Εκλεισε ένας χρόνος, από τότε που ο Βαρδής Βαρδινογιάννης δραπέτευσε από τα γήινα και το ίδρυμα που φέρει το όνομά του, η οικογένειά του .οι φίλοι , αλλά και όλο το πολιτικό προσωπικό της Χώρας παρευρέθηκε στο Μέγαρο Μουσικής σε μια Εκδήλωση Μνήμης και Τιμής στον Βαρδή Βαρδινογιάννη.
Στη δική μου μνήμη παραμέρισε ο τίτλος του εφοπλιστή και κράτησα τον άνθρωπο Βαρδή Βαρδινογιάννη και σταμάτησα στις διηγήσεις συναδέλφων για τις ημέρες που πέρασε εξόριστος στην Αμοργό , απο τη Χούντα των συνταγματαρχών. Ηταν ένας άνθρωπος που λάτρευε τη θάλασσα και ακολούθησε εκείνη την εποχή -1955 – τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων με καριέρα αξιωματικού στο Πολεμικό ναυτικό Αποστρατεύθηκε αναγκαστικά τον Ιούλιο του 1967 από το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου με τον βαθμό του πλωτάρχη, λόγω της αντιστασιακής του δράσης .
Μυήθηκε στο αντιδικτατορικό κίνημα του Ναυτικού και βοήθησε έτσι ώστε να εξασφαλιστεί ο ανεφοδιασμός των πλοίων σε περίπτωση εκδήλωσης κινήματος. Ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις του αδερφού του Νίκου και από το 1972 ανέλαβε τη διοίκησή τους μετά τον ξαφνικό θάνατο εκείνου.
Η σύντροφος της ζωής του Μαριάννα Βαρδινογιάννη – την είχε γνωρίσει και ερωτευθεί όταν εκείνη ήταν ακόμη μαθήτρια-είχε πει για εκείνες τις ημέρες:
«Οι δικές μου μνήμες οδηγούν τη σκέψη μου στην Αμοργό, όπου νέα κοπέλα, αφήνοντας πίσω δύο μικρά παιδιά και ένα βρέφος στη μητέρα μου να τα φροντίζει, με την καρδιά γεμάτη αγωνία αλλά προπαντός γεμάτη αγάπη, πήγαινα να συναντήσω τον άνδρα μου που ήταν εξόριστος, ως αντιστασιακός Αξιωματικός του Ναυτικού»
Βαρδής και Μαριάννα Βαρδινογιάννη Δύο προσωπικότητες που άφησαν το αποτύπωμά τους σ΄ αυτό τον τόπο. Δυο άανθρωποι που θα μπορούσαν, αλλά δεν έμειναν στην μια αστραφτερή πλευρά του Φεγγαριού.
Δ Γκ.
