της Λαμπριάνας Κυριακού
Ο Ιωάννης Σαββίδης, για τους συγγενείς και τους φίλους, ο Άντρος, χάθηκε στις 24 Ιουλίου του 1974. Ναι! λίγες μέρες μετά την Τουρκική εισβολή! Αρραβωνιασμένος στο χωριό Δικωμο. Τότε υπηρετούσε στο 361 Τάγμα Πεζικού.
Την 24η Ιουλίου, ο Ιωάννης είχε κινήσει με άλλα δυο παλικάρια, για τρίτη συνεχόμενη μέρα, να πάνε στο χωριό Δίκωμο να δώσουν φαγητό σ’ ένα άρρωστο – παράλυτο συγχωριανό που παράμεινε στο χωριό, λόγω ανικανότητας να μεταβεί σ ένα χώρο όπου δεν υπήρχε φόβος να πατήσει τουρκική μπότα. Η λεβεντιά και αντρειοσύνη τους, δεν λογάριαζε και δεν μετρούσε το φόβο για το θάνατο.
Με βάσει τις μαρτυρίες των δυο παλικαριών που βρίσκονταν μαζί του, δέχθηκαν επίθεση από τούρκους στρατιώτες με αποτέλεσμα ο Ιωάννης να τραυματιστεί και να παραμείνει στο αυτοκίνητο. Αν σκοτώθηκε κανείς δεν μπορούσε να το εξακριβώσει! Τα άλλα δυο παιδιά, πρόλαβαν να ξεφύγουν, μα δεν ήξεραν και αυτοί τι ακριβώς συνέβη, ούτε να επιβεβαιώσουν ένα θάνατο απ τη στιγμή που δεν τον είδαν να πέφτει νεκρός! Και αν έκανε το νεκρό και δεν ήταν;
Από εκείνη τη μέρα λοιπόν, κατατάχθηκε στην λίστα των αγνοουμένων μιας και δεν επέστρεψε ποτέ στους δικούς του.
Η οικογένεια του έμεινε με τα ερωτηματικά, 37 ολόκληρα χρόνια. Η μητέρα Ανδρονίκη και ο πατέρας του Κυριάκος, πέθαναν με την ελπίδα να μάθουν έστω και κάτι για το γιό τους. Η αδελφή του όμως, τον περίμενε μέχρι και προχθές που χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν από την Διερευνητική επιτροπή για τους αγνοουμένους Κύπρου.
{youtube}1V_DpVPC9kg{/youtube}
Βρέθηκε ο Ιωάννης, (Άντρου) Σαββίδης!! Μάλλον βρέθηκαν τα λείψανα του, μετά από την ταυτοποίηση DNA. Η έκθεση έλεγε με λεπτομέρεια τα πάντα!
Να πω ήταν από τους «τυχερούς»; Ναι! ήταν , γιατί πέθανε από μια σφαίρα που τον βρήκε στο λαιμό – δεν κακοποιήθηκε όπως άλλοι και δεν πετάχτηκε σε ομαδικό τάφο μέσα στη μέση ενός αυτοκινητόδρομου της κατεχόμενης Κύπρου, πια.
Τα λείψανα του Άντρου, βρέθηκαν σ΄ ένα χωριό κοντά από εκεί που σκοτώθηκε! Τον είχε θάψει μόνο του στο αυλάκι του δρόμου ένας τούρκος, μάλλον ο ίδιος τούρκος που μαρτύρησε πριν καιρό ότι στην συγκεκριμένη τοποθεσία αναπαύεται ένας στρατιώτης ελληνοκύπριος ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο αυτοκίνητο κατά την εισβολή το 1974.
Ας υποθέσουμε ότι λυτρώθηκε η ψυχή του και μεσουρανεί χαρούμενος πια, μιας και επέστρεψε κοντά στους δικούς του, μετά από τόσα χρόνια.
Κύπρος. Γη ποτισμένη με τα κορμιά αυτών που για μια στιγμή πολέμησαν για να κρατήσουν την ελευθερία στο νησί. Σ αυτή τη γη, την ευλογημένη ακόμη πατάνε Τούρκοι!
Πόσοι ομαδικοί τάφοι δεν έχουν ανοιχτοί ακόμη! Πόσοι ελληνοκύπριοι περιμένουν να θάψουν, έστω και καθυστερημένα, με δόξα και τιμή, αυτούς που έχασαν τα ίχνη τους το 1974.
Υγ: Ο Άντρος, γεννήθηκε το 1951 στο Καϊμακλί. Μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων στην Εθνική Φρουρά και την αποστράτευσή του, άρχισε να κτίζει, όπως όλοι οι νέοι, τη ζωή και τα όνειρά του. Εργαζόταν ως ταπετσάρης αυτοκινήτων και πριν από την τουρκική εισβολή διέμενε μαζί με τη μνηστή και την οικογένειά του στο Κάτω Δίκωμο.
Με την εκδήλωση της εισβολής κατατάγηκε ως έφεδρος στο 361 Τ.Π. που είχε έδρα στην περιοχή Δικώμου – Συγχαρί. Στις 24 Ιουλίου 1974, μαζί με δύο άλλα άτομα πήγαν στο Δίκωμο για να μεταφέρουν συγγενικό τους πρόσωπο που παρέμεινε εγκλωβισμένο εκεί.
Φθάνοντας στο φράκτη της Μιας Μηλιάς, είδαν μία ομάδα στρατιωτών σε ένα ύψωμα, οι οποίοι, δυστυχώς, ήταν Τούρκοι στρατιώτες που άρχισαν να τους πυροβολούν. Προσπάθησαν να διαφύγουν και έφθασαν κοντά στο χωριό Συγχαρί στην τοποθεσία «Καππαρόβουνο», όπου αντιλήφθηκαν ενέδρα τουρκικών στρατευμάτων.
Οι Τούρκοι στρατιώτες άρχισαν να πυροβολούν εναντίον τους, με αποτέλεσμα ο Άντρος να τραυματιστεί στο λαιμό. Οι υπόλοιποι κατάφεραν έρποντας να απομακρυνθούν, αλλά ο άτυχος Άντρος, λόγω του τραυματισμού του, παρέμεινε στο αυτοκίνητο.
Εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ 24/10/2011
Επισημαίνουμε:
Η συλλογή δειγμάτων αίματος από συγγενείς Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων αγνοουμένων ολοκληρώθηκε πριν από μερικά χρόνια από το Εργαστήριο Δικανικής Γενετικής στο Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής Κύπρου.
Τα γενετικά δεδομένα των Ελληνοκύπριων και Τουρκοκυπρίων συγγενών αγνοουμένων, αποθηκεύονται σε κατάλληλες ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων στο Εργαστήριο Δικανικής Γενετικής στο ΙΝΓΚ.
Η θετική και επίσημη ταυτοποίηση λειψάνων ενός αγνοούμενου ατόμου πραγματοποιείται από την Ομάδα Συμφιλίωσης Επιστημονικών Δεδομένων, η οποία αποτελείται από τους Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους γενετιστές του Εργαστηρίου Δικανικής Γενετικής του ΙΝΓΚ και από τους ανθρωπολόγους του Ανθρωπολογικού Εργαστηρίου της ΔΕΑ.
Η ταυτοποίηση είναι θετική μόνο όταν τα γενετικά αποτελέσματα είναι αδιαμφισβήτητα και δεν παρουσιάζουν οποιαδήποτε αντίφαση με τα ανθρωπολογικά πορίσματα ή/και ενισχύονται από αυτά.
Επιστροφή Λειψάνων Αγνοουμένων Ατόμων
Οι οικογένειες των ατόμων αυτών ενημερώθηκαν για το θάνατο των αγνοουμένων συγγενών τους και παρέλαβαν τα λείψανα των αναγνωρισθέντων ατόμων.
Η οργάνωση των κηδειών των ταυτοποιηθέντων ατόμων αφήνεται στις οικογένειες με την οικονομική, και εάν χρειαστεί, την πρακτική στήριξη της ΔΕΑ.
Μια ομάδα ψυχολόγων σε κάθε κοινότητα παρέχει ψυχολογική στήριξη σε μέλη των οικογενειών σε περίπτωση που αυτά τη χρειάζονται ή ζητούν τέτοια βοήθεια.
Οι εκταφές συνεχίζονται σε όλη την Κύπρο από Δικοινοτική Ομάδα αποτελούμενη από περίπου 55 αρχαιολόγους και ανθρωπολόγους. Η Δικοινοτική Ομάδα είναι πια αυτόνομη, αφου εκπαιδεύτηκε από επιστήμονες της διεθνούς Αργεντινής Ομάδας Δικανικής Ανθρωπολογίας (ΕΑΑF) κατά τη διάρκεια των πρώτων 18 μηνών του προγράμματος.
της Λαμπριάνας Κυριακού
