Γράφει ο Σάκης Ιντζεβίδης
Με αφορμή την κυκλοφορία του καινούργιου του δίσκου “Ελάχιστος εαυτός” βρέθηκα με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου λίγα λεπτά πριν την έναρξη της συναυλίας του στα Γιαννιτσά .Ο Έλληνας τραγουδοποιός, μάς μιλάει για την μέχρι τώρα πορεία του ,καθώς και για τις ευαισθησίες που έχει ως άτομο και ως καλλιτέχνης.
Σ.Ι. Καλησπέρα Θανάση, θα ήθελα μαζί να κάνουμε μια μουσική αναδρομή στην μέχρι τώρα παρουσία σου. Ξεκινάς το 1993 δισκογραφικά με την “ Άγια Νασταλγία”. Πως ένιωθες τότε ως νέος δημιουργός; Ποια ήταν τα συναισθήματα σου;
Θ.Π. Καλησπέρα. Kοίταξε, μεγάλη συστολή είχα και εξακολουθώ να έχω, αλλά ειδικά τότε περισσότερη, δεν πίστευα ποτέ ότι θα ασχοληθώ και θα παίζω μουσική μπροστά σε κόσμο. Για μένα είναι μια υπέρβαση αυτό. Να σου πω την αλήθεια δεν θυμάμαι πως ένιωθα , πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε. Το βασικό συναίσθημα ήταν η συστολή και ότι ντρεπόμουν να βγω να τραγουδήσω μπροστά σε κόσμο.
Σ.Ι. Αυτό που μου λες το έχω ακουστά, μου έχουνε πει ότι πολλές φορές όταν έβγαινες στην σκηνή ένιωθες κάπως αμήχανα.
Θ.Π. Δεν μπορούσα να τραγουδήσω, θυμάμαι την πρώτη φορά δεν έβγαινε η φωνή μου, έπαθα μεγάλο σοκ. Βέβαια σιγά-σιγά το ξεπέρασα, όταν κατάλαβα ότι κόσμος που έρχεται να με ακούσει δεν είναι θηρία που θέλουνε να με φάνε, αλλά είναι άνθρωποι με καλή διάθεση που δίνουν από το υστέρημα τους για να με ακούσουν και το κάνουν με αγάπη. Από τότε άλλαξαν πολλά πράγματα και το διαχειρίζομαι καλά, βλέπω τον κόσμο τώρα σαν αδέρφια μου και όλα είναι καλά.
Σ.Ι. Τι έχεις να πεις στα νέα παιδιά που ξεκινάνε τώρα την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά, σε μια Ελλάδα αλλαγμένη από αυτή του 1993 ;
Θ.Π. Αυτό που έχω πάρει και με βάση τον εαυτό μου είναι όταν αγαπάς κάτι πολύ και θεωρείς ότι είναι ένα κομμάτι της ζωής σου, το στηρίζεις όπως μπορείς , χωρίς να χάνεις την διάθεση και το θάρρος απέναντι σε αυτό. Mε αυτογνωσία βέβαια , όχι να είμαστε “ψώνια”. Απλά πρέπει πάντα να παλεύεις για τα όνειρα σου, η ζωή είναι τόσο μικρή που αν δεν κάνουμε και αυτό περάσαμε έτσι, χωρίς να κάνουμε τίποτα.
Σ.Ι. Θανάση έχεις ακούσει κάποιους νέους ερμηνευτές ή τραγουδοποιούς που σου έχουν αφήσει καλές εντυπώσεις;
Θ.Π. Είναι πάρα πολλοί.
Σ.Ι. Κάποια ονόματα που θυμάσαι;
Θ.Π. Από νέους , ακούω πολλά αγγλόφωνα γκρουπ , έχει τύχει να ακούσω και κάποιους που δεν έχουν κάνει δισκογραφικά κάτι και μου έχουν αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις. Όλοι αυτοί κάποια στιγμή θα βγούν στην επιφάνεια, το διαδίκτυο τους δίνει την δυνατότητα από την μια μεριά, από την άλλη βέβαια, επειδή οι δισκογραφικές εταιρίες είναι σε άσχημη κατάσταση(δεν κάνουν πωλήσεις), είναι δύσκολο να βρούνε τον δρόμο για την δισκογραφία. Αλλά το δρόμο για το κοινό (ζωντανές εμφανίσεις) μπορούν τώρα να τον βρούνε ποιο εύκολα.
Προσωπικά πιστεύω Θανάση μετά και την απουσία του Νίκου Παπάζογλου, ότι είσαι από τους λίγους τραγουδοποιούς- εκφραστές αυτής της μουσικής σκηνής που έχουν μείνει, κρίνοντας πάντα από το μέγεθος της δουλειάς που έχεις προσφέρει μέχρι σήμερα. Εσύ τι λες;
Θ.Π. Εγώ δεν το θεωρώ έτσι, πιστεύω ότι υπάρχουν πάντοτε εκφραστές. Δεν υπάρχουν εποχές που γίνεται κάτι εξαιρετικό και μετά φτωχαίνει, πάντοτε υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται και κάνουν εξαιρετικά πράγματα. Είναι και θέμα τύχης . Προσωπικά θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό, όχι κατά κάποιο τρόπο ότι αξίζει τόσο πολύ αυτό που έκανα. Νομίζω έχουν δει υπερβολικά θετικά οι άνθρωποι το έργο μου. Σίγουρα ο Νίκος Παπάζογλου ήταν μια μεγάλη απώλεια και μάλιστα είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου που βοηθούσε πρωτοεμφανιζόμενους, όπως βοήθησε και μένα. Κατά κάποιο τρόπο και εγω το θεωρώ υποχρέωση μου όταν ακούω κάτι καλό έχω την διάθεση όσο μπορώ να βοηθήσω στο να κάνουν κάποιοι τα πρώτα τους βήματα.
Σ.Ι. Το δελτίο τύπου για τον “Ελάχιστο εαυτό “ λέει ότι είναι δύσκολο να τον περιγράψεις. Γιατί ;
Θ.Π. Αν μπορούσα να περιγράψω με λόγια αυτά που νιώθω και αισθάνομαι, ίσως να μην μπορούσα να γράψω μουσικές και τραγούδια. Επειδή υπάρχει αυτή η κατάσταση που δεν μπορώ να εκφραστώ για πράγματα που πιθανώς να μην έχουν πάρει και σε μένα την οριστική τους μορφή, βρίσκω την “ασάφεια” της μουσικής και τα βγάζω προς τα έξω.
Σ.Ι. Υπάρχει και μία ακόμα αλλαγή . Δεν είσαι εσύ ο βασικός ενορχηστρωτής στον “Ελάχιστο εαυτό” αλλά ο Φώτης Σιώτας.
Θ.Π. Έτσι ήμουν πάντα εγώ, πάντα άφηνα το περιθώριο στους μουσικούς να ασχοληθούν με την ενορχήστρωση, όλοι μαζί ασχολούμασταν. Αυτή την φορά πραγματικά, έδωσα την δυνατότητα στον Φώτη Σιώτα να βγάλει στην επιφάνεια αυτό που ήξερα από τις ζωντανές μας εμφανίσεις ότι κάνει πολύ καλά. Είναι ο πιο παλιός μου συνεργάτης, είναι εύστοχος , ευρηματικός και φίλος. Οπότε όλα αυτά έκρινα ότι είναι θετικά για να αναλάβει την ενορχήστρωση.
Σ.Ι. Θέλω από την όλη παρουσία σου δισκογραφικά Θανάση να επιμείνω σε δυο δουλειές που μου έκαναν εμένα εντύπωση στα τόσα χρόνια που σε παρακολουθώ.
“Η βροχή από κάτω” το 2005 είναι μια δουλειά διαφορετική σε σχέση με αυτές που έκανες πριν, αλλά και μετά, καθαρά ηλεκτρονικός ήχος με υπολογιστή.
Θ.Π. Καταρχήν σε αυτήν την δουλειά αφιέρωσα κυριολεκτικά δυο χρόνια από την ζωή μου, κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους, προσπαθώντας να δημιουργήσω αυτόν τον ήχο, παίζοντας με ένα καινούργιο παιχνίδι που λέγεται ηλεκτρονικός υπολογιστής, με τον δικό μου πρωτόγονο τρόπο χωρίς να ξέρω τι γίνεται σε αυτό τον χώρο, χωρίς να ξέρω πώς λειτουργούν οι ηλεκτρονικοί καλλιτέχνες, και έτσι βγήκε αυτό το αποτέλεσμα το παράξενο. Ακούγοντάς το εκ των υστέρων με ικανοποιεί γιατί πραγματικά αυτή η παραξενιά μπορεί να δημιουργήσει συναισθήματα καινούργια, αβίωτα και αυτό είναι κατά την γνώμη μου το μεγάλο επίτευγμα της τέχνης ,όταν συμβαίνει. δηλαδή τα συναισθήματα που έχουμε ζήσει όλοι. Εμένα δεν μου αρέσει κιόλας να περιγράφω τα συναισθήματα που έχω ζήσει στα τραγούδια, είναι ανούσιο , αλλά το να βγάζεις από μέσα σου συναισθήματα που δεν έχεις ζήσει, αυτό είναι εξαιρετική στιγμή και πιστεύω ότι η “Βροχή από κάτω” έχει τέτοιες στιγμές.
Σ.Ι. Ο “Σαμάνος” ,η συνεργασία σου με τον Διονύση Σαββόπουλο, με τον οποίο κάνατε και περιοδεία μαζί πριν τρία χρόνια;
Θ.Π. Ο “Σαμάνος” νομίζω ότι αδικήθηκε κατά κάποιο τρόπο από τον κόσμο που ακούει κυρίως εμένα, γιατί υπάρχει ένα κομμάτι του κόσμου το οποίο με ακούει και ιδεολογικά στέκονται
αρνητικά στην πορεία του Διονύση από ένα σημείο και μετά, με αποτέλεσμα να σταθούν αρνητικά απέναντι και στην συνεργασία μας .
Σ.Ι. Θέλω να σταθώ τέλος στις γυναίκες ερμηνεύτριες που έχεις συνεργαστεί ως τώρα στις δισκογραφικές σου δουλειές αλλά και σε συναυλίες, την Μελίνα Κανά, την Μάρθα Φριντζίλα, οι οποίες είναι ιδιαίτερες φωνές και έχουν διαγράψει επιτυχημένη πορεία ως τώρα ,φτάνοντας στην Ματούλα Ζαμάνη που έχεις μαζί σου για τις φετινές παραστάσεις. Με ποια κριτήρια επιλέγεις τραγουδίστριες, ειδικά καινούργια ονόματα;
Θ.Π. Δεν είναι θέμα παλιού και καινούργιου, οτιδήποτε με συγκινεί και μπορώ να το προσεγγίσω το κάνω, δηλαδή ακόμα και μια εξηντάχρονη αν μου έφερνε δάκρυα στα μάτια το τραγούδι της θα την ανέβαζα στην σκηνή αν το ήθελε η ίδια.
Σ.Ι. Ευχαριστώ πολύ Θανάση Παπακωνσταντίνου για τον πολύτιμο χρόνο που μου αφιέρωσες πριν από την συναυλία σου, κάτι που δεν συνηθίζεται.
Θ.Π. Ευχαριστώ και εγω, να’ σαι καλά.
{youtube}tr5F9Ki2F28{/youtube}
Φωτό: Χάρης Κουρουζίδης
