Νυφικό του οίκου Παξιμαδά από το 1956. Το φόρεσε η κ. Τάνια Μπίλλια, στην οποία ανήκει, και αργότερα η νύφη της, και λευκό φόρεμα του οίκου Κατράνη που ράφτηκε το 1965. Ανήκει στην κ. Τέσα Λεβαντή. (φώτο)
Το πλισέ είναι ελληνικό και έχει? πατρίδα τη Θεσσαλονίκη. Δημιουργός του μια μικρή βιοτεχνία της οικογένειας Σαραφίδη που στήθηκε από την οικογένεια το 1938 στη στοά Καράσσο, στο κέντρο, και σταδιακά γιγαντώθηκε και εφοδιάζει σήμερα ολόκληρη την αγορά.
Ενας πολύ γνωστός οίκος μόδας στη Θεσσαλονίκη, αυτός των αδελφών Αγγελικής και Ματούλας Κατράνη, απασχολούσε το 1960 πάνω από 50 μοδίστρες που «έραβαν» όλες τις κοσμικές κυρίες της πόλης.
Η μόδα είναι γένους θηλυκού και εξελίχθηκε στη Θεσσαλονίκη περισσότερο από τις άλλες πόλεις, γιατί εκεί άνθισαν οι πιο δημιουργικοί οίκοι μόδας. Η ιστορία της μόδας στην πόλη περνά μέσα από μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση, που παρουσιάζεται στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο έως τις 15 Μαρτίου, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Parallaxi και της ομάδας «Η Θεσσαλονίκη αλλιώς», με τον γενικό τίτλο «Made in Thessaloniki».
Πατρίδα του πλισέ θεωρείται η Θεσσαλονίκη, αφού η βιοτεχνία της οικογένειας Σαραφίδη εφοδιάζει όλη την αγορά από το 1938
H έκθεση έχει τίτλο «Μόδα και ένδυμα στον χρόνο» και η επιμελήτριά της, σχεδιάστρια μόδας, Δήμητρα Νάνου, μπήκε σε σπίτια, άνοιξε ντουλάπες και διάλεξε τα πιο παλιά και τα πιο εντυπωσιακά ρούχα για να φιλοξενηθούν στον χώρο.
Κυρίες που μεσουρανούσαν τις δεκαετίες του 1960, του 1970 και του 1980, που λάμπρυναν με την παρουσία τους τα πάρτι της εποχής, έβγαλαν από τη ναφθαλίνη ρούχα υψηλής ραπτικής που είχαν 40, 50 και 60 χρόνια να δουν το φως της μέρας και τα δάνεισαν με καμάρι.
Ξεχωρίζει ένα νυφικό του οίκου Παξιμαδά, ενός από τους πιο παλιούς της πόλης, με παρουσία από τη δεκαετία του 1940, το οποίο ανήκει στην κ. Τάνια Μπίλλια. Το φόρεσε η ίδια το 1956 και χρόνια αργότερα η νύφη της και διατηρείται σε εξαιρετική κατάσταση.
Εντυπωσιακό είναι επίσης ένα λευκό φόρεμα με φαντεζί κέντημα από πέτρες, που ράφτηκε το 1965 από τον οίκο Κατράνη και ανήκει στην κυρία Τέσα Λεβαντή. Από τον ίδιο οίκο -Κατράνη- είναι επίσης ένα μαύρο φόρεμα, του 1980, και μία μπλε-ηλεκτρίκ κάπα με κεντημένη ολόκληρη την πλάτη, του 1984.
Στην έκθεση υπάρχουν ακόμη ρούχα του Σέρο Αμπραχαμιάν (1948-1983), ενός εκκεντρικού για την εποχή του σχεδιαστή, ο πρόωρος θάνατος του οποίου στέρησε τη μόδα από σπουδαίες δημιουργίες, αλλά και του οίκου Takis Flokas, που συνεχίζει ως τρίτη γενιά στην οδό Τσιμισκή.
«Αυτό είναι το ένα κομμάτι της έκθεσης, που αφορά την ιστορία της μόδας στη Θεσσαλονίκη. Το δεύτερο τμήμα της είναι η σύγχρονη εικόνα, με δημιουργίες και αξεσουάρ νέων σχεδιαστών που διατηρούν ατελιέ στην πόλη», μας είπε η κ. Νάνου, που μαζί με τη βοηθό της, Ιωάννα Μαλμηδούρη, εργάστηκαν για τρεις μήνες, ψάχνοντας σε ιστορικά στοιχεία και σε σπίτια επωνύμων για να βρουν σπουδαία κομμάτια για την έκθεση.
ΑΞΕΣΟΥΑΡ
Παράλληλα, στην έκθεση υπάρχει ένα τμήμα με αξεσουάρ, ένα τμήμα με γούνες και δερμάτινα, στα οποία επίσης η Θεσσαλονίκη έχει παράδοση – ο οίκος Σαμαρά χρονολογείται από το 1894 – ένα για το χειροποίητο παπούτσι – η οικογένεια Θεοφανίδη ακόμη φτιάχνει χειροποίητα ανδρικά παπούτσια στην οδό Προξένου Κορομηλά – και ένα άλλο για τις βιοτεχνίες, που στη μεγάλη τους ακμή, τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, ήταν χιλιάδες σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή.
ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ
Πηγή: Έθνος
