Ο Πρόεδρος Τρούμαν παίρνει το πρωινό του κοιτώντας ήρεμα το ρολόι του. Οι μαύροι λεπτοδείκτες, σηματοδοτούν τη στιγμή όπου ο κόσμος αλλάζει για πάντα.8.30. 14 Αυγούστου 1945.
Ο Χρόνος μένει ακίνητος και ανίκητος. Και ας τον μετράμε. Τα χαρούμενα πρόσωπα των Αμερικανών γεμίζουν τις πλατείες με τα σημαιάκια τους στα χέρια. Επευφημούν τον πρόεδρο τους που έδωσε τέλος στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι Ιάπωνες έχουν παραδοθεί, αφού παρέδωσαν το πνεύμα τους χιλιάδες άνθρωποι λίγες ημέρες πριν στο Ναγκασάκι και στην Χιροσίμα.
Ο Οπενχάιμερ – ο επιστήμονας που κατασκεύασε τη βόμβα,βγαίνει στα Μέσα Μαζικής ενημέρωσης και δηλώνει: ’’Κάναμε τη δουλειά του διαβόλου και τώρα ας επιστρέψουμε στις αληθινές μας δουλειές.’’ Η δουλειά του διαβόλου ήταν να εξαφανίσει από προσώπου γης εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους μέσα σε μια στιγμή.
Να φαντασθείτε ότι ο επισμηναγός και σκοπευτής Τόμας Φίρμπι ,όταν άφησε στο κενό τη βόμβα ‘λίτλ μποι’ και αντίκρισε τον πυρηνικό όλεθρο ψιθύρισε χαμένος ‘Θεέ μου τι κάναμε’’. Αλλά ο Θεός είχε κρυφτεί για να μη δει τις πράξεις των ανθρώπων.Ετσι χάθηκε η Χιροσίμα.
Τρεις ημέρες αργότερα θα πέσει και η βόμβα ‘’Φατ Μαν’’ στο Ναγκασάκι. Εδώ είχαμε πλουτώνιο.
Το Ναγκασάκι πλήρωσε αυτό που είχε προγραμματισθεί για την Κοκούρα όπου στεγάζονταν οι αποθήκες όπλων. Αλλά λόγω ομίχλης αντί για όπλα αφανίσανε κάπου 70.000 χιλιάδες ψυχές. Δεν συζητάμε για τους επιζήσαντες και τις γνωστές επιπτώσεις.
Μπορούμε όμως να συζητήσουμε αν θέλετε για την απειλή της σημερινής πυρηνικής ενέργειας που αντί για ελπίδα ζωής περνάμε εν έτει 2011 από την πρόβα του 1945 σε μια πρεμιέρα που δεν θα έχει θεατές.
