Το Συν δεν ταιριάζει πια στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α
Της Δέσποινας Μακρινού
Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις στο εσωτερικό του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, το συνθετικό ΣΥΝ στην ονομασία του, αυτοκαταστράφηκε δυστυχώς.
Η ίδια η εσωστρέφεια και η ανταγωνιστικότητα, που εμφανίστηκε στους κόλπους του δεν ταιριάζουν σε ένα κόμμα Συνασπισμού δυνάμεων.
Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α το κόμμα που για πρώτη φορά με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα έκανε με επιτυχία την Αριστερά κυβερνώσα δύναμη, δυστυχώς διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη.
Οι εσωτερικές διαφωνίες, οι κακοί ηγετικοί χειρισμοί και κυρίως η ανυπαρξία της αξιακής αριστερής λογικής, υπερβαίνουν τις κοινωνικές ανάγκες και προσδοκίες.
Το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αυτοκαταστρέφεται, αφήνοντας ακάλυπτο το κενό μιάς δυναμικής διεξόδου απο την πρωτοφανή κοινωνική κρίση που έχει σχεδόν “μονιμοποιηθεί” στη χώρα μας.
Αφήνοντας ακάλυπτο το χώρο μιάς ιδεολογίας Δικαίου και ελπίδας, για την οποία έχουν θυσιαστεί ζωές.
Η ΡΙΖοσταστική Αριστερά είναι ένα ακόμη συνθετικό, που δεν ταιριάζει στη νέα κομματική κατάσταση, αφού έχει μεταλαχθεί σε εσωτερική ριζοσπαστική διάλυση και αντιπαλότητα.
Σήμερα που οι συνθήκες περισσότερο απο ποτέ, απαιτούν μιά δυναμική αντιπολίτευση και μιά δυναμική παρέμβαση στα τεκταινόμενα, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α βυθίζεται στις δικές του υπαρξιακές απαιτήσεις και απέχει.
Είναι λυπηρό για τον κόσμο της Αριστεράς, να μην έχει πλέον καμία ελπίδα να προσμένει, ενώ ταυτόχρονα γίνεται καθημερινά θεατής, σε ένα πεδίο εσωστρέφειας και αρχηγισμού, μακράν των πεποιθήσεων του.
Ο σημερινός Πρόεδρος αν και ανήλθε ως πολλά υποσχόμενος νέος, δυναμικός και επιχειρηματικά επιτυχημένος, δυστυχώς δεν καλύπτει τις προυποθέσεις για την αρχηγία ενός κόμματος της Αριστεράς.
Το ότι κατάφερε να επιβληθεί στην ομοφοβία και την ρατσιστική απαξίωση μιάς ιδιαίτερης ομάδας ανθρώπων, δεν αρκεί για να ηγηθεί μιάς παράταξης με εύσημα πολλών διωγμών.
Η Αριστερά δεν πωλείται και δεν αγοράζεται με δολάρια. Είναι η ιδεολογία της δικαιοσύνης, της ισότητας, των δικαιωμάτων και κυρίως της αισθητικής.
Είναι η μήτρα της ελπίδας και του οράματος. Του εμείς και όχι του εγώ. Της προσφοράς και όχι της μεμψιμοιρίας. Της ενότητας και όχι της διάλυσης.
Έννοιες που δεν ταιριάζουν στην αρχηγική φυσιογνωμία του σημερινού ΣΥ.ΡΙΖ. Α.
Δυστυχώς!
