Το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Ρούμελης παρουσιάζει ένα από τα διασημότερα έργα του Ζαν Κοκτώ αλλά και από τα πιο σημαντικά του σύγχρονου γαλλικού δραματολογίου, την «Ανθρώπινη φωνή», σε σκηνοθεσία Γιάννη Ιορδανίδη.
Η απόδοση είναι του Μάριου Πλωρίτη και του σκηνοθέτη που υπογράφει και τη δραματουργική επεξεργασία, τα σκηνικά είναι της Λαλούλας Χρυσικοπούλου, τα κοστούμια της Ελένης Δουνδουλάκη, οι φωτισμοί του Στράτου Κουτράκη, η μουσική διδασκαλία της Νένης Ζάππα, η μουσική επιμέλεια του Χάρη Γεωργιάδη και βοηθός σκηνοθέτη ο Γιώργος Αναγιωτός.
Πρωταγωνιστεί η Κερασία Σαμαρά και συμμετέχει οΑλέξανδρος Νταβρής. Στο πιάνο συνοδεύει ο Νικόλας Μπράβος.
Στην Ανθρώπινη φωνή (που πρωτοανέβηκε το 1930 στην Κομεντί Φρανσέζ με ερμηνεύτρια την Μπέρτ Μποβί και αργότερα ερμηνεύτηκε από την Άννα Μανιάνι και την Ίγκριντ Μπέργκμαν) μια γυναίκα μάς μιλάει για τον έρωτα, την μοναξιά, την εγκατάλειψη, την προδοσία, το ψέμα και την αλήθεια, την απόγνωση, την λατρεία, το πάθος, την απόρριψη, το αδιέξοδο των σχέσεων: αισθήματα που φιλοξενούνται σ’ αυτό το διαχρονικό κείμενο του Ζαν Κοκτώ και δεν αλλάζουν όσο κι αν αλλάζουν οι εποχές.
Η παράσταση Ανθρώπινη φωνή είναι μία θεατρική-μουσική σύνθεση κειμένων του Γάλλου δραματουργού που περιλαμβάνει τέσσερα μονόπρακτα και μικρά αποσπάσματα από άλλα κείμενα του. Εκτός δηλαδή από την Ανθρώπινη φωνή, συμπεριλαμβάνονται και τα μονόπρακτα: Ο ωραίος αδιάφορος, που γράφτηκε για την Εντίθ Πιαφ, Η ψεύτρα, που ως Ο ψεύτης γράφτηκε για τον Ζαν Μαραί, Στο πανηγύρι κ.α.
Τα κείμενα αυτά, με το ένα να μπαίνει μέσα στο άλλο μ’ ένα θεατρικό τρόπο, δίνουν την εντύπωση ενός ενιαίου έργου που μιλάει για τον έρωτα, τη ζωή, τον θάνατο, το θέατρο.
Στην Ανθρώπινη φωνή μία γυναίκα βιώνει την εγκατάλειψη μέσα από ένα τηλεφώνημα ενώ στον Ωραίο αδιάφορο η γυναίκα βιώνει τον τρόμο της απόρριψης. Στην Ψεύτρα μας καταθέτει την προσωπική της σχέση με την αλήθεια και το ψέμα ως τρόπο ζωής και τέλος Στο πανηγύρι η γυναίκα αυτή μάς μεταφέρει στον φανταστικό χώρο του θεάτρου και την χωρίς τέλος αναζήτηση του μεγάλου έρωτα.
Η παράσταση αφιερώνεται στην μεγάλη Έλλη Λαμπέτη που με την ερμηνεία της σφράγισε τα κείμενα αυτά
