μιλάει στη Σμαράγδα Μιχαλιτσιάνου
Η γυναίκα του Μήτσου, αυτή η παραδοσιακή νοικοκυρά δεν λείπει και σήμερα από τις γειτονιές.
Την ανταμώνουμε να μας κλείνει το μάτι μέσα από τις οικείες καθημερινές συγκινήσεις, τη μελαγχολία την αστραφτερή μπουγάδα που απλώνει στην ταράτσα της πολυκατοικίας και τις ψιθυριστές περιπέτειες που φτιάχνονται από το τίποτα της ζωής.
Σαν αυτές που φτιάχνει η Ελενίτσα του Μήτσου . Η Ελένη Γερασιμίδου έξοχη σε αυτό το ρόλο πλάι στο Λάκη Λαζόπουλο, χωρίς να έχει κοινά σημεία με την ηρωίδα.
Είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος, με φοβερό χιούμορ, μια σπουδαία ηθοποιός, μια αγωνίστρια της ζωής που παλεύει για τα δικαιώματά της, μια υπέροχη μητέρα και μια αξιολάτρευτη σύζυγος στο πλάι του ομότεχνου της Αντώνη Ξένου.
Σήμερα η Ελένη Γερασιμίδου στα 62 της χρόνια ανοίγει τη ψυχή την στην “Avecnews” μιλάει για όλα και για όλους κάνοντας λίγο πίσω για να δούμε τα σημάδια που τις άφησαν οι δυσκολίες που πέρασε και “ανοίγει” το κάδρο για να ικανοποιήσει και την παραμικρή περιέργεια μας…
Η κουβέντα μας ξεκίνησε από την κυρία Φούλα Τουντούρη μια από τις κληρονόμους του νεοκλασικού στο οποίο υποτίθεται είχε ζήσει ο Άγγελος Σικελιανός, που τελικά ήταν οίκος ανοχής… Αυτό τον ρόλο ενσαρκώνει στο “Ράους” των Ρέππα- Παπαθανασίου στο “Πειραιώς 131”. “Ένα έργο αφορμή για να καταδειχθούν πράγματα σημερινά και πως η εξουσία μπορεί να αλλοτριώσει και τα άτομα” σχολιάζει η ίδια .Άτομο βαθιά πολιτικοποιημένο όλη της τη ζωή πάλευε να αντισταθεί. Το ίδιο κάνει και σήμερα με σθένος.
“Νιώθω , ότι πρέπει να αντιταχθώ μέσα σε αυτή την κατάσταση. Τα πράγματα ποτέ δεν προχώρησαν χωρίς αντίδραση και αγώνες από το λαό. Δεν είναι η πρώτη φορά που περνάμε μια κατάσταση. Θα το ξεπεράσουμε αλλά όχι ο καθένας μοναχός του. Οργανωμένα και δυναμικά.”
Περνάτε δύσκολα οικονομικά αυτή την περίοδο;
Εγώ ιδιαίτερα όχι, γιατί έχω και τη σύνταξή μου , η οποία κόβεται βέβαια συνέχεια, αλλά θεωρώ τον εαυτό μου προνομιούχο, γιατί εγώ ποτέ δεν χρειαζόμουνα πάρα πολλά χρήματα. Χρειαζόμουνα τόσα , όσα να είμαι αξιοπρεπής. Αυτά μέχρι στιγμής τα έχω. Τους φόρους έχουμε αποφασίσει να μην τους δίνουμε έτσι κι αλλιώς. Την απόφαση πήρε το Σωματείο μας. Μάλιστα, κάψαμε και αυτές τις ειδοποιήσεις που πήραμε για την αλληλεγγύη μπροστά στο υπουργείο Οικονομικών. Μπροστά σε άλλους ανθρώπους που ξέρω ότι πεινάνε ,μπροστά σε οικογένειες που τα παιδάκια τους πάνε στο σχολείο και λιποθυμάνε από ασιτία, εγώ ακόμα κρατώ , αλλά δεν ξέρω για πόσο. Αυτό σημαίνει, όπως κι αν είμαστε προσωπικά, αυτό πρέπει να μας αφορά και γιατί πρέπει να είμαστε αλληλέγγυοι , όπως ήταν πάντα οι Έλληνες ο ένας με τον άλλο , αλλά και γιατί η ανεργία θα χτυπήσει και τη δική μας την πόρτα μας. Έτσι κι αλλιώς πλούσια δεν ήμουν ποτέ.
Σας τρομάζει το δικό σας αύριο και το μέλλον της κόρης σας, της Αγγελικής Ξένου, που βαδίζει με επιτυχία στ αχνάρια σας;
Δεν με φοβίζει γιατί ξέρω να αντιμάχομαι τις καταστάσεις και το μέλλον της κόρης μου ακόμα περισσότερο δεν με φοβίζει , γιατί το παλεύει μόνη της. Όταν έχεις ένα παιδί που βρίσκεται στους δρόμους και παλεύει οργανωμένα για το μέλλον των δικών του και των υπολοίπων δεν το φοβάσαι. Τώρα, από κει και πέρα αν γίνει κανένας σεισμός ή ένα τσουνάμι και πέσουμε όλοι κάτω , αυτό είναι άλλο. Αλλά όσο εξαρτάται από εμάς το μέλλον μας και μπορούμε να το παλέψουμε δεν πρέπει να το φοβόμαστε, γιατί αυτό θέλει η εξουσία.
Η ανεργία στον κλάδο σας έχει χτυπήσει κόκκινο…
Εμείς, πάντα το είχαμε αυτό το πρόβλημα αλλά τώρα το έχουμε περισσότερο. Και τα θέατρα δυσκολεύονται αυτή τη στιγμή και βεβαίως δεν τα καθορίζουμε εμείς κι όπως καταλαβαίνεις το κέρδος είναι το ποθούμενο από τους επιχειρηματίες. Όταν λοιπόν, υπάρχει πρόβλημα μεγάλο ,κι όταν επαναλαμβάνονται οι παραστάσεις γενικότερα δεν δουλεύει ο κλάδος όλος. Κάποτε ο ηθοποιός δούλευε και στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο , έκανε και μεταγλωττίσεις. Κι εκεί έχουμε τεράστιο πρόβλημα . Τώρα, χρησιμοποιούν ξένους για μεταγλώττιση. Υπάρχουν στούντιο που ξεφυτρώνουν από δω κι από εκεί, που χρησιμοποιούνε αλλοδαπούς ή φοιτητές άσχετους. Σινεμά δεν πολυγίνεται, κι αν γίνεται ,πραγματοποιείται όλο με τους ίδιους…
Υπάρχουν συνάδελφοί σας που δυστυχούν αυτή την περίοδο, που δεν έχουν να φάνε;
Ναι, ναι. Πάρα πολλοί. Πεινάνε στην κυριολεξία.
Ως αντιπρόεδρος του Ταμείου Αλληλοβοηθείας του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών τι κάνετε προς αυτή την κατεύθυνση;
Έχουμε κάποιους συναδέλφους των οποίων η σύνταξη είναι πενιχρότατη και υπάρχει ένα ποσόν κάθε μήνα που δίνουμε κι έχουμε αρκετούς που βοηθάμε. Μην φανταστείς τίποτα σπουδαίο. Ένα σαραντάρι. Δεν έχουμε πόρους . Υπήρχε ένα κονδύλι από την ΑΕΠΙ η οποία δεν μας δίνει πια τίποτα .Παίρναμε κάτι λίγα από την Εργατική Εστία αλλά τώρα και εκεί θολώνει το τοπίο , έχουμε και μερικά ακίνητα από δωρεές παλιών ηθοποιών, γιατί παλιότερα η αλληλεγγύη ήταν πιο ανεπτυγμένη . Δεν μπορεί να κάνει πολλά το ΤΑΣΕΗ γιατί δεν έχει πόρους. Το παλεύουμε πολύ. Μάλιστα αυτό το συζητήσαμε σήμερα με την κόρη μου και αυτή μου έφερε την πληροφορία, ότι πολλοί συνάδελφοί μας που στην κυριολεξία πεινάνε, δεν μπορούμε να πούμε ονόματα όπως καταλαβαίνεις, και σκέφτομαι, ότι αν ήταν πολύ δυνατό το ΤΑΣΕΗ θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά.
Σας χρωστάνε χρήματα από τηλεοπτικές συνεργασίες;
Αυτό έλειπε να μου χρωστάνε κιόλας. Έχω τρία χρόνια να κάνω τηλεόραση . Έχω το Λάκη που δεν έχω κανένα πρόβλημα από εκεί. Πληρώνομαι αμέσως .
Μιλήστε μου για τη συνεργασία σας και για το Λάκη Λαζόπουλο;
Η εκπομπή είναι πάρα πολύ δημοφιλής. Λέγονται κάποια πράγματα, αλλά κι έτσι κι αλλιώς η τέχνη μπορεί να συμβαδίζει με τα προβλήματα, αλλά δεν κάνει κανείς επανάσταση με την τέχνη. Η επανάσταση δεν είναι των καλλιτεχνών, είναι ρόλος της εργατικής τάξης. Απλά οι καλλιτέχνες μπορεί να είναι συμπορευτές. Από εκεί και πέρα ο Λάκης θα μπορούσε να στηριχτεί ακόμα περισσότερο στα κείμενά του , γιατί είναι ευφυέστατος συγγραφέας. Εντάξει και το video που κάνει είναι μια αφορμή για να πει τα δικά του. Πιστεύω όμως, ότι όταν γράφει , κι αυτό αποδεικνύεται από αυτά που κάνουμε οι δυο μας, όπως και στους “Μήτσους”, πιστεύω ότι κάνει εξαιρετική δουλειά. Ιδεολογικά δεν μπορώ να σου πω, ότι συμφωνώ πάντοτε μαζί του. Εξάλλου εγώ είμαι συγκεκριμένα τοποθετημένη ιδεολογικά. Θεωρώ, ότι ο Λάκης πρέπει να αγγίξει ένα μεγαλύτερο φάσμα θεατών και να μην έχει στενή ιδεολογική τοποθέτηση.
Στην τηλεόραση γνωστοί παρουσιαστές παίρνουν ακόμα μεγάλα ποσά, ενώ οι δικοί σας οι μισθοί έχουν μειωθεί αισθητά. Αυτά είναι παιχνίδια των τεχνοκρατών και της εξουσίας κυρίως. κρύβεται η εξουσία. Έχω βγάλει χρήματα από την τηλεόραση, αλλά τώρα βέβαια παίρνω λιγότερα από τα μισά που έπαιρνα ανά επεισόδιο Δεν είναι καμία φοβερή αμοιβή, αλλά είμαι πολύ ευχαριστημένη, γιατί συμπληρώνω και βγάζω και κάποιες άλλες υποχρεώσεις με αυτά τα χρήματα.
Έχετε καταφέρει κάτι που λίγοι έχουν καταφέρει στο χώρο σας. Να φτιάξετε μια μοναδική οικογένεια. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό;
Κάνουμε την ίδια δουλειά με τον Αντώνη. Και η κόρη τώρα είναι ηθοποιός. Οπωσδήποτε πάντα υπήρχαν οι δυσκολίες της εργαζόμενης γυναίκας, αλλά είμαστε μια οικογένεια επί ίσοις όροις. Και ο Αντώνης (Σ.Σ: Αντώνης Ξένος) έκανε για το παιδί αυτό που έκανα εγώ. Δεν έκανε λιγότερα . Μπορώ να σου πω και περισσότερα. Τα τελευταία χρόνια βλέπεις τον άντρα στα μπαλκόνια να απλώνει βρακάκια και όχι μόνο του μωρού, αλλά και τη γυναίκας του και δικά του. Αυτό πιστεύω, ότι κάνει τη σχέση πολύ πιο ισότιμη και πολύ πιο καθαρή. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι είναι ανέφελη . Ότι δεν υπάρχουν καβγάδες. Οι καβγάδες συνεχίζονται αενάως. Μην φανταστεί κανείς τίποτα φοβερό και ονειρεμένο. Άνθρωποι είμαστε που παλέψαμε μαζί για πολλά πράγματα. Πεινάσαμε μαζί , είχαμε αγωνία για το αν θα πληρώσουμε το νοίκι μας μαζί, κάναμε ένα σπίτι μαζί κι ένα πολύ καλό παιδί μαζί.
Πώς είναι όταν είσθε όλη η οικογένεια επί σκηνής;
Από τότε που είναι μαζί μας η Αγγελική οι παραστάσεις γίνονται πολύ καλύτερες .Έχουμε έναν άνθρωπο που μας κρίνει πολύ αυστηρά και σοβαρά και φέρνει και τη νέα πνοή στο όλο θέμα. Πολύ ωραία.
Η κόρη σας αυτή την περίοδο συνεχίζει με τον πατέρα της ;
Είναι με το μπαμπά της στην περσινή μας παραγωγή, “Ο Τρελός της Αθήνας” που ζητιέται από κάποιους φορείς νομαρχίες, δήμους, και δίνουν κάποιες παραστάσεις στην περιφέρεια της Θεσσαλονίκης. Και προετοιμαζόμαστε για το καλοκαίρι να είμαστε πάλι και οι τρεις μαζί. Δεν έχουμε περιθώριο για μεγάλους θιάσους βέβαια . Επίσης, η Αγγελική αρθρογραφεί στην εφημερίδα του ΣΕΗ την “Ατάκα”, που τώρα θα βγει σε διαδικτυακή μορφή. Έχει γράψει ένα πολύ ωραίο σενάριο το οποίο συζητιέται με ένα σοβαρό άτομο που του άρεσε πολύ….
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή σε αυτή την τόσο σπουδαία διαδρομή που διανύσατε;
Όταν φύγαμε από δω το ΄82, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη κάναμε το “Καφε-Θέατρο” το οποίο ήταν μία υπέροχη δουλειά , αλλά κοντέψαμε να μπούμε στη φυλακή. Τα 87 ξαναγυρίσαμε εδώ. Είχα εγώ δουλειά για μια σαιζόν στο “Δελφινάριο”, τότε που πήγαν να το αναβαθμίσουν κατά κάποιο τρόπο . Μετά για τρία χρόνια έμεινα άνεργη. Ο Αντώνης έφυγε στο ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας, το παιδί ήταν μικρό και δεν είχαμε καμία σιγουριά. Μέχρι που με κάλεσε η Αλίκη Γεωργούλη, στο θέατρό της στην πλατεία Ψυρρή, εκεί που σήμερα μαζεύτηκαν όλοι, και από εκεί ξεκίνησα μια νέα καριέρα, με δουλειές , με κάποιες καλύτερες αμοιβές , αρκετά καλές. Άλλαξε η ζωή μας γενικότερα. Πάντως, περάσαμε δύσκολα …
Κι η ομορφότερη στιγμή;
Πιστεύω κι εγώ σαν το Ναζίμ Κιχμέτ, παρότι είμαι στα 62, ότι τα ομορφότερα δεν τα έχουμε ζήσει ακόμα. Είναι μπροστά. Κι εξάλλου μπορεί να μην είναι προσωπική, αλλά να είναι μια επιτυχία της οικογενειακής μας επιχείρησης ή να είναι μια επιτυχία του Αντώνη ή της Αγγελικής.
Υπάρχει κάτι που σας φοβίζει;
Ο φόβος. Καλλιεργούν το φόβο από παντού και ειδικά από την τηλεόραση από τις μουσικές που βάζουν για την προαγγελία των ειδήσεων. Ο φόβος είναι μεγάλο όπλο στα χέρια της εξουσίας για να φοβούνται οι άνθρωποι, για να υπάρχει αυτή η τρομοκρατία . Αυτό το πράγμα εμένα με φοβίζει και αντιστέκομαι.
Στις πορείες κατεβαίνετε ;
Τα τελευταία χρόνια δεν έχω τόσο μεγάλη συμμετοχή όπως παλιά. Μου είναι δύσκολο, γιατί έχω κάποια προβλήματα με τα γόνατά μου . Έχω κάνει ένα μηνίσκο από κάποιο ατύχημα και πρέπει να προστατεύω τον εαυτό μου .Περπατώ δηλαδή, κανονικά, αλλά δεν πρέπει να τα κουράζω.
Ποιο όνειρό σας θέλετε να καταθέσετε επάνω στο σανίδι;
Ονειρεύομαι ένα θέατρο πολύ ελεύθερο , που να λέει τα πράγματα όπως είναι και να είναι ολοφάνερα καταγγελτικό, ώστε να βοηθάει και στην αφύπνιση. Ένα τέτοιο θέατρο θα το ήθελα πολύ. Αλλά αυτό γίνεται με τη συμβολή όλων μας και μόνο με συνεταιρική δουλειά. Θα συμβεί και αυτό. Πιστεύω κι αυτό από νεώτερους ανθρώπους βέβαια. Κι έτσι όπως ζορίζουν τα πράγματα θα ξαναφτιαχτούν τα μπουλούκια ,που θα οργώνουν σε όλη την περιφέρεια και θα έχουν μια πολύ συλλογικότερη αντιμετώπιση των πραγμάτων . θα αποφασίζουν αυτοί για το τι θα πούνε, πως θα παίξουνε, και πως θα πληρωθούνε και νομίζω, ότι αυτή θα είναι και η σωτηρία του επαγγέλματος.
Μπορεί δηλαδή, οι σύγχρονοι θεατρίνοι να πληρώνονται και σε είδος, όπως οι παλιοί μπουλουκτσήδες (βλέπε ελαιόλαδο, καρύδια, αβγά κ.α);
Δεν ξέρω, αν θα φτάσουμε σε αυτό το σημείο, αλλά ένα καπελάκι θα αρχίσουμε να το βγάζουμε. Δεν είναι κακό.
Νοσταλγείτε πολύ την αδελφή σας τη Νατάσα (Σ.Σ. η αξέχαστη Νατάσα Γερασιμίδου) ;
Φυσικά, αλλά έχω βρει τους τρόπους να μη μου λείπει. Κάπως πρέπει να αντιδράει ο καθένας σε αυτό που δεν αλλάζει εκ των πραγμάτων. Εξάλλου τώρα έχω τα παιδιά της. Απόκτησα εγγονή από το γιο της, που της δώσαμε το όνομά της και χαρήκαμε και συγκινηθήκαμε πολύ. Η βάφτιση έγινε την επομένη της συμπλήρωσης των 9 χρόνων από τον θάνατό της. Την βαφτίσαμε Αναστασία, όπως φώναζα τη Νατάσα.
