Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή «Σχεδίες» του Γιώργου Δουατζή

Η συγνώμη

Η ελάχιστη συγνώμη

να στρώσουμε τα ποιήματά μας

πορφυρό χαλί

στις λεωφόρους του μέλλοντος

να διαβούν οι νέοι

με τα χέρια υψωμένα

με την ελπίδα να μεταλάβουν

τουλάχιστον αυτοί

την ύστατη δικαίωση

Μην τους πιστεύεις

Μην τους πιστεύεις έλεγες

κούφια τα λόγια τους

παίζουν με την ελπίδα

κι εγώ μιλούσα για την Άνοιξη

Δυο κουκκίδες σε ανθρωποθάλασσα

που πίστευε στον ερχομό της Άνοιξης

κι εσύ με την εικόνα μου στα μάτια σου

να λες

κράτα δεν θα έρθει καθώς λένε

Έλεγες θέλουν

να μας σβήσουν τα όνειρα

να λέμε με σκυφτό κεφάλι ναι

να κάνουμε την αυταπάτη πίστη

Εγώ έχω εσένα έλεγες

μια κιθάρα

και την πλάτη φορτωμένη όνειρα

μην τους πιστεύεις

κι εγώ μιλούσα για την Άνοιξη…