Από την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής «Απάρκτιον», του συνεργάτη της aVecnews καθηγητή Αντώνη Λιοναράκη στην Άνδρο
Της Γεωργίας Κων/τίας Καραγιάννη
Συμβούλου Εκπαίδευσης Αγγλικής Γλώσσας
Υπ. Διδάκτωρ ΕΑΠ
Ο Αντώνης Λιοναράκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Είχε την τύχη από μικρή ηλικία να τον συντροφεύουν τα λόγια του Καζαντζάκη, του Πλάτωνα, τα όνειρα του Tomas Moore και οι σκέψεις για τις υπερβάσεις του Τσε Γκεβάρα και του Φιντέλ. Μυήθηκε στις νότες του Leonard Cohen, στους στίχους του Woody Guthrie, του Λειβαδίτη, του Γκάτσου και του Χικμέτ και στο όνειρο μιας επανάστασης του ανθρώπου. Όλα αυτά τον οδήγησαν σε σπουδές πολλών χρόνων στη μουσική, τη φιλοσοφία, τη λογική και τον μεγάλο του έρωτα που παρέμεινε μέχρι σήμερα, την παιδεία και την εκπαίδευση. Βίωσε την υπέρτατη ικανοποίηση να σχεδιάσει και να αναπτύξει δύο πανεπιστήμια, έχοντας συνδέσει τη ζωή του και το όνομά του με το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
Στα 18 του ένιωσε πάνω στο κορμί του τις πιο απάνθρωπες και βίαιες αντιδράσεις που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος, ως κρατούμενος στην ΕΣΑ. Κατέθεσε τρεις φορές στα στρατοδικεία για τα βασανιστήρια της απομόνωσης και αγνοώντας τις εικονικές εκτελέσεις και τη δυσωδία του θανάτου που ανέδυε το άφθονο πηχτό αίμα, συνέχισε τον αγώνα του για την ελευθερία και την πραγματική δημοκρατία.
Στη Λέσχη Ανδρίων, το Σάββατο 6 Ιουλίου 2024, η ποίηση άνθισε μέσα από τους στίχους του Αντώνη Λιοναράκη, Ομότιμου καθηγητή του ΕΑΠ. Η παρουσίαση της νέας του ποιητικής συλλογής ήταν μια βαθιά κατάδυση στον κόσμο ενός στοχαστή που αναζητά την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η ποίηση του Λιοναράκη έρχεται σαν ένας βόρειος άνεμος (Απάρκτιον), φέρνοντας νέες ιδέες και προοπτικές. προκαλεί τις συμβατικές ποιητικές φόρμες και προοπτικές, εισάγοντας μια φρέσκια και αντισυμβατική προσέγγιση στην έκφραση. Αυτό το στοιχείο της ανανέωσης και της πρόκλησης των καθιερωμένων νορμών αποτελεί ένα κεντρικό χαρακτηριστικό της ποιητικής του συλλογής, προσφέροντας στους αναγνώστες μια νέα οπτική για την κατανόηση και την εμπειρία της ποίησης.
Ο Λιοναράκης, με τη λυρική του φωνή, μας καλεί να αναρωτηθούμε “Ποιος είναι ο ήρωας;”. Στο ομώνυμο ποίημά του, διακρίνει τον ήρωα από τον απλό αγωνιστή, τονίζοντας πως ο πρώτος κάνει συνειδητές επιλογές, γνωρίζοντας τις συνέπειες, ενώ ο δεύτερος ακολουθεί απλώς τις περιστάσεις. Είναι μια βαθιά φιλοσοφική προσέγγιση στην έννοια του ηρωισμού και της προσωπικής ευθύνης.
Στο ποίημα “Όταν δεν έχω…”, ο ποιητής αποκαλύπτει την ακατάπαυστη ανάγκη του για δημιουργία και έκφραση. Ακόμα και στην απουσία των συνηθισμένων μέσων, βρίσκει τρόπους να εκφραστεί – γράφοντας στον τοίχο, μελετώντας σκισμένες σελίδες εφημερίδων, ή δημιουργώντας μουσική από μια απλή κολοκύθα. Είναι μια υπενθύμιση πως η τέχνη και η σκέψη δεν περιορίζονται από τις συνθήκες, αλλά πηγάζουν από την εσωτερική ανάγκη του καλλιτέχνη.
Το “Κάψιμο” είναι ένα έντονο διαλογικό ποίημα που εξερευνά τη σχέση μεταξύ κινδύνου και αυτογνωσίας. Ο ποιητής αντιπαραθέτει την προειδοποίηση για τον κίνδυνο με την επιθυμία να βιώσει την αλήθεια και τον έρωτα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πόνο. Καταλήγει στο συμπέρασμα πως μόνο μέσα από το “κάψιμο” μπορεί κανείς να νιώσει πραγματικά τη ζωή, τον έρωτα και το θάνατο.
Στο “Έτσι ξεκίνησε η ζωή μου”, ο Λιοναράκης παρουσιάζει μια ποιητική αυτοβιογραφία, χρησιμοποιώντας ισχυρές εικόνες από τη φύση – τον αετό, το λιοντάρι, το φίδι – για να περιγράψει την πορεία της ζωής του. Είναι ένα ποίημα γεμάτο δύναμη και αυτοπεποίθηση, αλλά και επίγνωση των προκλήσεων που έρχονται.
Μέσα από τους “Ονειροπόλους αντάρτες της καρδιάς”, ο ποιητής υπερασπίζεται τους ρομαντικούς και τους οραματιστές, αυτούς που η κοινωνία συχνά απορρίπτει ως “αλήτες” ή “αναρχικούς”. Είναι ένας ύμνος στην ελεύθερη σκέψη και στην αντίσταση ενάντια στον κομφορμισμό, στάση που υιοθέτησε και ο ίδιος στη ζωή του.
Η παρουσίαση αυτής της πολυδιάστατης, διεισδυτικής και ανθρωποκεντρική συλλογής έγινε από καταξιωμένες, στον ακαδημαϊκό χώρο, ομιλήτριες: την Ευαγγελία Μανούσου, Αν. Καθηγήτρια του ΕΑΠ και την Ανθή Καρατράντου, ΕΔΙΠ στο Πανεπιστήμιο Πατρών, οι οποίες ανέδειξαν τις πολλαπλές διαστάσεις του έργου του Αντώνη Λιοναράκη και μίλησαν με λόγια καρδιάς για τον Δάσκαλό τους. Ποιήματα διάβασαν η ηθοποιός Ειρήνη Δράκου και η εκπαιδευτικός Ασημίνα Κατσούδα.
Η βραδιά στη Λέσχη Ανδρίων ήταν μια γιορτή της ποίησης, μια υπενθύμιση της δύναμης του λόγου που μας συγκινεί, μας προβληματίζει και μας εμπνέει.
