Η Μοίρα μας ξόδεψε αλλά δεν υπάρχει πια κι αγοραστής. Και ο καθένας μας κλεισμένος μέσα στον μικρόκοσμό του, δεν αντιλαμβάνεται το πάθος των αγορών και των καιροσκόπων που μας εξανεμίζει σαν παλιοκαιρισμένες κολόνιες που δεν είναι χρήσιμες πια σε τίποτα και σε κανέναν.
Η σκανδάλη απασφαλίστηκε. Το μόνο που ακούμε εμείς οι αδαείς περί των οικονομικών, είναι οι αυξήσεις και οι μειώσεις.
Αυτά μόνον μας αφορούν. Έτσι Νομίζουμε.
Ο Παγκόσμιος Οικονομικός Πόλεμος που έχει ξεκινήσει, μας βρήκε απροετοίμαστους. Ο κάθε πόλεμος μας βρίσκει απροετοίμαστους. Μόνο γιους και άντρες μας ζητάει για να λαδώσει τη μηχανή του. Και επειδή ο κάθε πόλεμος έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά και τούτον δεν τον υποπτευθήκαμε, κοιτάμε το ανεμοπαρμένο μέλλον μας μ΄ έκπληξη, με θεοφιλική αφέλεια. Ακούμε για την Γουόλ Στρήτ για τις Ασιατικές αγορές, και προσπαθούμε να λύσουμε το σταυρόλεξο που μας βάλανε μπροστά μας χωρίς να έχουμε γνώσεις για τούτη την “πανδαισία” των αριθμών. Μόνο οι πανικόβλητοι συνάδελφοι κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων, προσπαθούν να μας εξηγήσουν ό τι ο δρόμος που πήραμε δεν έχει επιστροφή , σαν τους πλανόδιους Σαλπηγκτές που θα έλεγε και ο Κουμανταρέας.
Που να στραφείς; Ερώτημα που θα έθετε και ο αγαπημένος μου Μάνος Χατζιδάκις.. Στην ποδιά του έρωτα; Η στον περίπατο που κάνει ο Μουφλουζέλης παρέα με τον στρατηγό Μακρυγιάννη σε ώρες απογευματινές και συλλογίζονται ότι σ΄ αυτή τη χώρα μόνο οι ποιητές αυτοκτονούν… Τι σημασία έχει πια ο θάνατος;
Τα έχουμε τόσο εξαίσια μπλέξει μεταξύ τους τα πράγματα που ο πόνος μεταφράζεται σ΄ ηδονή και ο έρωτας σε νυσταγμένο νάρκισσο. Οι αριθμοί , και τα νούμερα, έχουν ευδοκιμήσει πια πάνω στην καρδιά μας εκεί που κάποτε είχε κεντήσει η μάνα μας τον έρωτα για τη ζωή…
