Πόσο οικολογικές είναι οι οικολογικές μας επιλογές; «Το πράσινο ψέμα» είναι μια καινούργια γερμανική ταινία, η οποία αποκαλύπτει τις οικολογικές μας ψευδαισθήσεις και αναδεικνύει τα οικονομικά συμφέροντα.
Ο Βέρνερ Μπόοτε εδώ και χρόνια μέσα από τις ταινίες του επιχειρεί να μας εξηγήσει την σχέση περιβαλλοντικής συνείδησης και οικονομικών συμφερόντων. Στις ταινίες του «Plastic Planet» (2007) ή «Population Boom» (2013) παρουσιάζει γεγονότα για την καταστροφή του πλανήτη, τις αιτίες και τις λύσεις.
Η νέα του ταινία «Το πράσινο ψέμα» παρουσιάζεται από τις 22 Μαρτίου στις γερμανικές αίθουσες και συνεχίζει να ασχολείται με την ίδια προβληματική. Μέσα από ένα επιτυχημένο δραματουργικά ύφος, όπου εναλλάσσονται ερωτήσεις και απαντήσεις, ξετυλίγεται η ιστορία.
Και η ιστορία στρέφεται γύρω από ηθελημένες, σχεδόν αφελείς ερωτήσεις όπως είναι «ο κανονικός καταναλωτής», ο οποίος θέλει να τα κάνει όλα σωστά, νοιάζεται για τον πλανήτη και θέλει να τον σώσει. Η πραγματικότητα όμως αποδεικνύεται πολύ διαφορετική. Οι «πράσινες» πιστοποιήσεις που μοιράζουν οι βιομηχανίες αποδεικνύονται συχνά ψεύτικες. Ο στόχος είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους.
Ο Βέρνερ Μπόοτε παρουσιάζει συγκεκριμένα παραδείγματα χρησιμοποιώντας την Κάτριν Χάρτμαν, συγγραφέα του βιβλίου «Greenwashing», η οποία εδώ και χρόνια ερευνά τις πρακτικές των διεθνών ομίλων.
Για παράδειγμα, αναφέρεται στο πολυδιαφημισμένο λάδι καρύδας, το φθηνότερο λίπος του κόσμου για το οποίο εκατοντάδες εκτάρια τροπικού δάσους θα πρέπει να αποψιλώνονται. Μικροκτηματίες χάνουν έτσι τη γη τους και αναγκάζονται να δουλεύουν για πενιχρά μεροκάματα. Μια νέα μορφή αποικιοκρατίας.
Στην Ινδονησία, όπου χιλιάδες στρέμματα γης καίγονται για χάρη του λαδιού από καρύδα, ο Βέρνερ Μπόοτε και η Κάτριν Χάρτμαν συναντούν ένα νεαρό ακτιβιστή, ο οποίος μάχεται με κίνδυνο της ζωής του εναντίον αυτής της εκμετάλλευσης. Παράλληλα όμως μιλάει και ένας υπουργός, ο οποίος θεωρεί θετική για την οικονομία όλη αυτή την εξέλιξη.
Η Κάτριν Χάρτμαν αποκαλύπτει στο βιβλίο της «Greenwashing» και άλλα ψέματα, όπως αυτό των μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών που πουλάνε τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα ως τα απόλυτα αυτοκίνητα για την προστασία του περιβάλλοντος. Αυτό όμως που «ξεχνάνε» οι αυτοκινητοβιομηχανίες να πουν είναι πόση ενέργεια απαιτείται για την κατασκευή ενός τέτοιου αυτοκινήτου.
Ο μεγάλος Αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι ζητά στην ταινία «τα συστήματα εξουσίας να περνούν από δημόσιο έλεγχο». Κατά την άποψη του μεγάλοι όμιλοι λειτουργούν όπως παλαιότερα οι ηγεμόνες, στην πτώση των οποίων κανείς δεν πίστευε παλαιότερα. «Οι επιτυχίες δεν έρχονται από μόνες τους» λέει.
Η ταινία στο τέλος παρουσιάζει γηγενείς πληθυσμούς της Βραζιλίας, άνθρωποι οι οποίοι μάχονται εναντίον του διεφθαρμένου κατεστημένου της χώρας θέλοντας να πάρουν και πάλι πίσω τη γη που τους έκλεψαν. Δηλώνουν πως θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι στη γη τους και να απολαύσουν όσα αυτή τους προσφέρει. Όνειρο; Ουτοπία; Ή μια για πάντα χαμένη υπόθεση.
