Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Θα ήθελα να θέσω μια σειρά ερωτήματα που γίνονται πολύ επίκαιρα τον τελευταίο καιρό, τόσο με τις πολιτικές «εξελίξεις», όσο και με τα όσα συμβαίνουν στον Τύπο και όλα τα Μ.Μ.Ε.
Το βασικό ερώτημα έχει σχέση με την αμφίδρομη λειτουργία της αξιοπιστίας της πολιτικής και της άσκησης κριτικής από τα Μ.Μ.Ε. Αναρωτηθείτε: Πόσο σας έλλειψε τον τελευταίο καιρό ο Γιώργος Παπανδρέου και η παραιτημένη κυβέρνησή του; Και παράλληλα, πόσο λείψατε εσείς στον Γιώργο Παπανδρέου και την κυβέρνησή του που παραιτήθηκε υπό το βάρος της αποτυχίας της;
Ανάλογο είναι το ερώτημα: Πόσο σας έλλειψαν τα ενημερωτικά προγράμματα στην τηλεόραση, πόσο σας έλλειψαν οι τηλεοπτικές «προσωπικότητες» και οι ραδιοφωνικού παραγωγοί τις ημέρες των απεργιών, κινητοποιήσεων και στάσεων εργασίας;
Αντίστροφα, πόσο πιστεύετε ότι τους λείψατε εσείς όλων αυτών; Στην ουσία, τι είστε εσείς χωρίς αυτούς και τι είναι αυτοί χωρίς εσάς; Κι ακόμα: Τι είστε εσείς χωρίς τον Γιώργο Παπανδρέου, την κυβέρνησή του και την κάθε μορφής εξουσία και τι είναι η κάθε μορφής εξουσία, ο Παπανδρέου και τα μέλη της κυβέρνησής του χωρίς εσάς;
Το σημαντικό είναι να σκεφτείτε ποιός νοιώθει περισσότερο, πιο καταλυτικά την έλλειψη του άλλου και ποιος είναι πιο απαραίτητος για τον άλλον. Και μετά, καταλήγοντας στα συμπεράσματά σας, να επανεκτιμήσετε την κατάσταση και στην κοινωνία και στην πολιτική και στα Μ.Μ.Ε. και να προσπαθήσετε να συγκρίνετε την εξάρτηση του ενός από τον άλλο.
Μ αυτό τον τρόπο, θα φτάσετε και στα ερωτήματα περί «Κρίσης στον Τύπο» και περί «Κρίσης στην Πολιτική». Και συζητώντας με τον εαυτό σας, με τα μέλη της οικογένειάς σας, με τους φίλους σας, να καταλήξετε σε συμπέρασμα για το ποιος ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ έχει «το πάνω χέρι».
Η 48ωρη απεργία στα Μ.Μ.Ε. ήδη έληξε αλλά αρκετές εφημερίδες και περιοδικά έχουν κλείσει ή υπολειτουργούν, στην ΕΡΤ μια βγάζουν ειδήσεις και εκπομπές και μια δεν βγάζουν, το ΑΛΤΕΡ έχει εξαφανιστεί από την οθόνη (και έχει βγει από το τηλεκοντρόλ) και κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν τα «νέα Μέσα» , τα ηλεκτρονικά μπορούν να καλύψουν απόλυτα τις ανάγκες της κοινωνίας της. Κι αν δεν μπορούν, γιατί;
Ερώτημα: έχουν μέλλον οι εφημερίδες;
«Ναι» απαντάει ο Τζοβάνι Ντι Λορέντζο ο διευθυντής της «Die Zeit», της μεγαλύτερης γερμανικής εβδομαδιαίας εφημερίδας. Η επιτυχία της «Die Zeit», οφείλεται, σύμφωνα με το διευθυντή της, στο γεγονός ότι η εφημερίδα μελετά με προσοχή τις ανάγκες των αναγνωστών και αγνοεί εντελώς τις απόψεις των «ειδικών συμβούλων» για τα μέσα ενημέρωσης. «Εξακολουθούμε να δημοσιεύουμε μεγάλα κείμενα, δεν προσαρμοζόμαστε στις μόδες και εξακολουθούμε να κάνουμε μια εφημερίδα αρκετά δύσκολη. Πιστεύω πως αυτός είναι ένας από τους λόγους της επιτυχίας μας. Το μέλλον του έντυπου Τύπου, είναι μια δημοσιογραφία «προσανατολισμού και εμβάθυνσης». Το Internet όπως λέει, είναι μόνο μία από τις αιτίες της κρίσης των εφημερίδων. Υπάρχουν και άλλες, όπως η έλλειψη αξιοπιστίας και ποιότητας. «Η ψηφιακή δημοσιογραφία ξέρει να κάνει τα πάντα, εκτός από το να κερδίζει χρήματα», λέει ο διευθυντής της γερμανικής εφημερίδας.
Και η έκφραση του έγκυρου γερμανού δημοσιογράφου, συμπληρώνεται από μια διαδικτυακή δημοσκόπηση του blog «fimotro» πάνω στο ερώτημα: «Ποιό τηλεοπτικό πρόσωπο σας έλλειψε περισσότερο τις μέρες της απεργίας;»
Μέχρι την ώρα που έγραφα το άρθρο, είχαν «ψηφίσει» 6.500 αναγνώστες του blog. Ποσοστό 61,5 % απαντούσε: ΚΑΝΕΝΑ. Και μη μου πει κανείς ότι οι διαδικτυακές δημοσκοπήσεις είναι «μαιμού» γιατί θα απαντήσω ότι περισσότερο «μαιμού» είναι οι δημοσκοπήσεις των 1.000 άγνωστων ατόμων των εφημερίδων και των καναλιών που διαμορφώνουν «κλίμα».
Δυστυχώς η δημοσκόπηση δεν περιελάμβανε ερώτημα προς τα πολιτικά και τηλεοπτικά «πρόσωπα» για το πόσο τους λείπει, μήνες τώρα, η στήριξη και το ενδιαφέρον του κόσμου!
