στην Κωστούλα Τωμαδάκη
«Ου μπλέξεις», είναι μια από τις εντολές που υπάρχουν για να παραβιάζονται, όπως το “ου μοιχεύσεις”, “ου ψευδομαρτυρήσεις και τόσες άλλες”, εξομολογείται ο Άρης Σφακιανάκης. Kαι αν την είχε ακολουθήσει ο ήρωας δε θα έγραφα το βιβλίο”, συμπληρώνει, ενώ κλείνει το μάτι στον αναγνώστη την ίδια στιγμή που παίζει με τη φόρμα και το περιεχόμενο, εξαντλώντας όλα τα ερωτήματα γύρω από την αξία της μονογαμίας , το μυστήριο της συγκατοίκησης , το facebook..τη σκοτεινή πλευρά της πιο παλιάς και γνωστής ιστορίας του κόσμου.
Δεκατρία χρόνια μετά ο ήρωας του “Δεν ήξερες..δεν ρώταγες! “,διάγει ήσυχο βίο. Ο διάβολος ωστόσο καιροφυλαχτεί για άλλη μια φορά.
Τον ρίχνει στα δίχτυα του facebook.
Ύστερα από μια σειρά ανεπιτυχών και τραγελαφικών γνωριμιών είναι έτοιμος να τα παρατήσει. Τότε γνωρίζει την πανέμορφη Φανή. Η θεά τύχη φαίνεται να χαμογελά στον 50χρονο συγγραφέα. Ζει τον απόλυτο έρωτα με το σεξ να σαρώνει την καθημερινότητα. Όμως, η συγκατοίκηση μοιάζει με κακό όνειρο.
Και ενώ ο αναγνώστης περιμένει να εξελιχτεί το ρομάντζο…όλα ανατρέπονται υπόγεια, σχεδόν ηδονικά από τη μαστόρικη πινελιά του συγγραφέα.
Ο Σφακιανάκης δεν αφήνει αμφιβολία για την ασέβεια του στη σύγχρονη ηθική
Άλλωστε η επιθυμία κινεί τα νήματα Κι ένα σαρκαστικό σουρεαλιστικό χαμόγελο διαγράφεται στα χείλη του ήρωα. Το μόνο σκάνδαλο του “Ου μπλέξεις` είναι η ευφυία του να μιλά λίγο σαρκαστικά, συχνά κυνικά αλλά άκρως σαγηνευτικά για “το δώρο που μας έχει δοθεί, ένα δώρο που κρύβει συνέχεια εκπλήξεις“
“Ου μπλέξεις“ είναι συμβουλή στον ήρωα, στον αναγνώστη, στον ίδιο τον συγγραφέα;
Είναι μια από τις τόσες εντολές που υπάρχουν για να παραβιάζονται, όπως το Ου μοιχεύσεις, ου ψευδομαρτυρήσεις και τόσες άλλες. Ο ήρωας στο συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει τη συγκεκριμένη εντολή και να είχε γλυτώσει ένα σωρό βάσανα. Εγώ όμως θα έμενα χωρίς βιβλίο.
Υπάρχει ο γνωστός σαρκασμός και στο νέο σου μυθιστόρημα, ένα διαβρωτικό υπόγειο χιούμορ που κυριολεκτικά σαρώνει τον ήρωα και κάποιες φορές αναιρεί τα πάντα, Είναι ένα προμελετημένο παιχνίδι που παίζεις με τον αναγνώστη, κύριε Σφακιανάκη;
Ο μόνος αναγνώστης που με ενδιαφέρει όταν γράφω ένα βιβλίο –και κυρίως όταν το διορθώνω- είναι ο εαυτός μου. Μ’ ενδιαφέρει να αρέσει πρωτίστως σε μένα. Αν τύχει και αρέσει και σε κάποιους άλλους, ακόμη καλύτερα. Όσο για τον σαρκασμό, είναι κατεξοχήν κατά του εαυτού, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά την ύπαρξη κι επομένως ούτε και μένα τον ίδιο. Ένας είδος αυτοχειρίας χωρίς να σηκώνω περίστροφο.
Έχω την αίσθηση ότι ο ήρωας είναι πανικόβλητος μπροστά στο χρόνο. Πώς το βιώνει όλο αυτό; Εννοώ τη φθορά του σώματος, το χρόνο που περνάει;
Όταν περάσεις το Ακρωτήρι του Φόβου, όταν μπεις μ’ άλλα λόγια στη δεκαετία των πενήντα σου χρόνων, είναι δύσκολο να το αγνοήσεις. Αρχίζω να κρεμάω κρέπια στους καθρέφτες του σπιτιού μου, αποφεύγω τις ανακλάσεις στις βιτρίνες και κάθε είδους ακίνητα νερά σε λίμνες. Ο νοσηρός ναρκισσισμός μου δεν μπορεί επ’ ουδενί να δεχτεί ότι έχασα τα μαλλιά μου (όσο κι αν προσπαθεί να με παρηγορήσει η κόρη μου και οι διάφορες ερωμένες της εποχής).
Η συγκατοίκηση είναι μελέτη θανάτου;
Μελέτη θανάτου με την έννοια ότι μπορεί κανείς, αν είναι νηφάλιος, να παρατηρεί τη σχέση του να φθίνει εξαιτίας της καθημερινής επαφής με τον άλλον. Είναι μελαγχολικό να βλέπεις έναν έρωτα που άνθισε στις κοιλάδες να μαραίνεται πάνω σ’ έναν καναπέ.
Το facebook παίζει καταλυτικό ρόλο στο “Ου μπλέξεις“(Κέδρος). Σε φοβίζει η δύναμή του, ο εθισμός, η αλλαγή στον τρόπο ζωής;
Το Facebook με απάλλαξε από τη χρεία να τρέχω σε μπαρ για να κάνω καινούργιες γνωριμίες. Βέβαια αναπολώ τον Ένοικο στα Εξάρχεια και τα μαγαζιά στην Πανόρμου. Όχι, δεν με φοβίζει η τεχνολογία, εδώ αγόρασα σπίτι στο Νέο Κόσμο, θα τρομάξω από το Facebook;
Δημιουργούμε ρόλους για να αντέξουμε, κύριε Σφακιανάκη;
Μ’ αρέσουν οι ρόλοι, έπρεπε να έχω γίνει ηθοποιός. Δεν θεωρώ ότι η ζωή είναι ένα επαχθές βάρος που οφείλουμε να κουβαλήσουμε για καρμικούς λόγους. Πιστεύω ότι είναι μακράν το πιο ωραίο δώρο που μας έχει δοθεί ποτέ, ένα δώρο που κρύβει συνέχεια εκπλήξεις (οδυνηρές πολλές φορές), αλλά δεν θα το άλλαζα με τίποτε. Δεν είναι τυχαίο που μια από τις αγαπημένες μου ταινίες είναι το Dolce vita.
Η σχέση της γυναίκας με την αλήθεια;
Τις προάλλες αναγκάστηκα να αποτραβηχτώ από την αγκαλιά μιας γυναίκας επειδή είχε εμμονή με την αλήθεια. Της αποκάλυψα –πριν προχωρήσουμε στο μοιραίο- ότι είχα κι άλλη σχέση. Εκείνη με κοίταξε σα να ήμουν κάποιος ορφανός κοπρίτης κι ύστερα με τράβηξε με περισσότερο πάθος στην αγκαλιά της. Την άλλη μέρα ωστόσο με διέγραψε από τους φίλους της στο Facebook. Άβυσσος.
Φοβάται η λογοτεχνία την κρίση;
Η λογοτεχνία όχι, οι εκδότες ναι. Οι βιβλιοπώλες το ίδιο. Οι συγγραφείς εξίσου.
Πολλοί ομότεχνοι σου υποστηρίζουν ότι χρειαζόμαστε την κρίση, ότι “είναι ένα ευλογημένο ταρακούνημα για τους ανήσυχους“
Αν μπορούσε η κρίση να αλλάξει τις δομές της παιδείας, να ξεριζώσει τη γραφειοκρατία και να απαλλάξει το κράτος από τα παράσιτα που πληρώνει, τότε η κρίση μπορεί και να ήταν ευλογημένη. Για την ώρα, το μόνο που κατάφερε είναι να μαζέψει στο Σύνταγμα κάμποσους αγανακτισμένους και πολλούς σουβλατζήδες. Και βέβαια την εκ βάθρων ανανέωση των μαρμάρων της πλατείας.
Κάνεις σχέδια αυτή την εποχή, αγαπημένε Άρη;
Σχεδιάζω ένα ταξίδι στην Ιθάκη, γενέθλιο τόπο του Οδυσσέα Ανδρούτσου και του άλλου εκείνου του Ομηρικού. Και αμέσως μετά ένα ταξίδι στην ιδιαίτερη πατρίδα μου για να παρουσιάσω το ΟΥ ΜΠΛΕΞΕΙΣ. Σχέδια για καινούργιο βιβλίο δεν κάνω ακόμα. Προτιμώ να ζω.
