Του Ευάγγελου Γιαννελάκη
Και σεις ωρέ αθεόφοβοι Αθηναίοι μυαλό δέ βάλατε.
Πάλι τα χρήματα του Άρπαλου,
πονηρά σκεπτόμενοι,
στο Θεωρείο καταθέσατε.
Μα τόση κλεψιά στο αίμα σας;
Σας σκότωσε
σας αφάνισε
σείς τον ίδιο παιάνα ψάλλετε.
Δόλια παθητικοί
άταιροι κλεπταποδόχοι
κι ιστορικά αταίριαστοι.
Τοσο Μήλιον μίσος
το Δήλιο ταμείο αναπολείτε.
Θα μου πεις κι ο Μεγαλέξανδρος κλεμένα τά ‘χε,
ως ήταν τότε το δίκαιο του πολέμου,
υπέρ πατρίδος λάφυρα και κατασχέσεις.
( Ποιανής πατρίδος άραγε με τόσους μισθοφόρους; )
Δόξα τοίς κλέψασιν το του Αρπάλου φώς.
Δόξα σοι και πρός σε Δημοσθένη
τώ λαδώσαντι υπέρ Αρπάλου,
υπέρ βωμών και εστιών,
φιλιππικών και ολυνθιακών.
(Γυμνασιακές διηγήσεις).
Έ, με τόσα τάλαντα εδωροδοκήθης•
πώς να μή ζητήσει κι η πουτάνα
την δεκάτη για μια βραδυά
κι ας εσύ όπου βρισκόσουν και στεκόσουν
“πάσα γυνή Λαίς” διατυμπάνιζες;
