Του Νίκου Στέφου
Η χθεσινή μέρα δεν ήταν κι από τις καλύτερες για την ελληνική διπλωματία και τον Νίκο Δένδια. Τόσο στο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. όσο και κατά τη συνάντησή με τον επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Έλληνας υπουργός συνειδητοποίησε πόσο δύσκολο είναι να πείσει η Ελλάδα εταίρους και συμμάχους για να πάρουν μέτρα κατά της Τουρκίας και να μην περιορίζονται σε απλά ευχολόγια που και δεν κοστίζουν σε κανέναν τους και εξαγριώνουν το «θηρίο»…
Στη Σύνοδο των Ευρωπαίων ΥΠΕΞ η Γερμανία αρνήθηκε επίμονα να δεχθεί τη διατύπωση σκληρών κυρώσεων στο τελικό ανακοινωθέν. Μάλιστα ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών δεν θέλησε να συμπεριληφθεί ούτε καν μια θετική αναφορά στη νόμιμη ελληνοαιγυπτιακή συνθήκη. Βέβαια το Βερολίνο εμφανίζεται έντονα ενοχλημένο από το γεγονός ότι δεν είχε ενημερωθεί εκ των προτέρων από την ελληνική πλευρά για την επικείμενη υπογραφή της συμφωνίας και θεωρεί ότι με αυτό τον τρόπο ευτελίσθηκε η μεσολαβητική του προσπάθεια. Ίσως εδώ οι Γερμανοί να έχουν ένα κάποιο δίκιο. Όμως αυτό το δίκιο (;) δεν τους δίνει το δικαίωμα να αδειάζουν τόσο χοντρά όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο, δηλαδή δυο κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης πετώντας στο καλάθι των αχρήστων την περιβόητη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη…
Κατά συνέπεια η στάση αυτή του Βερολίνου δεν προοιωνίζει αποκλιμάκωση της ελληνοτουρκικής έντασης ενώ από αρκετούς διπλωμάτες στην Αθήνα εκτιμάται ότι είναι πολύ πιθανό ο Ερντογάν να έχει εκλάβει τη γερμανική αυτή στάση ως «πράσινο φως» για να γίνει ακόμα πιο επιθετικός. Αρκεί και μόνο να σημειώσουμε ότι το τουρκικό πετρελαιοφόρο Gungor από χθες τροφοδοτεί με καύσιμα τον τουρκικό στόλο που προστατεύει το Oruc Reis, σημάδι πως οι δηλώσεις του περί ερευνών ως τις 23 Αυγούστου δεν είναι απλά λόγια του αέρα, όπως κάποιοι στην Ελλάδα είχαν αρχικά σπεύσει να χαρακτηρίσουν…
Όμως η αντίδραση του Νίκου Δένδια στη χθεσινή τηλεδιάσκεψη ήρθε αυτόματα και ήταν απόλυτη, κάτι που πραγματικά οι Γερμανοί δεν περιμένανε. Αρνήθηκε κι εκείνος με τη σειρά του να συμφωνήσει για το θέμα της Λευκορωσίας που κυρίως έκαιγε τους Γερμανούς αλλά και τους Πολωνούς και έτσι με ένα άτυπο ελληνικό βέτο δεν εκδόθηκε κοινή ανακοίνωση της Συνόδου των 27. Τα προσχήματα διέσωσε ο Ύπατος Αρμοστής για τις εξωτερικές υποθέσεις της Ε.Ε. Ζοζέπ Μπορέλ ο οποίος με tweet του επανέλαβε τις γνωστές τετριμμένες ευρωπαϊκές θέσεις περί αλληλεγγύης προς την Ελλάδα και την Κύπρο και όλοι οι υπουργοί παρέπεμψαν την όποια λήψη μέτρων στο άτυπο Συμβούλιο των υπουργών που θα γίνει στις 27 και 28 Αυγούστου. Δηλαδή και πάλι στις καλένδες…
Τα πράγματα όμως δεν πήγαν καλά ούτε και κατά τη συνάντηση Δένδια – Πομπέο. Είναι εντυπωσιακό ότι ο πληθωρικός Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών απέφυγε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση μετά τη συνάντηση ενώ ο Ν. Δένδιας εξέφρασε με δικές του δηλώσεις την ικανοποίησή του για τη δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ με την οποία προ ημερών καλούσε την Τουρκία να σταματήσει τις έρευνες στην περιοχή. Και βεβαίως ο Έλληνας υπουργός εξέθεσε στον Μάικελ Πομπέο με στοιχεία όλα τις προκλήσεις και τις επιθετικές ενέργειες της Άγκυρας. Αλλά πέραν τούτου ουδέν… Ο Αμερικανός επανέλαβε «τους ισχυρούς δεσμούς ΗΠΑ- Ελλάδας», δηλαδή άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Είναι φανερό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες που έχουν βυθισθεί για τα καλά στη δίνη της προεκλογικής τους περιόδου και στην πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση λόγω του κορωνοϊού, πολύ λίγο ενδιαφέρονται για τα τεκταινόμενα στην Ανατολική Μεσόγειο. Έτσι κι αλλιώς το ενδιαφέρον τους ήταν μειωμένο εδώ και αρκετό καιρό ενώ σε συνδυασμό με τις περίεργες μπίζνες των γαμπρών τόσο του Τραμπ όσο και του Ερντογάν, σκληρή καταδίκη της επιθετικής συμπεριφοράς του σουλτάνου – ως τον Νοέμβριο τουλάχιστον – δεν πρόκειται να κάνουν.
Το συμπέρασμα είναι ότι αυτές τις μέρες παίζεται ένα απίστευτο διπλωματικό πόκερ. Αδυσώπητο και για σκληρούς παίκτες. Από τη μια σχηματίζεται ένα δυναμικό μέτωπο Ελλάδας, Αιγύπτου, Λιβύης του Χάφταρ, Κύπρου, Ισραήλ, Σαουδικής Αραβίας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων που έχει αιφνιδιάσει και εξαγριώσει την Τουρκία κι από την άλλη τα όποια επιθετικά της παιχνίδια στην περιοχή συνεχίζουν να έχουν την κατ΄ αρχήν ανοχή των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γερμανίας αλλά και της Ρωσίας η οποία πολύ απολαμβάνει που πουλάει όπλα στην Τουρκία και αποσταθεροποιείται η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Μ΄ άλλα λόγια μύλος!
Πού θα φτάσει αυτή η ιστορία; Άγνωστο να πει κανείς. Το θλιβερό είναι πως όποια κατάληξη κι αν έχει, ο Ελληνισμός μόνο ικανοποιημένος δεν θα βγει. Μάλλον και δυστυχώς…
