Σουρεαλιστικό πλην όμως αληθινό
Του Τάκη ΨαρίδηΕν αρχή, στελέχη και βάση λάτρεψαν τον Τσίπρα και τον Πολάκη και κατασκεύασαν ως υπονομευτές τους «ομπρελιστές». Μετα τους έβαλαν να λατρέψουν τον παντελώς άγνωστο Κασσελάκη διατηρώντας όμως την λατρεία στον Τσίπρα και Πολάκη και το μίσος στους «ομπρελιστές».
Στην συνέχεια, όταν έφυγαν οι «ομπρελιστές» και η νέα ηγεσία χρειάστηκε νέους Βαρβάρους-«υπονομευτές» προκειμένου να επιβιώσει, κατασκεύασαν ως «υπονομευτή» τον Τσίπρα τον οποίο ξελάτρεψαν αυτομάτως, αλλά διατήρησαν την λατρεία στον Κασσελάκη-Πολάκη..
Πλησιάζοντας προς το κλείσιμο της αυλαίας της κυβερνώσας αριστεράς, στελέχη και βάση βρίσκονται σε απόλυτη σύγχυση, ζουν ένα τεράστιο ηθικό δίλημμα και μια τραγωδία που ούτε ένας Αισχύλος δεν μπορεί να περιγράψει.
Ποιόν να λατρέψουν τώρα που ο Πολάκης, που στήριξε από την πρώτη στιγμή τον Κασσελάκη και πρωταγωνίστησε στην απαξίωση της αριστεράς, ανακάλυψε πως ο Στέφανος είναι ακατάλληλος και θέλει να γίνει ο ίδιος αρχηγός;; Τον Κασσελάκη ή τον Πολάκη;
Ποιος είναι ο δρόμος της αρετής και ποιος της κακίας; Γιατί περί αυτού πρόκειται. Η τραγωδία έχει και δόσεις γούεστερν με «καλούς» και «κακούς» που υποστηρίζονται απ τους «θεούς» και υμνολογούνται από σύγχρονους στιχουργούς.. Το μόνο που δεν διαθέτει είναι πολιτική καθώς όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική, πολλώ δε μάλλον με την αριστερά..
Το σουρεαλιστικό σενάριο ολοκληρώνεται με τον συριζα να καταβυθίζεται σε μονοψήφια ποσοστά ανεπιστρεπτί και «αναντίλεκτα» και την αυλαία να πέφτει με την εξής τελευταία σκηνή.
Η κάμερα δείχνει τον «Στέφανο της Ελλάδας» αγκαλιά με την Φάρλυ να διαβεβαιώνει στην εκπομπή «παρατράγουδα» της Αννίτας Πάνια ότι θα γίνει πρωθυπουργός, στελέχη και βάση να τρώνε με βουλιμία κρητικό «γαμοπίλαφο», να ονειρεύονται την αιώνια «κολυμπήθρα» που θα φανερώσει τον νέο «Εκλεκτό» που θα ρίξει τον Μητσοτάκη και τον Παππά, τον Ναύαρχο, την Τζάκρη και την Κασιμάτη γυμνούς στην «κολυμπήθρα» να εμβαπτίζονται εκ νέου..
Οι κριτικοί του κιν/φου αποφαίνονται πως η ταινία θα κερδίσει όλα τα Όσκαρ. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι λείπει ο μεγάλος σουρεαλιστής σκηνοθέτης Λουίς Μπουνουέλ που ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να απαθανατίσει την «κρυφή γοητεία» της κυβερνώσας αριστεράς..
ΥΓ. Περιττό να επισημάνουμε πως από την πρώτη στιγμή οι εξελίξεις αυτές είχαν προβλεφθεί..
