Ένα ποίημα του Μάνου Χατζηδάκι για τον Τζορτζ Μπεστ
Του Άλκη Φιτσόπουλου
Στις 25 Νοεμβρίου 2005 η γη άνοιξε για να υποδεχτεί τον θρυλικό ποδοσφαιριστή, Βορειοϊρλανδό Τζορτζ Μπεστ. Το πέμπτο άτυπο μέλος του θρυλικού συγκροτήματος των Beatles. Για τους μη μυημένους στο ποδόσφαιρο, ο Μπεστ είχε δηλώσει το εξής, όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία μόλις 28 ετών: «Αν δεν ήμουν τόσο όμορφος, σήμερα δεν θα μιλούσατε για τον Πελέ». Όπου Πελέ, ο κορυφαίος όλων
των εποχών.
Ο Τζορτζ Μπεστ γεννήθηκε το 1946 στο Μπέλφαστ από εργατική οικογένεια. Ομορφάντρας από μικρός. Η μπάλα, απλά έτυχε να είναι κι αυτή γένους θηλυκού, αυτό ήταν όλο. Δεν τους αντιστάθηκε ποτέ θηλυκιά ύπαρξη. Την αγάπησε ως εαυτόν, τρέλανε στο γήπεδο συμπαίκτες και αντιπάλους με τις απίστευτες επινοήσεις του, έγραψαν γι αυτόν χιλιάδες, τραγούδησαν ακόμα περισσότεροι κι ο Μάνος
Χατζηδάκις του έγραψε ένα ποίημα.
Ο Μπεστ, υπό τους ήχους του Τζον Λένον και των άλλων «Σκαθαριών» παρέδωσε το κορμί του στο γυναικείο πληθυσμό. Αλλά και στο… ουίσκι,στο τζιν, τις σαμπάνιες. Δεν θυμότανε με ποια είχε κοιμότανε και με ποια ξημέρωνε. Το πιοτό του έφαγε τα σωθικά. Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Ο Μπεστ αρνιότανε τις νουθεσίες. Ήθελε να ζήσει όπως ήθελε. Του άλλαξαν δυο φορές συκώτι. Υποσχότανε ότι θα το έκοβε το
ρημάδι, αλλά στον εαυτό του άλλα έλεγε. Ότι… «it’s my life and I do what I want, it’s my mind and I think what I want». Είναι η ζωή μου και κάνω ό,τι θέλω, είναι το μυαλό μου και σκέφτομαι ό,τι θέλω». Τα υπόλοιπα θα μας τα πει ο Μάνος…
Αιώνιο Πάθος: Μια μπαλάντα για τον Τζορτζ ΜπεστW
Εκμηδενίστηκε η ορμή μουW
Έγινε χιόνι το κορμί μουW
Από μια εικόνα κρεμαστήW
ΧρωματιστήW
Από ‘να ποδοσφαιριστήW
Που σφυροκόπαε τη βροχήW
Θεέ μου με τι ψυχήW
Γινόταν ο ίδιος πάθοςW
Εικόνα και βροχήW
Μες στην τηλεοπτική μουW
Συσκευή.
Ο Μπεστ υπήρξεν ο …W
υπήρξεν ο …W
καλύτερος!W
Ο Μπεστ υπήρξεν ο …W
υπήρξεν ο …W
καλύτερος!
Έτσι θα τραγουδάνε τα παιδιάW
Της ΑλμερίαςW
Αλλά και της ΑγγλίαςW
Της Αλβανίας, της ΑρμενίαςW
Της Τασμανίας και της ΔανίαςW
Σε μια εποχή μελλοντική.
Ο Μπεστ υπήρξεν ο …W
Κι όσο για μέναW
Έτσι καθώς θα ‘μαι χωμένοςW
Στην πατρική μου ΓηW
Οι απόγονοιW
Θα ‘ρχονται κάθε ΚυριακήW
Να με ποτίζουν έρωταW
Ψωμάκι και βροχήW
Κι όταν θα σουρουπώνειW
Θα στέκουν μπρος μου ΠροσοχήW
(Οι απόγονοι)W
Γιορτάζοντας το πάθος μουW
Για μια φωτογραφία χρωματιστήW
Γι’ αυτόν τον Γεώργιο ΜπεστW
Τον ποδοσφαιριστή.
