Της Μαίρης Βασάλου
Ζυμωμένος στη γη των πατέρων μας ,ο Βαγγέλης Γιαννελάκης, βγαλμένος από την αετοκορυφή της Σαπών , ζητάει μια ανάσα ‘Στη σκιά του Ισμαρου’ .’’Παίζει ‘’ με τις λέξεις ,επικαλείται τους προγόνους μας πατώντας στην αρχαία γνώση και προσπαθεί σαρκάζοντας και αυτοσαρκαζόμενος να καταλάβει που έχασε η γενιά του.. Σε ποιο σημείο σε ποια στιγμή έχασε… το δρόμο η γενιά μας…
‘’Ήλιε μου, ήλιε ΄.
Σχώρνα με
Μακρινέ μου φίλε
Δεν γνωρίζω εγώ από σταθμούς ΄,
Παρά μόνον
Από στάσεις και αποστάσεις…
Ο Βαγγέλης Γιαννελάκης ,κουβεντιάζει με τον αναγνώστη στηλιτεύει τους Λαμογιώτατους, οικειοποιείτε τα πάθη του κόσμου και αντλεί από τη μνήμη το λαογραφικό του υπόστρωμα, το παρελθόν, τον ρομαντισμό. Και πάλι όμως, θα ξαφνιάσει τον αναγνώστη γιατί κάνει τη υπέρβαση από την νοσταλγία και τον ρομαντισμό και θα βρεθεί απέναντι να στηλιτεύει τις καταστάσεις, μ΄ έναν σκληρό ρεαλισμό .Δεν χαρίζεται ,-ο γεωπόνος κατ΄ επάγγελμα- παρά μόνον στη μάννα Γή ,που την λάτρεψε την σπούδασε και συνεχίζει να την υπηρετεί.
Ο ΄Ισμαρος δεν είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή τον έχουμε γνωρίσει από το ‘’Γυμνάσιο Σαπών’’, τα ‘’Γράμματα στην Ανδρομάχη’’.. Σ΄ ολη του την ποιητική διαδρομή, τον ακολουθούν τα χρόνια τα παιδικά ,τα εφηβικά που έζησε, στις Σάπες (Κομοτηνή) Η έλλειψη των γονιών –μετανάστες στη Γερμανία τα σκληρά χρόνια της δεκαετίας του 60-Η αναζήτηση όμως του ποιητή, αυτό που συναντάς διαρκώς,στα κείμενα του, είναι αυτή η συνάφεια με την γη. ‘’Απο μικρός ήθελα να γίνω Αρχαιολόγος η Γεωπόνος’’ ,θα σημειώσει κάπου ο ίδιος. Εγινα γεωπόνος και κάθε μερα ανακαλύπτω κάτι από την μάνα Γη…
Η νέα του ποιητική συλλογή ‘Στη σκιά του ΄Ισμαρου’’ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ‘ΖΑΘΕΟΝ ΠΥΡ’’. Διαβάστε το είναι μια άλλη ματιά από την ‘ενδοχώρα’’ του Βαγγέλη Γιαννελάκη.
