ποίηση του Ευάγγελου Γιαννελάκη
Επιτέλους, όχι !
Βροντερό·
απ’ τή γη στ’ αστέρια,
στους τάφους των προγόνωνσταυροί δαιμονισμένοι,
στην ομίχλη της νύχτας.
Ώ τρακόσιοι ηρεμήστε!
Μήλιοι βιώνουν την Κύπρο
η μοίρα τους γνωστή και καταγεγραμμένη.
Ώ ελευθερία
ακριβή θυσία
ακριβοθώρητη αξία
χωρίς αιδώ και διακονία,
ματοβαμμένη!
Τα κορμιά των Μηλίων ακονισμένη
την αδικία του imperium ζωσμένη
σε τροχούς δρεπανηφόρους ζυμωμένη.
Γένημα των κολασμένων
“ζητείται ελπίς”, αδικημένων
“πωλείται γής”, χρηματισμένων.
Μήλιοι γεννήτορες !
πολύ μακράν οι Δαίμονες εκ Λάκωνος
όταν ξέσκιζαν τις σάρκες των παιδιών
ξίφη Αθηναίων “αδερφών”,
αυτών που ξέσκισεν η ιστορία
αφανίζουσα το του Άστεως κλέος
από προσώπου γής,
γράψατε το τέλος ενός μύθου.
