Η μάχη στο ΣΥΡΙΖΑ. Δημοκρατική νομιμότητα και πολιτική σκοπιμότητα .
Η ιδιότητα του παρατηρητή, χωρίς άμεση σχέση με πρόσωπα και σχεδιασμούς, προσδίδει ένα καθοριστικό πλεονέκτημα στην προσέγγιση γεγονότων και καταστάσεων, χωρίς επηρεασμούς και προκαταλήψεις. που πλήττουν την αντικειμενικότητα.
Από σήμερα με το διήμερο των εκλογών για την ανάδειξη αντιπροσώπων στο Έκτακτο Συνέδριο του άλλοτε κυβερνητικού κόμματος, ξεκινάει η κορύφωση της μεγάλης αντιπαράθεσης στον αλληλοσπαρασσόμενο πολιτικό σχηματισμό της αξιωματικής (μέχρι τώρα τουλάχιστον) αντιπολίτευσης.
Όλα ξεκίνησαν με την ψήφιση της πρότασης μομφής από την Κεντρική Επιτροπή κατά του εκλεγμένου προέδρου του κόμματος Στέφανου Κασσελάκη. Ήταν πράγματι δικαίωμα της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος να αποφασίςει μομφή κατά του προέδρου, όπως ορίζει το Καταστατικό. Θέμα ανακύπτει όμως στη συνέχεια, καθώς η Κεντρική Επιτροπή παρεκκλίνει από τη δημοκρατική νομιμότητα και χωρίς να έχει τέτοια αρμοδιότητα προβαίνει άμεσα στην καθαίρεση του προέδρου.
Βέβαια κανένας πρόεδρος κόμματος δεν είναι ανεξέλεγκτος ούτε αμετακίνητος και μπορεί να καθαιρεθεί. Όμως τον καθαιρεί και τον κηρύττει έκπτωτο μόνο το όργανο που τον εκλέγει. Είτε η κοινοβουλευτική ομάδα, αν εκείνη έκανε την εκλογή του, είτε η Κεντρική Επιτροπή ή το Συνέδριο αν αυτά τον εξέλεξαν. Και στην άμεση εκλογή από τη βάση, είτε εκ νέου τίθεται ο πρόεδρος υπό την κρίση της, είτε έστω το Συνέδριο αποφασίζει, ως πολυπληθές και μεγάλής αντιπροσωπευτικότητας όργανο, λόγω των πρακτικών δυσκολιών προσφυγής εκ νέου στη βάση.
Και μπορεί βέβαια στις γενικευμένες αντιδράσεις εναντίον της η πλευρά της πλειοψηφίας της Κ.Ε. να επιστρατεύει διάφορα αβάσιμα ¨επιχειρήματα” του τύπου “και ο πρωθυπουργό καθαιρείται” αλλά είναι καταφανής η αδυναμία να γίνουν πειστικά.. Αντίθετα μάλιστα όλα αυτά επικρίνονται, πέρα από το στρατόπέδο Κασελάκη και από ευρύτερο φάσμα πολιτών. που δεν εντάσσονται στους υποστηρικτές του.
Πολλές ακόμη κινήσεις και αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής ακολούθησαν, που δείχνουν ότι η χωρίς αρμοδιότητα καθαίρεση του προέδρου είναι και το πρώτο βήμα για την με κάθε τρόπο αναγκαστική έξοδο Κασσελάκη. Σημαντικό μέρος του κόμματος ούτε αποδέχεται ούτε υιοθετεί την όλη πολιτεία του ως προέδρου και θεωρεί πως πάσει θυσία πρέπει να απαλλαγεί το κόμμα. Ή τώρα ή ποτέ. Και δικαιολογούν και θεωρούν αναπόφευκτες τις όποιες παρεκκλίσεις και μεθοδεύσεις. Πάνω απ όλα η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ, ώστα να μην οδηγηθεί το κόμμα σε λοξοδρομήσεις και αλλοιώσεις της φυσιογνωμίας του , που , όπως υποστηρίζουν, δρομολογεί ο Στέφανος Κασσελάκης.
Και στην τακτική αυτή είναι χαρακτηριστική η οδηγία που δόθηκε ότι δεν πρέπει να γίνονται δεκτοί ως ψηφοφόροι για την εκλογή συνέδρων όσοι χαρακτηείζουν πραξικόπημα τις ‘καθ υπέρβαση αρμοδιότητας” αποφάσεις τις Κεντρικής Επιτροπής (καθαίρεση, αποκλεισμός)..
Από την άλλη πλευρά οι υποστηρικτές Κασσελάκη καταγγέλουν ως πραξικόπημα . αντικαταστατικές και παράνομες τις αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής και αξιώνουν να αποκατασταθεί η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ, με στόχο την ακύρωση είτε της καθαίρεσης είτε του αποκλεισμού Κασσελάκη από τις εκλογές. Θεωρούν ότι με την υποψηφιότητα θα κερδίσει την επανεκλογή του, καθώε οι δημοσκοπύσεις του δίνουν ισχυρή στήριξη στην εκλογική βάση..
Το Συνέδριο κάθε κόμματος είναι το ανώτατο όργανο και μπορεί να αποφασίζει για τα πάντα. Και κανένα κατώτερο από αυτό κομματικό όργανο δεν μπορεί να περιορίζει με αποφάσεις του τις κυρίαρχες αρμοδιότητές του.
Έτσι και στο επικείμενο Συνέδριο θα δοθεί η “μητέρα των μαχών”, που ια είναι
αναμφίβολα καθοριστική για τις περαιτέρω εξλίξεις, που διαφαίνονται απειλιτικές για την ενότητα του κόμματος.
