Η Τέχνη ανιχνεύει την Δημοκρατία!
Εθνική Πινακοθήκη- Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου
11 Ιουλίου – 2 Φεβρουαρίου 2025
Της Δέσποινας Μακρινού
Με αφορμή τα 50 χρόνια Δημοκρατίας στη χώρα μας, η Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου, ανιχνεύει τη σχέση της Τέχνης με την πολιτική ιστορία της Νότιας Ευρώπης.
Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, οι τρείς χώρες στις οποίες η Δημοκρατία “εξοστρακίστηκε” και για πολλά χρόνια ταλαιπωρήθηκε απο παρανοικούς δικτάτορες, συμμετέχουν στην εικαστική αναπαράσταση.
Στην Έκθεση συμμετέχουν γνωστοί καλλιτέχνες εικαστικοί απο τις τρείς χώρες, οι απεικονίσεις των οποίων λειτούργησαν και λειτουργούν καταγγελτικά, καταδεικνύοντας και καταδικάζοντας τον φασισμό.
Η Έκθεση εστιάζεται στη δεκαετία 1960 με 1970 και χωρίζεται σε τέσσερις κύριους θεματικούς άξονες «Το Πρόσωπο του Εχθρού», την «Αντίσταση», την «Εξέγερση» και την «Διέγερση».
Το “Πρόσωπο του εχθρού” με τις δυνάμεις καταστολής, τη βία, την αναλγησία και τους παρακρατικούς μηχανισμούς, απεικονίζεται ποικιλόμορφα απο τον κάθε καλλιτέχνη, άλλοτε ως καρικατούρα και άλλοτε ως απόκλιση ή ως σύγκλιση με τις γνωστές καλλιτεχνικές του πρακτικές.
Η “Αντίσταση” απεικονίζεται ως τιμωρός της Δημοκρατίας με ανυπακοή, πολιτική ηθική και οργισμένη κριτική απέναντι στους τυρράνους. Η τέχνη της πολιτικής αφίσας, της χαρακτικής, της γλυπτικής, του σκίτσου, του κολάζ, επιστρατεύονται προκειμένου να δημιουργήσουν ένα δυνατό τείχος αντίστασης και υπεράσπισης των Δημοκρατικών Δικαιωμάτων.
Η “Εξέγερση” η στιγμή του Πολυτεχνείου. Η καταπίεση, η βία, στέρηση της ελευθερίας , η καταπάτηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων οδηγούν στην εξαιρετικά γόνιμη εικονοπλαστική δυναμική της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Το Πολυτεχνείο, η βίαιη είσοδος στο χώρο, πρωταγωνιστούν στην θεματική αυτή ενότητα, επαναφέροντας στη μνήμη τις δύσκολες και τραγικές μέρες της εποχής.
Η “Διέγερση” καθώς το πένθος και το τραύμα αφήνονται πλέον ελεύθερα να εκφραστούν, η λύπη, η αγανάκτηση και η οργή δίνουν τη θέση τους στην χαρά και τη Διέγερση. Το εικαστικό υποκείμενο εμφανίζεται να απολαμβάνει τη νέα κατάσταση , να ανακτά τη χαμένη του ελευθερία κινήσεων, να χαίρεται τη φύση, τη σεξουαλικότητα, τον αισθησιασμό.
Η τελευταία αυτή θεματική ενότητα αφήνει μία αίσθηση νίκης, αγαλίασης, ανατροπής. Μιά αίσθηση Δημοκρατίας και ταυτόχρονα μιάς βαθειάς μελαγχολίας και ανησυχίας για το μέλλον.
Στην Έκθεση συμμετέχουν πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες Έλληνες, Ισπανοί, Πορτογάλοι.
Η λίστα των καλλιτεχνών της έκθεσης είναι κατ΄αλφαβητική σειρά:
Agrupación de Plásticos, Jóvenes Cristóbal Aguilar, Αλέξης Ακριθάκης, Δημήτρης Αληθεινός, Fernando Almela, Francisco Álvarez, Manel Armengol, Γεώργιος Βακιρτζής, Γιάννης Βαλαβανίδης, Eugènia Balcells, Μάριος Βατζιάς, Fernando “Coco” Bedoya, Fernando Botero, Γιάννης Γαΐτης, CADA, Manuel Calvo, Κλεοπάτρα Δίγκα, Equipo Crónica, José Antonio Alcácer Garmendia, Carlos Gentil-Homem, Èulàlia Grau, Ana Hatherly, Γιώργος Ιωάννου, Νίκη Καναγκίνη, Ηρώ Κανακάκη, Λευτέρης Κανακάκις, Τηλέμαχος Κάνθος, Βλάσης Κανιάρης, Χρήστος Καπράλος, Μαρία Καραβέλα, Κυριάκος Κατζουράκης, Βάσω Κατράκη, Δημοσθένης Κοκκινίδης, Βάσω Κυριάκη, Αλέκος Βλ. Λεβίδης, Κωνσταντίνος Μαλάμος, Δημήτρης Μυταράς, Νέοι Έλληνες Ρεαλιστές (Γιάννης Βαλαβανίδης, Κλεοπάτρα Δίγκα, Χρόνης Μπότσογλου, Κυριάκος Κατζουράκης, Γιάννης Ψυχοπαίδης), Ρίκα Πανά, Θόδωρος (Παπαδημητρίου), Λήδα Παπακωνσταντίνου, Κωνσταντίνος Παρθένης, Δημήτρης Περδικίδης, Πάρις (- Αλέξανδρος) Πρέκας, Joan Rabascall, Paula Rego, Γιώργος Σικελιώτης, Nikias Skapinakis, Δημοσθένης Σκουλάκης, Alberto Solsona, Ernesto de Souza, Τάσσος (Αλεβίζος Αναστάσιος), Μανόλης Τζομπανάκης, Γιάννης Χαΐνης, Jaume Xifra, Γιάννης Ψυχοπαίδης.
Απο τις 11 Ιουλίου έως τις 2 Φεβρουαρίου 2025. Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου . Εισιτήριο 10 ευρώ.
