Ποίηση του Βαγγέλη Γιαννελάκη
Εγεννήθην κατά λάθος
μετά από ‘να λάθος,
εβαπτίσθην “Λάθος”, κατά λάθος.
Ο εφημέριος έψαλλε “βαπτίζεται..”
η γιαγιά κάτι ψιθύρισε ο παππούς θύμωσε
κι η νονά μου φώναξε:
-Λάθος. Ευ-
Πρίν προφτάσει τ’ όνομα να πεί
ο παπάς μετά φοράς:
“..ο δούλος του Θεού, Λάθος”.
Λάθος παπάς με βάφτισε,
κάθε πρωτοχρονιά
ταχιά στη λειτουργιά
αντίδωρου ευχή
“και εις λάθη πολλά”!
Η μάννα με φώναζε χα·ι·δευτικά Λαθάκη
(Λάκης από κεί βγήκε)
καλά που δέ μ’ έλεγαν και Λαλάκη.
Είχα λάθος φίλους, σε λάθος χωριό
(αγαπώ τον τόπο μου αλλά μου ζήταγαν διαβατήριο)
αγαπητικές, λάθος κατά λάθος,
διάβαζα λάθος βιβλία
έγραφα σε λάθος τετράδια.
Έκανα λάθη πολλά•
στην Ορθογραφία
στη Γεωμετρία
στη ζωή.
Μπήκα στο πανεπιστήμιο κατά λάθος
από ένα λάθος στην Έκθεση
που βγήκε τελικά σωστό.
Μεγαλώνοντας λάθος
μεγάλωνε ο Λαθάκης
κι έγινε ένας ωραίος Λάθος!.
Ήρθα στας Αθήνας
(έτσι μιλούσαν τότε)
πάλι τα ίδια λάθη μ’ ακολουθούσαν.
Λάθος θεούς λάτρευα
λαθος ταγούς πίστευα,
πού μ’ έχανες πού μ’ έβρισκες
σε λάθος τόπους και χρόνους.
Πώς με γοήτευαν οι λάθος άνθρωποι;
Στρατεύτηκα σε κόμμα,
δεν ηταν νομοτέλεια μήτε και κόμα,
τέλεια τελεία ήταν.
Πολλά λάθη άκουγα, είπα·
εδώ είμαστε·
ο σύντροφος Λάθος έγινα
κατά κώμα και κατά κόσμον.
Πέρασαν τα χρόνια
λάθη εδώ λάθη εκεί
κι ότι σωστό, κατά λάθος.
Τόσα λάθη, δέ διδάχτηκα.
Πότε υπόγεια πότε απόγεια
ποτέ επίγεια
πάντα παρέα με λάθη,
εγώ ο Λάθος
κρυβόμουν στα λάθη μου.
Και νά που ήρθαμε δώ που φτάσαμε
γεράσαμε ρε φίλε
κι ένα σωστό δέν κάναμε.
Ιδεολογίες· λάθη επί χάρτου, πέφτουν.
Λαοί· λάθη επί κλίνης
(επικλινής, επίκληση και άλλα τέτοια)
θάβονται.
Παλιά λέγαμε
“άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει”
τώρα λέμε
“άρον τον καναπέ σου και θάψου στο λάθος σου”.
Λάθος πολιτικοί,
καλά αυτοί είναι τραγικοί,
ένα γινόμενο δέν είναι ικανοί.
Λάθος πολλαπλασιαστές;
Άι τί ν” αυτή η κοροιδία;
Ρέ σείς!
Όσα λάθη κι αν διαβείτε
μάξος και σκοπίμως,
μαζευτούν τα λάθη ένα σωρό
οργή να γίνουν του λαού
που λάθος μετράει για την ώρα
πνιγμένος στα γινόμενά σας,
(ένα σωστό, θα βγάλουν τόσα δικά σας λάθη)
στους δρόμους θέ να ματαβγεί
αντρειωμένος πάλι και ξανά,
ίδια συνθήματα παλιά
Ψωμί Παιδεία Λεφτεριά,
στων λαθών σας το κεφάλι!
Ε. Κ. Γιαννελάκης.
