληνική πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια, θα βρούμε την πηγή του κακού, όχι πως δεν την γνωρίζαμε, αλλά είναι μια εξήγηση στο γιατί έφτασε ο Έλληνας να τρώγεται με τους άλλους και συνάμα με τα ρούχα του.
Αναμφισβήτητα έχουν βγει στην επιφάνεια, όλες οι παθογένειες της κοινωνίας.
Τα πολιτικά σκάνδαλα, η οικονομική κρίση, οι εθνικές τραγωδίες, η πανδημία, οι πόλεμοι, η ενεργειακή κρίση έχουν βοηθήσει στην διαμόρφωση μιας σύγχρονης κοινωνίας που είναι γεμάτη φοβίες, θυμό, ανταγωνισμό, ασέβεια και βία.
Ένας ακόμη παράγοντας είναι και ο τρόπος που διαχειρίζεται το κράτος τις κρίσεις. Όταν σε κάθε εθνικό πρόβλημα καλείς το λαό να βγάλει το φίδι από την τρύπα είναι εκεί που τον κάνεις εχθρό σου και τον επιβαρύνεις με ένα πρόβλημα στο οποίο δεν ευθύνεται.
Οι πολίτες στην Ελλάδα έχουν εξαπατηθεί εκατοντάδες φορές από τις εκάστοτε κυβερνήσεις με κούφια λόγια και υποσχέσεις, δημιουργώντας του μεγαλύτερη σύγχυση και απογοήτευση κάτι που οδήγησε με επιτυχία, στην άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων. Το κερασάκι στην τούρτα βέβαια, ήταν η πανδημία.
Κεφάλαιο Πανδημία
Ξαφνικά ταμπουρωθήκαμε στο σπίτι για να προφυλαχθούμε από έναν αόρατο εχθρό. Μέτρα, αντίμετρα, κλείσιμο επιχειρήσεων. Ασάφειες, κούνημα χεριού, ανασφάλεια, τρόμος, lockdown, μοναξιά, ενίσχυση της φτώχιας, εμβόλια, ψευδαισθήσεις, πρόστιμα και μια ανοσία που δεν ήρθε ποτέ. Ξαφνικά από την απειλεί του κορωνοιού, σπείρουμε τον πανικό με τις ιώσεις και ερχόμαστε αντιμέτωποι με φάρμακα που δεν υπάρχουν και με τα παιχνίδια των φαρμακοβιομηχανιών….
Κεφάλαιο εργασιακά
Στην Ελλάδα δουλεύεις στα 40 σου διπλά, αμείβεσαι με 650 ευρώ, την ώρα που οι υποχρεώσεις είναι τεράστιες η ακριβεια καλπάζει και οι τιμές είναι στα ύψη, δίνεις και την ψυχή σου και δεν έχεις καμιά προοπτική για ανέλιξη. Καμιά σκέψη για δημιουργία οικογένειας.
Οι νέοι δουλεύουν τσάμπα μέσα στην εκμετάλλευση και έχουν και τον άλλον τον “κομπάρσο” των πρωινάδικων να τους λέει ότι: «προτιμούν να ζουν από τα επιδόματα αντί να πάνε να δουλέψουν». Εδω βέβαια ταιριάζει και το κεφάλαιο «επαγγελματικές ανισότητες» αλλά δεν είναι της ώρας. Ας πούμε να πληρώνεσαι λιγότερο και να παράγεις περισσότερο από αυτόν που δεν γνωρίζει το αντικείμενο, δουλεύει λιγότερο επειδή έκανε καλύτερο deal, ή εξυπηρετεί σε κάτι άλλο, κάποιον άλλον. Τέλος πάντων!
Ενόψει εκλογών δημιουργήθηκαν και τα, powerpass, fuell pass, market pass, τα «καλάθια» που δεν έχω καταλάβει ακόμα πως έχουν βοηθήσει τα ευάλωτα νοικοκυριά.
Κεφάλαιο Social media
Aναπόσπαστο κομμάτι του σύγχρονου πολιτισμού, ένας καφενές με πολλές αντιφατικές γνώμες. Γίνεται σφαγή… Όλοι οι αρμόδιοι, αναρμόδιοι έχουν να πουν και από κάτι. Δημοκρατία έχουμε, οι γνώμες είναι αποδεκτές από όλους. Απλά αυτό που διακρίνεις έντονα είναι μια τάση αυταρχισμού, απολυταρχισμού, μια άνευ προηγουμένου επιθετικότητα, που χτυπάει καμπανάκι. Οι χρήστες λαμβάνουν αμάσητη την τροφή, και χωρίς δεύτερη σκέψη την υιοθετούν και την ασπάζονται.
«άλλοι φωνάζουνε για να ξορκίσουν το δαιμονικό, άλλοι μπερδεύονται μες στ’ αγαθά τους, άλλοι ρητορεύουν» Σεφέρης.
Κεφάλαιο ΜΜΕ
«Μιλάνε» μόνο για βιασμούς, ανθρωποκτονίες, σκάνδαλα, κακοποιητικές συμπεριφορές, έμφυλη βία.
Παρουσιάζουν μόνο το αρνητικό πρόσωπο της κοινωνίας με αποτέλεσμα να προκαλεί στον κόσμο άγχος, φοβίες, ενώ παράλληλα του περνάνε το μήνυμα ότι όλα είναι σάπια. Είναι γεμάτη η κοινωνία βιαστές, παιδεραστές, σεξιστές και κλέφτες.
Δυστυχώς, τα social media και τα ΜΜΕ στην πλειοψηφία των μηνυμάτων που περνάνε απέχουν πολύ από την πραγματικότητα, κάτι το οποίο δημιουργεί έναν εικονικό κόσμο. Στην ουσία περνάνε στο υποσυνείδητο μηνύματα που αφομοιώνονται λανθασμένα στον άνθρωπο. Είχα διαβάσει έρευνα η οποία εξηγούσε ότι το γυναικείο πρότυπο τα τελευταία χρόνια, έχει διαμορφωθεί από τις ταινίες ερωτικού περιεχομένου.
Εν κατακλείδι και τα δυο παρουσιάζουν λανθασμένα πρότυπα!
Ωστόσο είναι τόσα πολλά που δεν εξηγούνται σε πέντε γραμμές… κι εμείς αδιόρθωτοι «μασκαράδες». Ο θυμός δεν περνάει με το κούνημα του χεριού, ούτε έχουμε τους σωστούς καθοδηγητές, ή μάλλον κάτι έχουμε αλλά είναι πολλή η μαυρίλα για να ξεχωρίσουν. Είναι και λίγο μέσα στο αίμα μας να τρωγόμαστε μεταξύ μας, να έχουμε πάντα δίκιο και να φταίνε πάντα οι άλλοι.
Ο Έκπτωτος το μεγάλο παράδειγμα…
Ακόμα και αυτές τις μέρες με το θάνατο του Έκπτωτου βασιλιά Κωνσταντίνου. Παρανοούμε τι λέει ο ένας, αντιδρούμε τι λέει ο άλλος, όλοι λένε, εξηγούν, έχουν μια γνώμη, χωρίς κάποιο ξεκάθαρο νόημα.
Το Μαξίμου έκανε δυο ώρες να πάρει μια απόφαση για το τελετουργικό της κηδείας. Μας είπαν θα ταφεί ως ιδιώτης στο Τατόι, αλλά στην πράξη το κράτος θα πληρώσει όλα τα έξοδα και στο τέλος θα έχουμε και λαικό προσκύνημα. Τα υπόλοιπα κόμματα σε παράκρουση.
Τι εκλαμβάνει ένας νέος που δεν γνωρίζει την ιστορία; Μόνο αντιφάσεις και τσακωμούς, όπως αυτούς που γινόντουσαν πάντα στα Κυριακάτικα τραπέζια για τα πολιτικά κόμματα. Και τι κάνει; Γυρνάει ακόμα μια φορά την πλάτη, χωρίς να μάθει την αλήθεια ή έστω να κατανοήσει και τις δυο πλευρές της ιστορίας.
Αρα ποιος ήταν ο Εκπτωτος πατέρα; ένας που φωτογραφήθηκε με την χούντα και με τον φόβο σήμερα μήπως και εμφανιστούν οι οπαδοί του και χάσουμε τις εκλογές, τσακωθήκαμε πέντε μέρες πώς θα τον θάψουμε!
Τον Έκπτωτο τον τοποθέτησε η Ιστορία, έτσι όπως του άξιζε, στις μελανές σελίδες αυτού του τόπου. Πήρε το δρόμο που χάραξε μόνος του σε συνεργασία με τη Χούντα. Τραβήξαμε κι εμείς οι άλλοι το δρόμο μας, φέραμε την αλλαγή και άκμασε η Δημοκρατία.
Τουλάχιστον ας την κρατήσουμε…
