Του Χρήστου Γιαννόπουλου…
Με ρωτανε καποιοι φιλοι τι ειναι και τι σημαινει για μενα Ελλαδα. Ποιο ειναι αυτο το περιγραμμα που με τον μαρκαδορο της ψυχης μου την περικλειω και την προσδιοριζω… Δυσκολη εννοια η Ελλαδα αλλα και πολυχρωμη, λαμπερη, πολυπλοκη…
Ελλαδα για μενα ειναι ο Μικης με το Αξιον Εστι, ο ναυτης του Τσαρουχη, η Καρεζη στα Κοκκινα φαναρια, αλλα κι η Σοφια Λωρεν στο Παιδι και στο δελφινι. Ειναι και ο Ντυλαν μαζι με τον Λεοναρντ Κοεν κι ο Οιδιππους Τυρανος απ τον Μινωτη στην Επιδαυρο κι οι ιδρωμενες καλοκαιρινες νυχτες με μυρωδιες απο καρπουζι, λυωμενη ασφαλτο και αντιηλιακο. Ελλαδα ειναι και το τροπαριο της Κασσιανης κι οι γιαγιαδες με το τσεμπερι στα ορεινα χωρια, τα κακοφωτισμενα καφενεια με μια ρακι στην ψαθινη καρεκλα, Ο Αρης Βελουχιωτης κι ο Μπομπ Μαρλευ. Ειναι τα ατελειτα χαζοξενυχτια στα καφε των Εξαρχειων, αλλα και τα θερινα σινεμα. Ελλαδα και ο Γιαννης Βογιατζης με την Τζενη Βανου στο τρανζιστορ πανω στο ψυγειο, οταν σιδερωνε η μανα μου τ απογευματα, αλλα και το κυριακατικο τραπεζι στη βεραντα με το γιασεμι. Ελλαδα κι ο πρακτορας 007 με τον Σον Κοννερυ κι ενα ηλεκτρικο σολο του Χεντριξ. Ακομα και οι μυρωδιες απο βασιλικο και τηγανισμενους κεφτεδες που εβγαιναν απ τις ασβεστωμενες αυλες της προσφυγιας… Ελλαδα ειναι για μενα και οι κοντρες με τα autobianchi abarth στη Βουλιαγμενης, το βρωμικο στη Μιχαλακοπουλου και το Τhe house of the rising sun με την κιθαρα στα σκαλια της πολυκατοικιας μου. Ελλαδα ειναι Α/Τ Λογχη που υπηρετησα, μαζι με το καμακι σε Αγγλιδουλες στα μπαρακια της Πλακας. Ελλαδα ειναι ο κοκκινος ηλιος που καιει τα καλοκαιρινα απογευματα τις παλιες σκουριασμενες σκαλες υπηρεσιας στις πολυκατοικιες του Παγκρατιου. Ελλαδα ειναι ο Ολυμπιακος του Δεληκαρη, αλλα κι ο γεννημενος νικητης Γιαννακης στις παιδικες χαρες της Νικαιας. Ελλαδα ειναι και τα γκριζα εξωτερικα ιατρεια με τους πυτζαμοφορους ηλικιωμενους να περιμενουν καρτερικα και σιωπηλα τον θανατο. Ελλαδα οι φρεσκοβαμενες βαρκες στα καρναγια και τα σπασμενα αρχαια μαρμαρα, Ελλαδα κι η Ν. Υορκη του Γουντυ Αλεν και τα ορυχεια του Βελγιου με τα τραγουδια του Καζαντζιδη… Ελλαδα κι ο Τσε στα βουνα της Σιερα Μαεστρα αλλα κι ο Πλατωνας κι ο Ναζιμ Χικμετ με τον Ελυτη, τον Νερουδα και τον Ριτσο. Ελλαδα ειναι τα γκριζα βραχια της Μανης μαζι με το ελευθερο καμπιγκ στα νησια… Ελλαδα ειναι χιλιαδες χρωματα, αρωματα, τραγουδια, αισθησεις, παθιασμενα φιλια στη βροχη, ανεκπληρωτοι ερωτες, φως και παλι φως.. ατελειωτο φως που τα καιει ολα σαν ξεθωριαμενες φωτογραφιες… Ελλαδα ειναι ολα… Γιατι η Ελλαδα δεν εχει συνορα, δεν εχει χωρο-χρονο, δεν εχει αρχη και τελος κι οποιος δεν καταλαβαινει… δεν ξερει που πατα και που πηγαινει.
